กวีกระวาด/จันทร์ รำไร

โลกระบาด

 

นกตัวหนึ่งเกาะบนกำแพง

ลังเลเส้นทางบินกลับรัง

ผืนอากาศไม่ปลอดภัยอีกต่อไปแล้ว

 

แมลงตัวหนึ่งบินเข้ามาทางหน้าต่าง

ฉันหวาดกลัวการแพร่เชื้อ

เราต่างแปลกหน้า หวาดระแวงกับทุกสิ่งที่มีชีวิต

 

ใครต่อใครยืนอยู่ตรงนั้น

เหมือนลังเลอยู่หน้าประตูบ้านของตัวเอง

ไม่มีท่าทีบ่งบอกว่าเขาป่วยเป็นอะไร

 

ฉันหวาดกลัว

คุณเองก็หวาดกลัว

โลกแห่งความหวาดกลัวระบาดไปทั่วเหมือนเชื้อร้าย