กวีกระวาด/จิตฯ คัมภีรภาพ

เสียงเสนาะเคาะกะลายังน่าฟัง

 

หอมกาแฟกรุ่นอวลไอในร้านเก่า                  ฟังเรื่องเล่าเสวนาภาษาใหม่

กับเรื่องราวที่เห็นความเป็นไป                   ท่ามแสงเช้าฝุ่นไอหมองไหม้เช้า

จิบกาแฟแปร่งรสชาติเหมือนฝาดขม           เหม็นกลิ่นลมวู่วอยเมืองหงอยเหงา

ภาพฟุตปาธ สีถนน อันหม่นเทา                ฉายเรื่องราวความเศร้าบอกเช้านี้

ภาพป้ายนักอาสาแปะหาเสียง                    หลายภาพนั้นเอนเอียงหลากเฉดสี

ตะปูตอกคงคลอนแคลนไม่แน่นดี              หรือบางทีสนิมร่อนกร่อนตะปู

เสียงโหวกเหวกโฆษณารถหาเสียง             ตั้งแต่เช้ายันเที่ยงแสบแก้วหู

นโยบายสร้างสรรค์ดีชั้นครู                       มากความรู้ประสบการณ์สะท้านเมือง

คือความเศร้าแสนเทวษประเทศฉัน            นักเลือกตั้งผสมพันธุ์กันทุกเรื่อง

ทั้งหน้าใหม่ หน้าเก่า ความเปล่าเปลือง       ท่ามแสงเช้าอันเหงาเงื่องเมืองระทม

 

หอมกาแฟกรุ่นอวลไอในร้านเก่า                  บอกเรื่องเล่าเรื่องใหม่ให้ขื่นขม

อารมณ์หวัง เจ็บเช้า ยิ่งร้าวตรม                  บนแผ่นดิน ปูดปม ระบมร้าว ฯ