กวีกระวาด/ธัญญา ธัญญามาศ

สัมผัส

 

สัมผัสตาตาจ้องเพราะต้องจิต           ใจก็คิดครุ่นคิดอยากชิดใกล้

แนบเนื้ออ่อนอบอุ่นละมุนละไม    ชิดเนื้อในรูปร่างแนบบางเบา

สัมผัสหูเพียงได้ยินไพเราะ           ที่เพราะเพราะอยากได้อยู่ใกล้เขา

แม้ได้ยินแค่เสียงเห็นเพียงเงา        ก็แทบเอาใจเพิ่มวางเดิมพัน

สัมผัสกลิ่นหอมหวนชวนจมูก       ชั่วกลิ่นถูกคลั่งไคล้เก็บไปฝัน

ยิ่งหอมเช้าหอมเย็นไม่เว้นวัน        แทบจะดั้นเด็ดดมฝากลมชาย

สัมผัสรสถูกลิ้นกินถูกปาก             เพิ่มความอยากยิ่งย่ามความกระหาย

สัมผัสความเป็นไปทั้งใจกาย          ที่เรียงรายหน้าหลังประดังประดา

สัมผัสความเป็นมีในชีวิต              ที่เสพติดในตนเสาะค้นหา

ต่อรูปเสียงกลิ่นรสกำหนดมา         หูลิ้นตาจมูกในร่างกายคน

สัมผัสตาให้ไกลมองให้กว้าง         ให้กระจ่างเห็นแจ้งทุกแห่งหน

ความเป็นมิดีชั่วในตัวตน              สายตาค้นให้เห็นความเป็นไป

สัมผัสหูรู้ฟังแล้วยั้งคิด                  ความถูกผิดฟังคำที่ร่ำไข

ให้รู้เสียงเรียงศัพท์ก่อนจับใจ         หูฟังไว้รู้ไว้แล้วใคร่ครวญ

จมูกแจงแจ้งชัดสัมผัสกลิ่น            ให้รู้ชินดีชั่วโดยทั่วถ้วน

ต่อจมูกถูกกลิ่นเคยชินชวน            รู้ทบทวนหอมเหม็นความเป็นมา

สัมผัสรสปลายลิ้นเคยชินปาก        ต่อความอยากความหิวต่อชิวหา

ที่คาปากคาคำอยู่ตำตา                   ให้รู้ค่าหวานคาวทุกเช้าเย็น

 

จมูกลิ้นกายาใจตาหู                       สัมผัสรู้แจ้งชัดสัมผัสเห็น

ทั้งรูปรสเสียงกลิ่นสิ้นประเด็น            ความหอมเหม็นชั่วดีในชีวิต