กวีกระวาด/พจนาถ พจนาพิทักษ์

หนึ่งเพลงดาบ

 

จนกว่าตกผลึกเป็นดึกกระจ่าง

จนกว่าบึงน้ำกว้างพร่างบัวไหว

จนกว่าเส้นฟ้าทอดเห็นยอดไกล

ทีละวรรค ทีละวัย ไล่เวลา

 

จนกว่าโลกเก่าจะผ่านพ้น

โลกใหม่ร่วงหล่นอยู่ตรงหน้า

ภูเขาไฟคลั่กข้นล้นลาวา

เปลือกโลกขยับท่าปลาอานนท์

 

เปลี่ยนคอร์ดบนคอคาบสมุทร

ไต่ไต้ฝุ่นปักหมุดไปสุดถนน

ตามโซนร้อนต้อนแสงแสดงตน

หัวใจแห่งกวีนิพนธ์ยิ่งยืนยัน

 

หยิบขึ้นมา

ฟ้ากับเหวอยู่ในนั้น

บัวเคลื่อนคลื่นกระฉอกเป็นหมอกควัน

ทีละวรรค ทีละวัน ข้ามเวลา

 

จดลงใจ

กุมคอร์ดฝนห่าใหญ่ใกล้แนวผา

กุมดาบดีดสะบัดดวงชะตา

ดาบเพลงนี้มุ่งหน้า ฆ่ามังกร ฯ