เรื่องสั้น | กิติศักดิ์ ศรีแก้วบวร นกของพ่อ   บ้านที่ผมอาศัยมาตั้งแต่เล็ก เป็นห้องแถวไม้สองชั้นอยู่ริมซ้ายสุด หน้ากว้างสี่เมตรสองห้องติดกัน เ...

หลายคนถามว่าทำไมถึงเลือกเผาศพเธอในวันอังคาร ผมตอบพวกเขาว่าไม่ได้เลือก และไม่มีสิทธิเลือก ทุกอย่างถูกกำหนดโดยโรงพยาบาลและวัด เงื่อนไขนั้นตั้งขึ้นเฉพาะ ...

เรื่องสั้น | อรุณธารา กะหรี่กลับบ้าน   สงกรานต์ปีนั้น ขบวนรถด่วนเทียบชานชาลา ส่งเสียงดังไปทั่วบริเวณ ปลุกผู้คนให้ตื่นตัวจากอาการเกียจคร้าน...

เรื่องสั้น | กมล กุดโอภาส บันได   ผมเห็นนายกองค์การบริหารส่วนตำบลหนองเต่ามาแต่น้อยจนอายุผมล่วงเข้าวัยกลางคนแล้ว "บักแกลบนั้นหรือ กูเห็นม...

เรื่องสั้น | วษิธิกานต์ ร้าวรานสลาย   ตั้งใจจะเล่าเรื่องของความสุขยาวๆ โดยเริ่มต้นว่า... ความสุขของความสุข คือได้เห็นความสุขปรากฏตัวทั่วทุ...

เรื่องสั้น | กิติศักดิ์ ศรีแก้วบวร เฉียด   ผมรู้สึกเหมือนหลงทางอยู่ที่ไหนสักแห่ง โดดเดี่ยวอ้างว้าง ท่ามกลางความมืดมนและเย็นเยียบ ผ่านไปนานเพี...

เรื่องสั้น | วนิดา คุตตวัส ผู้มาเยือน   เจนนี่ เจนนี่ส่องกระจกเป็นครั้งสุดท้าย หลังจากบรรจงวาดลิปสติกสีแดงลงบนเรียวปากและเม้มให้สีติดสม่ำเ...

เรื่องสั้น | ปรัชวิชญ์ บุญยะวันตัง เชียงใหม่ไม่มีพรุ่งนี้   1 วันพรุ่งนี้ฉันจะไปจากเมืองแห่งนี้ ฉันไม่รู้ว่าเมืองจะโศกเศร้าหรือหลั่งน้ำตาใ...

เรื่องสั้น | ขวัญเรียม จิตอารีย์ หวานอมขมกลืน   จริงๆ แล้วฉันอยากเล่าเรื่องนี้ด้วยประโยคขึ้นต้นที่ว่า สมัยนั้นคนเราลำบากยากจนกันมาก... แล้วสา...

เรื่องสั้น | กมุ หอมภูผกา ชีวิตวัว   ล่วงบ่ายกว่าจะต้อนฝูงวัวลงมาถึงท้องทุ่งชายหมู่บ้าน ดวงตะวันสาดแสงกล้า แต่ลมปลายฤดูหนาวหอบพัดไอเย็นทำให้ไ...

เรื่องสั้น | ปันนารีย์ มิสซิส   เปรียบผู้หญิงเป็นดอกไม้ มันไม่น่าจะเข้าท่าสักเท่าไหร่ ตลอดชีวิตของดอกไม้ ใช้เวลาไปเพื่อการหลอกล่อแมลงหรือเ...

เรื่องสั้น |  ฉมังฉาย จริงๆ วิ ผมได้พูดคุยกับอดอล์ฟ ฮิตเลอร์ บนรถแกร็บ   แอพพ์เด้งขึ้นมา ผมตั้งกดรับผู้โดยสารอัตโนมัติอยู่แล้ว ดูเพียงแต่ชื่อ...