กวีกระวาด | รอนฝัน ตะวันเศร้า ฝุ่นผง   ความทรงจำ คือฝุ่นในกาลเวลา คือแสงที่ลอดผ่านกระพือปีกของกาเหว่า ในยามเช้า ความเหน็บหนาวทั้งเพิ่...

กวีกระวาด | รอนฝัน ตะวันเศร้า เก็บแมว   อยากเก็บแมวตัวนั้น ไว้ในกระจกซักบานหนึ่ง เป็นแมวตัวอ้วนๆ พุงย้อยๆ หางพวงใหญ่สีดำ สีขาว...

แด่ผู้ที่ดีแต่สั่งให้เราปลูกดอกไม้แต่เพียงสีเดียว | รอนฝัน ตะวันเศร้า ประกวดกวีนิพนธ์มติชนอวอร์ด   หากฉันยังพอมี เรี่ยวแรงในร่องลึกแห่งลำน...

กวีกระวาด | รอนฝัน ตะวันเศร้า หันข้าง (No More War)   พวกเขาเพียงหันข้าง ให้กับความจริงซึ่งสำแดงอยู่ตรงหน้า เหลี่ยมมุมหักเหตามการตกกระท...

กวีกระวาด | รอนฝัน ตะวันเศร้า ยืน   นั่นคือความมืดของกลางคืน หรือคือความมืดของเมฆฝน ผมไม่แน่ใจนัก ผมนั่งลงที่ริมฟุตพาท* เพื่อรอคอ...

กวีกระวาด | รอนฝัน ตะวันเศร้า การเขียนบทกวีของฉัน   ฉันเขียนไปเรื่อย และพร้อมกันนั้น ฉันก็คว้านหน้าท้องไปเรื่อยๆ เธอถามว่าจุดสิ้นสุด...

ถ้อยคําเร่ร่อน | กวีกระวาด : รอนฝัน ตะวันเศร้า   ใช้ชีวิตดั่งถ้อยคำที่กำลังเร่ร่อน ท่ามกลางโลกที่ความคิดเบียดเสียด สร้างชุมชนแออัดขึ้นกลาง...