พื้นที่ราบของชีวิตเรียบๆ น้อยครั้งเต็มที ที่จะนำพาตัวเองได้ขึ้นที่สูง ให้เห็นวิวทิวทัศน์จากระดับความสูงของจุดที่ยืน อาจจะมีอยู่บ้างกับระดับความสูงใ...

ในระหว่างที่ยังไร้ซึ่งความชัดเจนทางความคิด และทำอะไรไม่ได้มากไปกว่าการใช้เวลาชีวิตระหว่างนี้ออกไปถ่ายภาพ พูดคุยกับผู้คนตามที่ตามทางที่ได้พบเจอ ไปจนถึง...

เรื่องราวโตๆ ของความเป็นเด็ก ช่วงวัยที่เริ่มต้นชีวิตด้วยความไม่รู้ ช่วงวัยที่ "กว่าจะนิ่งเพราะได้กลิ้งมาก่อน" และกับการมีเป้าหมายชีวิตแบบวันต่อวัน ...

ผมนั่งดูภาพนี้อยู่หลายครั้งกับและพยายามนึกคิดนานพอสมควร หากถ้าจะต้องเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับภาพนี้ เรื่องราวของภาพควรจะเป็นอย่างไร โปรดเชื่อเถอะครับว...

ด้วยการรู้ตื่น ถึงแม้จะไร้เสียงไก่ขันในยามเช้า หรือกระทั่งเสียงปลุกของนาฟิกา มีเพียงสัญชาตญาณของความเคยชิน ที่จะทำให้ "มนุษย์พ่อ" ตื่นลืมตา ลุกขึ้นนั่...

"เส้นตรงที่อยู่ไกลออกไปสุดสายตา กับเส้นตรงที่อยู่ใกล้แม้เพียงปลายจมูก มันก็ยังคงความเป็นเส้นตรงเหมือนกัน" จะมองในแบบไหน เส้นตรงก็ยังเป็นเส้นตรง มีเ...

เช้าอากาศเย็นเบาๆ รู้สึกถึงความสดชื่นเล็กๆ น้อยๆ จากสายลมที่สัมผัสได้จากปลายเท้าโผล่พ้นปลายผ้าห่ม ของแรงลมระดับ 2 จากพัดลมตั้งพื้นสีฟ้าตัวเก่า คงยังหม...

"พื้นที่กว้างไร้ความว่าง" เกือบทุกตารางพื้นที่ชั้นล่างของบ้านไม้สองชั้นอายุหลายสิบปี แทบไม่ถูกเว้นให้ได้ว่าง และเหลือพื้นที่โล่งไม่มากนักไว้พอเป็นทางแ...

"พูดถึงความสุข พี่ว่า มีความสุขกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าและรอบตัว ณ เวลาตรงนั้น น่าจะเป็นความสุขจริงๆ เพราะเรารับรู้ สัมผัสได้ตรงนั้นเลย ไม่ต้องไปรอ ไปคาด...

ในวันที่หยิบยื่นเวลาให้กับตัวเองได้ลองมองบางสิ่งบางอย่าง หวังไว้ว่าจะได้เห็นในสิ่งที่หา และมันยังไม่จนสายเกินไปนักกับบรรยากาศในตอนเช้าที่เกือบจะสิบโมง...

จากชื่อเรื่องที่ไม่ได้คิดเอาเอง ชื่อเรื่องที่ชักนำให้คาดเดาเนื้อหากันได้ไม่ยาก ว่าผมมีเรื่องเที่ยวจะมาเล่าอีกแล้ว และคราวนี้เรื่องราวชวนให้เที่ยวได้ขย...

บางช่วงบางตอนของชีวิต ในวันที่ของสำคัญหายตรงกับวันที่ต้องการใช้งานพอดี และเป็นวันที่ไม่ดีพอ เพราะความไม่สนุกที่ได้แวะเวียนเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของความรู...