อินเดียเป็น "อนุทวีป" ซึ่งหมายความว่า ย่อมมีความหลากหลายทั้งทางชาติพันธุ์ วัฒนธรรมและความเชื่อ มิได้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน แม้ว่าหลักๆ แล้วเราอาจแบ่ง...

ขอเรียนท่านผู้อ่านในเบื้องต้นว่า บทความตอนที่แล้วเรื่องไหว้เหง๋นั้น เนื่องจากผมพยายามจะใส่ตัวหนังสือจีนลงไปในบทความ โดยมิได้แจ้งทางทีมบรรณาธิการก่อน จ...

ผมติดค้างมาตั้งแต่ตรุษจีนหลังจากเล่าเรื่องมือใหม่หัดไหว้เจ้าไปแล้วว่าจะเล่าเรื่องการกราบไหว้ "ทีก้อง" (ทีกงในสำเนียงแต้จิ๋ว) หรือ ปู่ฟ้า/ปู่สวรรค์ จะเ...

เมื่อประดิษฐานเทวรูปในตั๋วหรือแท่นบูชาเรียบร้อยแล้ว ผู้ประกอบพิธีจะขับลำนำบทสวด (จิ่ว) เพื่ออัญเชิญเทวาจารย์และสิ่งศักดิ์สิทธิ์อีกครั้งหนึ่ง และอ่านฎี...

ดูเหมือนผมจะเขียนเรื่องกินเจหรือในบางพื้นที่เรียกว่า ประเพณี "เจียะฉ่าย" (กินผัก) ทุกปี เพราะมีประเด็นที่น่าสนใจหรือ "ดราม่า" ใหม่ๆ ออกมาเรื่อยๆ อั...

เมื่อวันที่ 25 สิงหาคมที่ผ่านมา ผมนั่งไถ "ฟีด" ของเฟซบุ๊กแล้วพบว่า เพื่อนๆ จำนวนมากออกไปสักการะ "พระแม่ลักษมี" กันอย่างมากมาย ไม่ว่าจะเป็นเทวสถานของชา...

สมัยที่ผมเขียนบทความในมติชนสุดสัปดาห์ใหม่ๆ เมื่อหลายปีก่อน จำได้ว่า ตอนนั้นไอเดียต่างๆ พรั่งพรูมาก ถึงกับต้องจดไว้ว่ามีหัวข้อล่วงหน้าของแต่ละสัปดาห์อย...

วัลลภาจารย์ : ผู้เผยหนทางแห่งความรุ่มรวยและฉ่ำหวาน (จบ)   วัลลภาจารย์เดินทางไปยังเทือกเขาฆาฏตะวันออก (The Eastern Ghats) ซึ่งในอดีตเรียกว่า "มเห...

"ริมฝีปากพระองค์ช่างหวานล้ำ ดวงพักตร์ ดวงเนตร กระทั่งยิ้มสรวลก็ฉ่ำหวาน ดวงหทัยพระองค์ก็ยิ่งหวาน แม้การเยื้องยาตรก็ยังหวาน พระกฤษณะคือเจ้าแห่งความหวาน ...

จากดินแดนกรรณาฏกะสู่พัทรินาถในเทือกเขาหิมาลัยอันไกลโพ้น มาธวาจารย์และศิษย์จำนวนหนึ่งมิได้ย่อท้อต่อความยากลำบากแต่อย่างใด ในยุคสมัยที่มีเพียงการเดินเท้...

"พระผู้ทำลายความมืดมนอนธการทั้งปวง อะโห! ผู้มอบสายธารบรมสุขอันเที่ยงแท้ พระผู้เปี่ยมกรุณา ผู้ประทานพร ขอทรงปกโปรดข้าพเจ้าด้วยพระกรณียกิจทั้งหลายด้วยเถ...

อาทิศังกราจารย์ : ดวงตะวันแห่งฟากฟ้าปรัชญา (จบ)   ในเวลานั้นมีคุรุผู้มีชื่อเสียงนามว่า โควินทปาทะ ผู้เป็นศิษย์ของเคาฑปาทะ อาจารย์แห่งสำนักเวทานต...