เห็นภาพนี้ จากเฟซบุ๊กของน้องนักข่าวสายทหาร

นอกจากจะสนใจป๋าเปรม พลเอกเปรม ติณสูลานนท์ ประธานองคมนตรี ในฐานะผู้หลักผู้ใหญ่ของบ้านเมืองแล้ว

ผมสนใจสตรีเสื้อสีม่วง ที่กำลังมอบพวงมาลัยให้ป๋าด้วย

สตรีเสื้อสีม่วง ที่ทำงานผ่านร้อน ผ่านหนาว บนเวทีสนามข่าวมาหลายช่วงอายุ และหลายต่อหลายเหตุการณ์ทางการเมือง (ภาพนี้ถ่ายวันที่ 25 ส.ค. เธอเป็นตัวแทนสื่อมวลชน อวยพรวันเกิดป๋า)

สตรีเสื้อม่วงท่านนี้ มีชื่อเรียกกันใน ฐานะคนข่าวว่า “ป้าแจ๋ว” หรือ อนุกูล วงศ์บัวทอง เข้าใจว่า ป้าเเจ๋วน่าจะมีอายุอานาม 81 ปีแล้ว โอ้โห! จะไม่เรียกว่า เก๋า ประสบการณ์ได้ยังไง

ป้าแจ๋ว เกิดมาเพื่อเป็นนักข่าวสายทหารจริงๆ แต่ สำนักที่สังกัด หลายคนอาจไม่คุ้น ชื่อ หนังสือพิมพ์สายกลาง (ผมเองตอนรู้ที่แรกก็ไม่คุ้น มีผู้ให้ข้อมูลว่าต้องบอกรับเป็นสมาชิกหรือวางให้อ่านแถวโรงศาล)

ที่บอกว่า เกิดมาเพื่อเป็นนักข่าวสายทหาร เพราะ ป้าแจ๋ว ก็เป็นลูกทหารโดยสายเลือดด้วย มีคุณพ่อเป็นนายทหารม้ายานเกราะ ป้าแจ๋วบอกว่า พ่อเป็นทหารชั้นประทวน เงินเดือนน้อย ต้องเลี้ยงลูกตั้ง 7 คน

แต่ป้าก็ฝ่าฟัน เขียนเรื่องลงนิตยสารตั้งแต่จบ ม.ปลาย หารายได้ เรียนจบ วารสารศาสตร์ ธรรมศาสตร์ อีกด้วย (เพื่อนเก่า ผู้มาก่อน ของผม)

จะพูดว่า ป้าแจ๋ว ทำสายทหาร จริงจัง ซะทีเดียวก็ไม่ถูกทั้งหมด เพราะในช่วงทำข่าว ป้าแจ๋วอยู่มาหลายกระทรวง แต่ยาวนานสุดน่าจะเป็น กองทัพ สายทหาร

มีคนเคยถามป้าแจ๋ว ว่า ทำงาน ผ่าน การเห็น ผบ.ทบ. มากี่คนแล้ว แกตอบว่าไม่เคยนับ อยู่มา43ปีกว่า ไปนับเอา

จากประสบการณ์คนข่าวที่คลุกคลี ในสายทหารมานาน แกบอกว่า เด๊วนี้ “ทหารอาชีพ” กลายเป็น “ทหารการเมือง”

ป้าแจ๋วบอกว่า ทหารอาชีพ ที่สุดสำหรับป้า ก็คือ “พล.อ.อาทิตย์ กำลังเอก” เพราะมีการทำโครงการ “หมู่บ้านอาสาพัฒนาตนเอง” แกรู้สึกว่าคนนี้ไม่ยุ่งการเมือง (แต่เกษียณก็กระโดดเข้าการเมือง)

ที่ชอบที่สุด มีสองคนคือ บิ๊กจิ๋ว พลเอกชวลิต ยงใจยุทธ กับ บิ๊กจ๊อด พลเอกสุนทร คงสมพงษ์ (นายพลเสื้อคับ เสียชีวิตแล้ว) ด้วยอัธยาศัยไมตรี

ผมสนใจว่าป้าแจ๋ว ผ่านร้อนผ่านหนาว มามากในการทำข่าว คงเคยพบ ป๋า ก็น่าจะหลายครั้ง ไม่รู้ป้าเเจ๋ว ฟังโอวาทมากี่ครั้งนับไม่ถ้วน แต่ป้าแจ๋ว ก็ยังเป็นสตรีเหล็กในสวนรื่นเสมอมา

ครั้งหนึ่ง ผมทำข่าว ตาม อดีตนายกฯยิ่งลักษณ์ ชินวัตร ในฐานะ รมว.กลาโหม ไปเยี่ยมเหล่าทัพต่างๆ ผมก็เจอป้าแจ๋ว

ถามว่า ป้ามายังไง แกบอก ฉันรถเมล์จ๊ะ แล้วแข็งแรงทะมัดทะแมงมากๆ

ผมสรุปในท้ายที่สุดว่า นี่คนแต่งกับงานของจริง ป้าแจ๋ว เคยบอกว่า ป้าไม่มีครอบครัวลูกเต้าหรอก อยู่บ้านนั่งๆนอนๆ เป็นง่อยพอดี ทำไหว ก็ไปทำงานดีกว่า ทำจนจะหมดแรงนั่นหล่ะ

ผมนึกถึงประโยคหนึ่งของคุณ คำ ผกา ที่เคยพูดไว้ในเรื่องการทำงาน ขึ้นมาในหัว ว่า

“ในโลกนี้มีคนทำงานสองแบบคือ

คนที่ทำงานให้เสร็จ

คนที่ทำงานด้วยความปราถนาอยากจะเป็นที่จดจำจากงานที่ตนเองทำ

พูดอีกอย่างหนึ่งคือ มีคนที่ทำงานพอให้ได้เงินเดือน ทำพอให้ผ่าน ทำพอไม่ให้ผิด กับคนที่ทำด้วย passion ทำด้วยอยากกลืนกินเป็นเนื้อเดียวกับงานทุกชิ้นที่ผลิตออกไป

ถามตัวเองดูว่า ทุกวันนี้ทำงานแบบไหน”

วันนี้มองป้าแจ๋ว แล้ว เชื่อว่า ผม และ อีกหลายคน

คงลองตั้งคำถามนี้กับตัวเองอีกรอบ

__________________________________

ภาพ และ เรื่อง สรุปความบางตอนจาก

หนังสือเส้นทาง…คนหนังสือพิมพ์ โดย สมาคมนักข่าวนักหนังสือพิมพ์แห่งประเทศไทย

ตอนของป้าแจ๋ว นี้มี ดารินทร์ หอวัฒนกุล และ ณัฐวุฒิ กรัณยโสภณ เป็นผู้เขียน

เรียบเรียง และ เขียน : ธนกร วงษ์ปัญญา