วัฒนธรรมแบบ “เบิร์ด เบิร์ด” เป็นคนละยุคกับวัฒนธรรมแบบ “เบส เบส” อย่างแน่นอน

เพราะ “เบิร์ด เบิร์ด” ให้ความรู้สึก “สบาย สบาย”
เป็นเรื่องของ “อารมณ์” เป็นเรื่องของ “ไลฟ์ สไตล์” หรือท่วงทำนองแห่ง “ชีวิต”
แต่แบบ “เบส เบส” ดำเนินไป “ตรงกันข้าม”
เบส เบส มีมูลเชื้อในทางความคิด ในทางการเมือง อันมาก ด้วยความสลับซับซ้อนมากกว่า
แต่ไม่ว่าความคิด ไม่ว่าการใช้ชีวิต หากสืบสาวกันไปอย่างแท้จริงก็ล้วนมีความสัมพันธ์กับ “การเมือง” อย่างยากจะหลีกได้พ้น
เพียงแต่ “โดยอ้อม” หรือว่า “โดยตรง”
เพราะว่า “การเมือง” คือเงาสะท้อนในทาง “ความคิด” เพราะว่า “การใช้ชีวิต” คือเงาสะท้อนในทาง “ความคิด”
ความคิด การใช้ชีวิตคือกระบวนการทาง”วัฒนธรรม”
วัฒนธรรม “เบส เบส” กับ วัฒนธรรม”เบิร์ด เบิร์ด”จึงกลายเป็นญาติกันด้วยประการละฉะนี้

เหมือนกับวัฒนธรรม “เบส เบส” จะมากด้วยความยุ่งยาก วุ่นวายประดังเข้ามา

อย่างน้อย “สหรัฐ” ก็ปฏิเสธการให้”วีซ่า”
แต่เมื่อวีซ่ากลายเป็นเรื่อง กลายเป็นประเด็น แต่ด้วยระยะเวลาอันสั้น
ที่คิดว่า “เบส เบส” ก็กลายเป็น “เบิร์ด เบิร์ด”
เห็นได้จาก 1 บรรดา “โฆษก” ระดับ 2 พ.อ.ก็ออกมาให้การปกป้อง ช่วยเหลือ
ยกย่องเธอเป็น “คนเก่ง” ยกย่องเธอเป็น “คนดี”
เห็นได้จากหนังสือ “รับรอง” อันออกมาโดยคณะกรรมการอันเป็น “เจ้าหน้าของรัฐ”
ยกย่องเธอเป็น “คนดี” ยกย่องเธอเป็นคนมี “ประโยชน์”

หากใครมองบทบาทและการเคลื่อนไหวของ เบส อรพิมพ์ เหมือนเดินมาคนเดียว เดี่ยวโดด

โปรด “เลิก” คิดได้แล้ว
หากมองจากการห้อมล้อมโดยบรรดา “โฆษก” น้อยใหญ่จากคสช.
ยิ่งหากมองจาก “หนังสือรับรอง” ล่าสุด
มิได้มาจากองค์กรอย่างธรรมดา ตรงกันข้าม เป็นคณะกรรมการป้องกันและแก้ไขปัญหาคดีความมั่นคงแห่งราชอาณาจักร
หรือที่รับรู้ว่าคดีเกี่ยวกับมาตรา 112
คนระดับอธิบดีเป็น “ผู้ลงนาม” คนระดับรัฐมนตรีเป็นประธานนั่งอยู่ “หัวโต๊ะ”
ที่คิดว่า “เบส เบส” พลันแปรเป็น “เบิร์ด เบิร์ด”
สะท้อนวิถีดำเนินแห่งกระบวนการทาง “วัฒนธรรม” อันดำรงอยู่ในสังคมไทย
สังคมในแบบ “เบิร์ด เบิร์ด” สบาย สบาย