เหตุการณ์ ๖ ตุลาคม ๒๕๑๙ กับ ดร.กิตติพงษ์ กิตยารักษ์
ในหนังสือ Bon Voyage!…บนเส้นทางข้าแผ่นดิน

“…เหตุการณ์ ๖ ตุลาคม ๒๕๑๙ เป็นบาดแผลในใจผมเช่นเดียวกับเพื่อนๆ นักศึกษาจำนวนมาก หลายคนเข้าไปต่อสู้ในป่าเพราะไม่สามารถยอมรับอำนาจรัฐอีกต่อไปหรือกังวลเรื่องความปลอดภัย สำหรับผมนับเป็นเวลาที่สับสนและยากลำบากช่วงหนึ่งในชีวิต แต่เมื่อผมคิดย้อนกลับไป ช่วงเวลาดังกล่าวคงเป็นช่วงเวลาที่ยากลำบากสำหรับพ่อที่มีลูกมีอุดมการณ์ในทางการเมืองเป็นของตัวเองอย่างผมเช่นกัน…

…หลังเหตุการณ์ผมเก็บตัวเงียบอยู่ในห้องที่จวนผู้ว่าราชการจังหวัดฉะเชิงเทรา ไม่รู้ว่าจะจัดการกับชีวิตต่อไปอย่างไร

ต่อมาอีก ๒ วันเพื่อนสนิทที่สุดของผมคนหนึ่งที่มีส่วนร่วมในกิจกรรมการแสดงละครที่ถูกอุปโลกน์ให้เป็นชนวนสำคัญของเหตุการณ์ประวัติศาสตร์นี้ได้มาหาผมที่จวนผู้ว่าฯ พร้อมกับน้าชาย

เพื่อนได้เล่าให้ผมฟังอย่างละเอียดถึงประสบการณ์จริงที่ได้หลบหนีจากการสังหารหมู่ที่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์มาได้อย่างหวุดหวิดด้วยการกระโดดหนีลงแม่น้ำและมาอาศัยอยู่ในบ้านของแม่ค้าแถวนั้นและรอดการไล่ล่าหฤโหดมาได้ด้วยเสื้อผ้าของลูกชายเจ้าของบ้านที่ให้เปลี่ยนด้วยความสงสารเพื่อไม่ให้โดนจับ

ภาพที่ผมได้ฟังจากปากเพื่อนช่างต่างโดยสิ้นเชิงจากภาพที่พ่อได้รับการรายงานจากทางราชการ

คุณน้าของเพื่อนอยากให้เพื่อนได้หลบอยู่ที่บ้านผมคือที่จวนผู้ว่าฯ ที่ฉะเชิงเทราสักระยะหนึ่งจนกว่าเหตุการณ์จะสงบ ไม่เช่นนั้นเพื่อนรักของผมคงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากตามเพื่อนคนอื่นเข้าป่าไป

นับเป็นอีกครั้งหนึ่งที่ตัดสินใจได้ยากยิ่งสำหรับวัยรุ่นอายุ ๑๘ ปีเช่นผม…”