ยายทองพูล หญิงชราวัย 94 ปี

จากคนสิ้นหวัง ไร้พลัง รอหมดลม

หลวงพี่น้ำฝน สร้างชีวิตใหม่ให้ชีวิตในบั้นปลาย

หญิงชรา ผมสั้นหงอกโพรน ใบหน้าเหี่ยวย่น ดวงตาฝ้าฟาง ที่นั่งยอง ๆ เหม่อลอย อยู่หน้าร้านสะดวกซื้อ ภายในปั๊ม ปตท. ตำบลพระปฐมเจดีย์ อ.เมือง จ.นครปฐม บนถนนเพชรเกษม ฝั่งขาเข้ากรุงเทพมหานคร เป็นภาพที่จะคุ้นชินของพนักงานทุกคนในร้าน แต่สำหรับลูกค้าหน้าใหม่ที่วนเวียนเข้าออกไปมา หลายคนจะต้องหยุดเพื่อสอบถามถึงความเป็นอยู่ บางรายก็จะหยิบยื่นอาหาร ที่ซื้อจากในร้านออกมาให้ เพื่อประทังชีวิตเพื่อให้ผ่านพ้นไปวัน ๆ หากวันไหนไม่มีใครหยิบยื่นให้ ก็จะเป็นหน้าที่ของพนักงานที่จะลงขันกันเพื่อจะหาข้าว น้ำและนม ให้กับหนึ่งชีวิตที่อยู่หน้าร้านไม่น้อยกว่า 5 ปีมาแล้ว

ยายทองพูล เอี๊ยวถาวรอายุ 94 ปี หญิงชรา ไร้ลูกหลานใช้ชีวิตลำพังอยู่ในเพิงพัก เลขที่ 14 ตำบลพระปฐมเจดีย์ อ.เมือง จ.นครปฐม ซึ่งประกอบขึ้นด้วยเศษไม้และมุงหลังคาด้วยสังกะสี ซ่อนตัวอยู่ที่ริมถนนเพชรเกษม ฝั่งขาเข้ากรุงเทพมหานคร แม้จะเป็นกลางเมืองที่มียวดยานวิ่งไปมาตลอดทั้งวัน แต่แทบจะไม่มีใครรู้ว่า มีคนที่เกิดก่อนถนนสายหลักหัวใจที่เชื่อมโยงระหว่างกรุงเทพมหานครกับอีกหลายๆจังหวัดและเป็นประตูสู่ภาคใต้ ได้นั่งมองถนนสายนี้ที่ถูกก่อสร้างขึ้นมาทดแทนที่นาของเธออยู่บนเตียงเก่าๆ มาหลายสิบปี จากคนที่เคยทำงานด้วยตัวเองมาตั้งแต่วัยสาว กระทั่งมาอยู่กินกับสามีจนล่วงเช้าสู่วัยชรา ไม่มีลูก จึงต้องอาศัยอาชีพเก็บของเก่า หารายได้ยังชีพในวัยชรา ซ้ำหนักคือเมื่อ 2 ปี ก่อนสามีของเธอได้นอนหลับไปอย่างสงบในเพลิงข้างทางและทิ้งให้หญิงชราวัย 90 ปีเศษต้องนั่งฟังเสียงของลมหายไปในวัน ๆ

ยิ่งนานวันจากที่เคยเดินไปไหนมาไหนได้ ความเสื่อมโทรมของสังขารทำให้ ยายทองพูล ไม่สามารถยืนได้ สิ่งที่ทำได้คือ การนั่งแล้วเดินไปด้วยขาสองข้างสั้นๆ ไม่ว่าจะเป็นการลงจากเตียง การเดินไปหาซื้อของทำได้ลำบากมากขึ้น แต่เมื่อ ราว 5-6 ปีก่อน มีปั๊มน้ำมันมาเปิดพ่วงด้วยร้านสะดวกซื้อที่เปิด 24 ชั่วโมง นั่นคือสิ่งที่