กวีกระวาด | ชิตะวา มุนินโท โลกปวดกบาลร้าว คราวแผ่นดินเดือดเลือดท่วมตา     ปฐพี ถึงทีเคลื่อน เขยื้อนเขย่า กราบแทบเท้า เหล็กคอนกรีต อย่ารีดหล่น ...

กวีกระวาด | นรพัลลภ ประณุทนรพาล นักพิสูจน์   ภาค ๑ : จุดเริ่ม สิ่งซึ่งต้องพิสูจน์จุดประกาย จึงเดินทางผ่านหมุดหมายทีละหมุด หวนคืนสู่วาระไร้มนุษย์ ...

อาเศียรวาท   เสียงดนตรีปี่พาทย์ฆ้องสดับ ทุกข์ปวงไทยยังมินับจะเหือดหาย ถึงวันนี้วิทยาจะมากมาย มิได้คลายยังเห็นอยู่เป็นไป พระยังคงเสด็จโดยมิทดท้อ ...

กวีกระวาด | ปันนารีย์ ฤดูร้อน   ฤดูร้อนโกหกพกลมด้วยการผสมสีของดอกไม้ เฉดสีส้มเริงร่า จัดจ้านของสีเหลือง มักเกิดตามจำนวนผีเสื้อและแมลงภู่ การดำรง...

กวีกระวาด | พิชญะ ลาภาพันธุ์ หนึ่งวัน   สักวันสักอย่างจะเกิดขึ้น เช่นร่วมรักเรียบง่ายอย่างมันเป็น เมื่อวันนั้นมาถึงมันจะไม่ใช่อะไรที่ลิขิตแ...

กวีกระวาด | ปรัชวิชญ์ บุญยะวันตัง รอยแยกแห่งเรือนยอด   อรุณอุ่นอ่อนโยนสั่นไกวกระดิ่งลม เช้าแห่งแสงใหม่ส่องลอดต้นไม้ใหญ่ ใบไม้ต้องลมทอดเงากะ...

กวีกระวาด | เวิ้งหมาบ้า บุราณคดี     สัตว์เลื้อยคลานเข่าคู้สิงสู่ถ้ำ เช้าค่ำคว่ำหน้าบูชาผี มีแสงแดดแสงเดือนเหมือนไม่มี อันธการเทวีครองเมือง ทั...

กวีกระวาด | เรียม จม     ถ้อยคำงดงามเหล่านั้นมาจากไหน แห่งหนใดเล่าที่ถ้อยกวีดำรงอยู่ สวนลับอันรื่นรมย์ กระท่อมน้อยท่ามกลางทุ่งดอกไม้ ...

กวีกระวาด | ธาร ธรรมโฆษณ์ ไทยเทา   เมื่อระบบหย่อนยานทุกย่านเหย้า ทุจริตปล่อยเขม่าเป็นเงาหม่น กฎหมายคลุมแผ่นดินเหมือนสิ้นมนต์ ประชาชนไม่ศ...

กวีกระวาด | รอนฝัน ตะวันเศร้า ฝุ่นผง   ความทรงจำ คือฝุ่นในกาลเวลา คือแสงที่ลอดผ่านกระพือปีกของกาเหว่า ในยามเช้า ความเหน็บหนาวทั้งเพิ่...

กวีกระวาด | โชคชัย บัณฑิต' สังเวียนภพ!   เกินหลบลี้ชีวิตใต้พิษฝุ่น เหมือนม่านหมอกละมุนแสนขุ่นข้น ฟุ้งละอองละเอียดขึ้นเบียดล้น พร้อมปิดปล...

กวีกระวาด | มีเกียรติ แซ่จิว โกโกวา   1. คุณผู้รักเดรัจฉาน คุณผู้ชนด้วยปัญญา คุณผู้ยืนหลังโพเดียม คุณผู้เป็นที่รักของปวงชน   2....