กวีกระวาด/อนันต์ เกษตรสินสมบัติ

นักเหยียบบ่าผู้กำลังถูกหลงลืม

ความทุกข์ของนักเหยียบบ่าคน
เมื่อเหล่าคนที่เคยยอมให้เขาเหยียบบ่ารู้มากขึ้น
เห็นมากขึ้น
เข้าถึงกลวิธีง่ายง่ายที่จะทำให้เดินตัวเบา
ในบริบทของโลกที่ไหลเลื่อนไป
หาใช่รูปทรงคงที่อย่างที่เคยเข้าใจ

คนพวกนั้นจึงปฏิเสธการถูกเหยียบ
และการฉวยโอกาสเหยียบ

นักเหยียบบ่ารู้สึกถึงความตกต่ำ
สั่นสะท้านให้แก่การที่จะถูกหลงลืมเมื่อต้องก้าวลงจากบ่า
มายืนเทียมเท่า…
เจ้าความเทียมเท่าที่เขาเคยประกาศเชิดชู
ขณะยืนอยู่บนบ่าของคนพวกนั้น

มันช่างน่าอดสู
อยากระเบิดระบาย
ให้ร้ายและทำลาย
พวกคนเหล่านั้น