ที่มา | มติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 23 - 29 มีนาคม 2561 |
---|---|
คอลัมน์ | กวีกระวาด |
เผยแพร่ |
กวีกระวาด/สุธีร์ พุ่มกุมาร
โรย
คํ่าคืนนี้ดาราดารดาษ ฟ้ายังหมาดคลี่ม่านพระจันทร์ผ่อง
ชื้นใบชื่นลมโชยโรยละออง ดั่งริ้วทองพริบพรายผกายพรึก
จะลาแล้วแก้วผกามณฑาทิพย์ สั่งกระซิบหวามไหวในรู้สึก
เขาย่ำยามว่าโอ้มโหระทึก ทั้งสวนลึกสั่นสะท้านสะเทือนดิน
ชมนาดเข็มชบาการเวก พยับเมฆพุดซ้อนดอกซ่อนกลิ่น
อัญชันรักบุนนาคอินทนิล นมแมวลิ้นมังกรขจรจันทน์
จะลาสวนมวลไม้เพื่อนในสวน ซึ่งแล้วล้วนอาลัยถวายสวรรค์
ซึ่งทราบถึงอารมณ์พนมวัน ซึ่งพร้อมกันงันเงียบยะเยียบไพร
จะลาแล้วน้ำสาดหยาดน้ำค้าง เคยอ้างว้างสักเวลาก็หาไม่
เคยแต่ร่วมร่ายรำระบำใบ ความสุขในสวนนี้มากมีพร้อม
แล้วดาวเรืองถูกพามาอยู่เหย้า มายืนเฝ้าหน้าบ้านทุกย่านหย่อม
มาสนองปรารถนา-มโนน้อม ในวงล้อมไหววูบแห่งรูปเงา
แล้วดาวเรืองในถุงดำขาดน้ำเลี้ยง บ้างถุงเอียงบิดเบี้ยวต้นเหี่ยวเฉา
ดินแห้งกรอบรกเรื้อไม่เหลือเค้า ดาวเรืองเหงาหมดงามชั่วข้ามคืน
ในซับซ้อนของอารมณ์ผสมสื่อ ดาวเรืองคือมรดกความตกตื่น
ดาวเรืองในความมืดที่ชืดชื้น ดาวเรืองยืนต้นตายสนองงาน