แชเชือน | กวีกระวาด : คมสัน วิเศษธร

กวีกระวาด |  คมสัน วิเศษธร

แชเชือน

 

ดูแดดสิแผดเผาช่างเร่าร้อน

ดุจไฟฟอนพร้อมจุดไหม้ไปทุกสิ่ง

หยดน้ำค้างฉ่ำเช้ารดหมดไวจริง

ดินระเหยแห้งกรังยิ่งเหมือนไม่มี

แววความฝันวันนี้ยังแพรวพร่าง

ยังใสวับวาวอย่างมิถอยหนี

ยังหยัดยืนชื่นชูสู้ทุกที

ยังแช่มชื่นฤดีสู้ร้อนรุม

แดดร้อนแรงอุณหภูมิขยับ

น้ำวาววับเคยปริ่มถูกไฟสุม

เศร้าสร้อยเริ่มลดน้อยไม่ครอบคลุม

อีกไม้พุ่มห่อเหี่ยวเห็นซากตอ

แห้งจนแล้งร่วงใบกรูกราว

ต้นหญ้าเล็กราบระนาวมอดไหม้หนอ

ต้นสูงใหญ่ปลิดใบน้อยถักทอ

ฟ้าฝนก็ทารุณไม่เยี่ยมเยือน

เป็นพิษภัยที่ใจร้ายธรรมชาติ

ย้อนลงโทษพินาศโหดขับเคลื่อน

ร้อนสุดร้อนจุดแดงพรึบเฝ้าตักเตือน

ผู้คนต่างแชเชือนอยู่ห้องแอร์ •