กวีกระวาด

สำราญราษฎร์ | กวีกระวาด : ไพบูลย์ วงษ์เทศ

ตึกแถวบนถนนบำรุงเมืองจากเสาชิงช้า มองเห็นแยกสำราญราษฎร์อยู่ข้างหน้า
ที่มามติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 7 - 13 เมษายน 2566
คอลัมน์กวีกระวาด
เผยแพร่

กวีกระวาด | ไพบูลย์ วงษ์เทศ

สำราญราษฎร์

 

ราษฎร์สำราญจริงหรือระบือหวน

เห็นคร่ำครวญข้าวยากแพงหมากอยู่

พริกผักแกงกุ้งกั้งทั้งปลาทู

จะกินหรูแผ่หราบ่นว่าแพง

ยาสีฟันยันสีฟ้ายากะแร็ต

เมื่อรวมแว็ตเหมือนถูกฮุกไปทุกแห่ง

แม้พักผ่อนหย่อนจริตจิตแจรง

ลมไล้แล้งเหนื่อยล้าหักอาลัย

ราษฎร์ย่อมไม่สุขสราญสำรวลรื่น

ค่ำกลางคืนหนุนหมอนเหมือนนอนไข้

เหลื่อมล้ำสูงรายได้ต่ำต้องทำใจ

เหมือนจุดไต้เผลอต้ำผางตำตอ

อ้างเศรษฐศาสตร์ข้าวแพงค่าแรงถูก

ค่านมลูกขลุกขลักล้วนหนักข้อ

มีทรัพย์ศาสตร์หนุ่มสาวแอ่วค่าวซอ

เข้าเรือนหอเรือนหายตะกายดาว

ตะเกียกตะกายบ่ายหน้าเช้ามาหลั่ง

สินสอดยังสอดส่ายโอ้อายสาว

สากกะเบือเสือกะบากต้องลากยาว

ละก้าวก้าววิบากกรรมเวรจำจอง

รายรับต่ำจ่ายเขียมธรรมเนียมเขิน

คือส่วนเกินไม่เหลือคราบสภาพคล่อง

ทำนบทำนุกทุกข์ว่าหนำใจทำนอง

ธนิตย์น้องอย่าได้ช้าจะปราชัย

ปรัชญายาใจอยู่ในจิต

โน่นฝุ่นพิษฝีเพ้อฝ้าเผลอไผล

รัฐสัมฤทธิ์สำราญราษฎร์ฉกาจไกร

ราษฎร์ที่ไหนสุขศานติ์สำราญทรวง! •