แพร่ง | กวีกระวาด : ไพบูลย์ วงษ์เทศ

ภาพประกอบ : วังวรวรรณ ย่านแพร่งนรา หรือต่อมาคือโรงละครปรีดาลัยและโรงเรียนตะละภัฏศึกษา ปัจจุบันทิ้งร้าง / ผลงานของ Chainwit.

อายุเยาวเรศรุ่นจรูญศรี

จุลินทรีย์อะมีบามีมาก่อน

เอาโรงพิมพ์เป็นที่นับเนื่องหลับนอน

เกือบสุนทรสุนทรีย์ในชีวิน

รักผู้หญิงมิได้อิงซึ่งผู้ใหญ่

เช้ามืดเผ่นเร้นไปหาคู่จิ้น

เย็นไปรับลืมตนไม่ยลยิน

ไม่รู้เหน็ดเหนื่อยชินโหนรถเมล์

ความรักมีสองด้านปราการขวาง

มีพลังเพียงลางให้เกร็ดเกร่

อีกด้านอ่อนประสบการณ์ซ่านซวนเซ

ไม่รู้เพทุบายหลายเล่มเกวียน

จึงเมื่อสาวคบซ้อนนอนไม่หลับ

ทั้งโง่บ้าไม่รำงับไม่ปรับเปลี่ยน

ดื้อตาใสมายเซ็ตย่อมเสร็จเซียน

กินแต่เหล้าจนอาเจียนกระอักโทรม

เหมือนเศษผงเข้าตาบ้าระห่ำ

เรียกว่าดำฤษณาทุกข์ถาโถม

ทั้งหน้ามืดมืดหน้าบ้าตระโบม

จะเผด็จศึกโรมรันพันตู

ไม่กลัวตายไม่เกรงตรมระทมจิต

เฝ้าหมกมุ่นครุ่นคิดไม่หยุดอยู่

เจรจาพ่ายตัดตระบัดรู้

ไม่เข้าหูติดหัวหวิดตัวตาย

เข้าหมอโชติเพ้อถองยาดองเหล้า

ยิ่งดื่มเมายิ่งไม่หลับกระสับกระส่าย

นานนับปีประดิทินแมวสิ้นลาย

เสียเชิงชายวัยหนุ่มตกหลุมดำ! •