กวีกระวาด

‘เทอญ’ | กวีกระวาด : ชิตะวา มุนินโท

ที่มามติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 13 - 19 มกราคม 2566
คอลัมน์กวีกระวาด
เผยแพร่

กวีกระวาด | ชิตะวา มุนินโท

‘เทอญ’

 

ความเศร้า เท่าใด ได้บรรเทา

เมื่อบอกกล่าว ผ่านพวกเจ้า เหล่าอักษร

โศกโศกา จาบัลย์ อันบั่นทอน

ใจทอดถอน กับกลอนแก้ว แว่วสัมผัส

หวั่นวิตก ชกตัว มัวกังวล

ละครคน ปนเหงื่อตา มาซ่าซัด

จึงจารึก หมึกน้ำตา ยาบำบัด

กวีกวัด ขจัดทุกข์ คลายจุกเจ็บ

มีชีวิต มีจิตใจ วนไหวหวั่น

ฝันฝ่อขวัญ ฝันร้าย กลายกดเก็บ

หวาดระแวง แช่งชักชื่อ รื้อตะเข็บ

อยากยัดเย็บ เหน็บหนักใน ใส่ศัพท์แสง

ขอเบียดเบียน ข้อคิดเขียน ปรับเปลี่ยนโปรด

นิรโทษ ความโฉดเขลา พาลเผาแผลง

นิรทุกข์ พระศุกร์เข้า เสาร์เศร้าแซง

ร้ายรุนแรง แปลงสาปสรร เป็นวรรณศิลป์

โบยบิน จินตนาการ โดยสารสาส์น

โจนทะยาน จากรานร้าว คราวโรยริน

ลอยละล่อง ท่องทั่วไป ใจไม่สิ้น

ชีพผกผิน วิญญาณยัง พรั่งพรูพร้อม

 

ชวนชื่นจิต ฤทธิรส บทกวี

ณ นาที ชี้ชม ดุจดมดอม

กอปรกลิ่นกรุ่น สุนทรีย์ ที่รักล้อม

กระดาษหอม น้อมนาม พร้อมความหมาย

ปริศนา อักษรา ประกาศิต

ผู้พิชิต พินิจนัย ไขและคลาย

ตามตรองตริ พิจารณ์ ประการใด

หลอกยอกย้อน หรืออ่อนไหว ไหนหนอจริง

ไปปีนป่าย รายทาง ระหว่างวัน

บรรทัดฝัน ดาวบันได อุ่นไอผิง

เสาะแสวง แก่งตาน้ำ ล้ำเลอยิ่ง

เอนอ้อยอิ่ง ชิงช้ากลอน โคลงคลอนไกว

ย้อมมายา เพลินภาษา ตราตรึงแล้ว

คงไม่แคล้ว สุดซาบซึ้ง ถึงคลั่งไคล้

อักษรกล สนตะพาย ยอมใจให้

พลัดกันเขียน เวียนกันไข อ่านใจกัน

รู้จักเรา รู้จักเขา รู้จักโลก

ยุควิปโยค ทำแนวทาง ธรรมสร้างสรรค์

โลกคราวเคราะห์ เพาะเรื่องร้าย หมายลงทัณฑ์

สู้ด้วยขวัญ เขียนด้วยรัก พิทักษ์เทอญ •