กวีกระวาด/นิภา บางยี่ขัน

ดอกไม้จันทน์

ด้วยข้อนิ้วแข็งเกร็งจนเก้งก้าง

ด้วยสายตาฝ้าฟางเคยแจ่มใส

ด้วยทักษะเหินห่างราร้างไกล

ด้วยหัวใจอ่อนยวบเพียรรวบรวม

ผูกปมน้อยให้เห็นเป็นเกษร

ลอออ่อนกลีบเล็กเอาลงสวม

กรีดด้ายรัดมัดซ้ำไม่กำกวม

กลีบใหญ่ร่วมห่อหุ้มชุ่มน้ำตา

ทีละกลีบทีละกลีบที่บีบรัด

แต่ละรอบด้ายที่มัดถนัดค่า

ต่างปวดร้าวด่าวดิ้นถึงวิญญา

แทนคร่ำครวญหวนหาสุดอาลัย

จารึกไว้ไกลลิบเจ็ดสิบปี

ว่าชาตินี้บุญญาจะหาไหน

เกิดเป็นข้ารองพระบาทก่อนคลาดไกล

เกิดเป็นไทยสุขล้ำโชคอำนวย

ดอกไม้จันทน์บรรเจิดบรรจงจัด

ดารารัตน์ล้ำค่าสง่าสวย

ทาบหนวดจันทน์พันซ้อนอ่อนระทวย

จบงานด้วยโบดำคาดเจียนขาดใจ