กวีกระวาด

ไพบูลย์ วงษ์เทศ

 

พญาไท

 

ทะลุทะลวงล่อท่อทะลัก

อกกระอักเอ่ยอ้างนกนางแอ่น

อนุศาสน์อนุสัยนอกใจแฟน

นั้นมะแขว่นนี้มะขวิดคิดทำไม

อุบากองเป็นยามทำหน้าที่

หน้าที่มีดูว่าหล่อพอใช้ได้

เชวงฉวีเหาะเหินมัวเขินใคร

เย้ยไยไพก็แค่เขลาเยาวภา

ยุวเรศยุวดีงามที่หนึ่ง

ที่ส่องซึ้งตรึงใจให้หวนหา

รักที่ทรัพย์หรือลักทรัพย์อัปรา

ควรต้องฝ่าหนามไหน่ไม่ต้องกลัว

ถ้าถึงฆาตย่อมถึงคราวแค่เหลาไผ่

เกาเหลาเกาลัดใดใกล้เกลือกกลั้ว

อยู่ในโลกขลาดเขลาด้วยเมามัว

ดูท่ามั่วลูกไม้ทอดไมตรี

มะตะบะโรตีพอมีแบ่ง

หนังกลางแปลงผิวหนังเนื้อยังหนี

พอได้หน้าได้ตาไร้ราคี

ได้ดิบดีควรแค่ปลื้มอย่าลืมตน

มีเวรานุเวรุเวรความเป็นอยู่

พึงไหว้ครูกตัญญุตาสถาผล

อนึ่ง โรคโชคชะตาเป็นสากล

แค่ถูกก่นด่าเล่นจะเป็นไร

ปรนนิบัติพัดวีรู้สะเดาะ

ด้วยมีเคราะห์จึงได้เห็นเป็นนิสสัย

สิ้นแผ่นดินสิ้นรสหมดอาลัย

พญาไทพยาธิว่าพระยาทำ! •

สะดวก ฉับไว คุ้มค่า สมัครสมาชิกนิตยสารมติชนสุดสัปดาห์ได้ที่นี่https://t.co/KYFMEpsHWj

— MatichonWeekly มติชนสุดสัปดาห์ (@matichonweekly) July 27, 2022