กวีกระวาด

ผ่านพิภพลีลา / กวีกระวาด : ไพบูลย์ วงษ์เทศ

ภาพประกอบ : สะพานผ่านพิภพลีลา /Chainwit./commons.wikimedia.org
ที่มามติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 19 - 25 สิงหาคม 2565
คอลัมน์กวีกระวาด
เผยแพร่

กวีกระวาด

ไพบูลย์ วงษ์เทศ

 

ผ่านพิภพลีลา

 

เขาเดินดลธรรมดาแหวกอากาศ

ธรรมชาติแก่เฒ่าอาจเข้าท่า

ทรนงองอาจาดอาตมา

ไม่ถึงบ้าหากดูบั้นเอวสั่นเทา

หูจิ่นเทาย่อมไม่มีไม่รู้เห็น

สงบเย็นเซ่อซ่ายิ่งกว่าเก่า

มองโรคในแง่ร่ำไรชำเรา

พุธพะหัสศุกร์เสาร์สวัสดี

นึกสิ่งใดได้ก็ดักด้วยอักษร

ดักแด้ดักดานฌอน คอนเนอรี่

รื่นละมุนสุนทราสาวิตรี

เป็นเกียรติศรีกิตติศักดิ์ลอบลักจำ

รมณีย์รมยารมจักร

หอยนางรมร้องทักอย่าพักถลำ

คราวเถลก็ไถลชอบร่ายรำ

เป็นลำนำสุพรรณิการ์ลำนารายณ์

เมื่อองค์ลงโฉมยงส่งเสียงหวีด

คนนอกรีตในรอยเผลอคอยหาย

เพียงแก่งคอยด่านสาวคอยจะพลอยตาย

เร่งรีบคายคลี่คลายไม่ขุ่นคัด

ที่ขัดข้องหม่นหมองสำนองเสนอ

ไทละเมอคมขำวัยกำดัด

เคราะห์สะเดาะสะดวกดีมีทางลัด

จากข้อวัตรปฏิเวธเป็นเวทมนตร์

รักษาตัวตามอาการนานนักหนา

จิตเป็นใหญ่ใจเป็นยาแหนมป้าย่น

มีดีชั่วกลั้วเกลือกพอเสือกตน

นี่นิพนธ์กวินทรหรืออะไร! •