กวีกระวาด

สำเพ็ง / กวีกระวาด : ไพบูลย์ วงษ์เทศ

ที่มามติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 5 - 11 สิงหาคม 2565
คอลัมน์กวีกระวาด
เผยแพร่

กวีกระวาด

ไพบูลย์ วงษ์เทศ

 

สำเพ็ง

 

บ้างด่ากราดชาติชั่วเป็นตัวแสบ

อ้างกินแกลบกินรำดับน้ำโห

ท้าวสะเอวชี้หน้าเบิ่งตาโต

อวดพุทโธถ่มถลอกทุดดอกทอง

บ้างว่าซ่าน่าดูอีหนูเอ๋ย

ไม่นึกเลยว่าจะซิ่งจะชิ้งฉ่อง

ดอกกระทือยับย้ำอีลำยอง

หลุดจากซ่องซุ่มซ่ามมาสำเพ็ง

ไม่รู้สองไม่รู้สี่ไม่รู้แปด

ไม่รู้แดดฝนจำเพาะให้เหมาะเหม็ง

ในม่านเมฆดอกระเจียวยังเสียวเกร็ง

ทั้งเส็งเคร็งงั่งนักโง่ดักดาน

อุตลุดพัลวันพนันผนวก

โยงถึงพวกยักท่าว่าหน้าด้าน

สำแดงเดชดุด่าเสียอาการ

ต่างฝ่ายร่านดิ้นผลักทุลักทุเล

มีอารมณ์เป็นเจ้าเรือนกลากเกลื้อนหิต

เผลออาจติดหนองในให้ไขว้เขว

ซิฟิลิสขมับสัปรังเค

ทั้งเลเพวิปลาสวิวาทพาล

เดินเพลินๆ ในสำเพ็งได้เล็งเห็น

ไม่มีกลิ่นสาบเหม็นไม่อลหม่าน

แม่ค้าค้าพ่อค้าค้าลูกค้าภาร-

-ะกิจผ่านสรรพกิจพณิชยกรรม

ปราศและปลอดผู้ค้ายืนด่ากราด

ไม่อบุาทว์ไร้คนบ้าคนหน้าคว่ำง

สำเพ็งเพ่งรึบำเพ็ญเป็นประจำ

คระหึ่มครึ้มขรึมขำเยือนสำเพ็ง! •