กวีกระวาด

เสี้ยวจันทร์ แรมไพร

 

ภูเขาหน้ากาก

 

บนถนน-หน้ากากเกลื่อนกล่น

ที่ชนบท หน้ากากหล่นอยู่ในท้องนา

ในเมือง หน้ากากหล่นอยู่บนพื้นร้านสะดวกซื้อ

ไม่มีใครกล้าก้มเก็บไปทิ้ง

เหมือนหน้ากากถูกลืมจากคนใส่

เหมือนไม่มีใครใส่ใจกับหน้ากากจากใบหน้า

หน้ากากหล่นปนเปื้อนน้ำลาย

หน้ากากเปรอะขี้มูก

หน้ากากที่สายห้อยหูขาดเหลือข้างเดียว

หน้ากากหล่นอยู่ทุกแห่งหน

ไม่มีคนสนใจ

แล้ววันหนึ่งบุรุษชุดขาวไร้เสียง

เดินก้มเก็บหน้ากาก

ขนหน้ากากใส่รถยนต์ เอาไปทิ้งบนภูเขา

หน้ากากกองพะเนินสูง

 

หลายปีต่อมา…เมื่อโลกกลับสู่สถานการณ์ปกติ

ภูเขาหน้ากากได้กลายเป็นแหล่งท่องเที่ยว

ไม่มีใครใส่หน้ากากยืนชมหน้ากาก •