กวีกระวาด/สุธีร์ พุ่มกุมาร

ระหว่าง

จิ้งจกตัวหนึ่งจะข้ามถนน

ดูลุกลี้ลุกลน ถนนไม่ว่าง

ยกคอรอจังหวะระยะทาง

แล้วถอยพรางตัวใต้เศษใบไม้

ถอยอีก ถอยลงมุดพงหญ้า

หลบหลีกขาหมาย่ำมาใกล้

พ้นแล้วรอดพลันมิทันไร

น้ำอุ่นพุ่งใส่หลบไม่ทัน

บ่ายแก่แก่แดดกล้าลมสงบ

บนคาคบต้นไทรราวไหวสั่น

เจ้าตัวเล็กปากแดงแอบแสงตะวัน

อ้าปากรอเสียงลั่นระงมร้อง

จิ้งจกโผล่ตัวมาเกร็งขาโหย่ง

ถนนโล่งพุ่งฝ่าฝุ่นหลุมร่อง

เป้าหมายอยู่ข้างหน้าเพ่งตามอง

ยินเสียงกลองในอกจิ้งจกรัว

นกหนึ่งเร่งปีกกระพือปีก

หลบหลีกรากไทรย้อยไปทั่ว

สายตามุ่งมั่นไม่หวั่นกลัว

ปักหัวดิ่งลงไม่รอรี

คนหนึ่งมองเห็นอยู่มิดูดาย

เห็นความตายต่อหน้า ล่าและหนี

วิ่งเข้าขวางกลางคันโดยทันที

จิ้งจกมีชีวิตตามสิทธิ์ตน

บนคาคบกิ่งไทรยิ่งไหวสั่น

กับภาพวันไม้ระบัดสัมผัสขน

ปากยังอ้ายังไม่หมดความอดทน

รอเริ่มต้นการรอวันต่อไป…