กวีกระวาด : ฝนน้ำตา / วรากรณ์ พูลสวัสดิ์

ขอบคุณภาพจาก AFP

                                วรากรณ์ พูลสวัสดิ์

 

                         ฝนน้ำตา

 

ครืนครืนครั่นคร้ามขบวนผ่าน                   หวาดหวั่นสะท้านการข่มเหง

สองมือต่อต้านไม่หวั่นเกรง                      ดื้อแพ่งแข็งขืนหยัดยืนทน

ครืนครืนฟ้าร้องก้องกังวาน                      เดือดดาลดุ่มเดินบนถนน

แว่วเสียงปึงปังดังเบื้องบน                       ร่วงหล่นเป็นฝุ่นควันอันตราย

หยุดวิ่งหยุดเดินอย่างหวาดหวั่น                ฟุ้งควันพวยพุ่งขึ้นเป็นสาย

ฝูงชนแตกตื่นกระจัดกระจาย                   โวยวายเดือดดาลพลุ่งพล่านใจ

มาต่อสู้เพื่อตามหาความสงบ                   สันติภาพสันติภพสลบไสล

มีอาวุธเป็นคำด่าท้าควันไฟ                     สู้กระสุนยางพุ่งใส่ปะทะร่าง

ครืนครืนโครมครามปะทุปะทะ                เอะอะโวยวายเข้าขัดขวาง

ปึงปังปึงปังคร่ำครวญคราง                     เปราะบางร้าวรวดเจ็บปวดทน

ปึงปังปึงปังเสียงร่ำร้อง                         ปะทุปะทะก้องท้องถนน

ต่างวิ่งวุ่นโวยวายทุรายทุรน                    กระสุนยางดังห่าฝนเกินทนทาน

 

สงบเสียงปึงปังประทังปะทะ                  เศษขยะเกลื่อนท้องถนนผ่าน

กระสุนยางแก๊สน้ำตาหล่นร่วงลาน           เป็นตำนานการต่อสู้อยู่ตรงนั้น