บรรจง บุรินประโคน

 

ประเทศตุ๊กตายาง

ภายใต้หน้ากากอนามัย

เราสำเร็จความใคร่กันด้วยปาก

เมื่อทุกคนต่างคนต่างมีความหิวเป็นที่ตั้ง

ผืนกระเพาะอันกว้างใหญ่จึงมิเคยเติมเต็ม

เราได้ครอบครองตุ๊กตายางกันคนละตัว

“บางคนได้มาแล้วไม่รู้จักใช้ บางคนหยุดหายใจขณะใช้”

ก่อนจะเปิดเปลือย กาย-ใจ ล่อนจ้อน

ในประเทศที่กล่าวขานกัน “ประเทศเกษตรกรรม”

เราเริ่มลงมือเพาะปลูกความเกลียดชังฝังไว้ในใจของเราเอง

ไม่กำหนดวัน ไม่เลือกฤดู ไม่สนใจฝนฟ้า พยากรณ์

ก่อนเฝ้ารอดอกผลของมันอย่างจดจ่อ

 

ภายใต้หน้ากากอนามัย

เรายังสำเร็จความใคร่กันด้วยปาก

พรุ่งนี้… พรุ่งนี้… พรุ่งนี้…

เราต่างเฝ้ารอคอยตุ๊กตายางตัวใหม่