ปรเมศวร์ กาแก้ว

 

ทุกคนก็แค่ใกล้

 

ไม่มีใครตายทั้งนั้น

ทุกคนก็แค่ใกล้

ไม่มีเลือดไม่ปรากฏบาดแผล

ฟาดฟันกันตอนโลกเหวี่ยง

แค่เลือด 5 ลิตรในร่างกายปั่นแยกเป็นชั้นๆ

ทิ้งร่องรอยเสียงหัวเราะเกลื่อนพื้น

เหวี่ยงอาวุธปัดป่ายดินฟ้าอากาศ

เผลอยิ้มก็ขยับตัวเต้นแร้งเต้นกา

สร้างรอยเท้ากดทับฝุ่นผง

ความตายก็แค่กลิ่น

ทุกคนก็แค่ใกล้

 

 

หมู่บ้านห่างไกลสายลมสงบ

หากสูญเสียก็แค่จำนวนนับ

วันนี้เคยเป็นพรุ่งนี้ของเมื่อวาน

อนาคตไม่มีหรือไม่มีอนาคต

อะไรๆ ก็เปลี่ยนแปลงตอนเราไม่รู้ตัว

ฟาดฟันกันจนเป็นมิตร

เป็นมิตรกันจนฟาดฟัน

ไม่มีใครตายทั้งนั้น

ทุกคนก็แค่ใกล้

หมู่บ้านไหนๆ ก็มีสายลมพัดผ่าน