กวีกระวาด/สันติพล ยวงใย

ไม่ถูกสังเกตเห็น (รอมฎอน 1438)

หิวโซมาหลายวันแล้ว

ไม่มีอาหารไว้ละศีลอดหลังพระอาทิตย์ตก

แต่คล้ายพระเจ้าไม่ทันสังเกตเห็น

พระเจ้าบอกว่า

การจ่ายซะกาตฟิตเราะห์ก่อนละหมาดวันอีดเป็นสิ่งสำคัญที่สุด

วันนี้ เขารวบรวมเศษเหรียญและธนบัตรเท่าที่มีอยู่

นับจำนวนอย่างเคร่งเครียด

มันไม่เพียงพอสำหรับซื้อข้าวสารที่ถูกที่สุด

เพื่อจ่ายเป็นซะกาตฟิตเราะห์ที่มัสญิดที่ใกล้ที่สุด

พรุ่งนี้อาจจะเป็นวันอีด

แต่จุฬาราชมนตรียังไม่ประกาศผลการดูดวงจันทร์

เขาภาวนาให้คืนนี้ยังไม่มีใครสังเกตเห็นมัน

อยากให้วันอีดได้ก้าวห่างเขาออกไปอีกหนึ่งก้าว

พรุ่งนี้เขาอาจจะรวบรวมเศษเหรียญได้เพียงพอ

มันก็ไม่แน่หรอก

ในวันเฉลิมฉลองทางศาสนาของพระเจ้า

ปีนี้พระเจ้าอาจสังเกตเห็นความยากจนของเขา

มันก็ไม่แน่หรอก

เพียงแต่พระเจ้าอาจจะไม่สังเกตเห็น

หรือคนที่มัสญิดอาจจะไม่รู้ก็ได้

หรือเขาอาจเป็นฝ่ายได้รับซะกาตก่อนถึงเวลาละหมาดอีด

ไม่มีใครรู้หรอกนอกจากพระเจ้า

เหมือนที่เขาไม่มีวันรู้หรอกว่า

ซะกาตจะตกเป็นของญาติๆ โต๊ะอิหม่ามเช่นทุกปี

เขาไม่มีวันเข้าใจว่าเดือนรอมฎอนมีขึ้นเพื่อซื้อ-ขายชุดรายอ

และไปเที่ยวกับครอบครัวและเยี่ยมเยียนหลุมฝังศพ

ไม่มีใครรู้จักใบหน้าของความหิวจริงๆ หรอก

เขาไม่มีวันรู้…

ว่าพระเจ้ากำหนดให้เขาตายก่อนจะทันได้รู้

เขาตาย! ตายไปพร้อมความสงสัย

สงสัยว่าหากพรุ่งนี้เป็นวันอีด

เขาจะหาทางซื้อข้าวสารมาจ่ายซะกาตทันไหม