กวีกระวาด/โรสนี

ซึ่งไม่มีใครอยากนิยาม

 

ผุเปื่อยไปเถอะร่างนั้น

หนอนชอนไชทุกอณู

คนอื่นๆ ยังสู้อุตส่าห์ช่วยกันยกมือปกปิด

พรางตาให้เห็นแต่เนื้อดี

 

ปิดแผลมิดชิดด้วยมืออื่น

คาวน้ำหนองโชยกลิ่น

เปรอะเปื้อนมือที่ยื่นหน้ามาประคบประหงม

เน่าเหม็นไปพร้อมๆ กันแม้ไม่มีแผล

 

ผุเปื่อยเป็นปุ๋ย

ไม้ต้นไหนจะอยากได้บำรุงต้น

หากล่วงรู้ว่าดอกใบจะหงิกงอ

เพราะสัมผัสซากสิ่งซึ่งไม่มีใครอยากนิยาม