กวีกระวาด/ธารเมฆ

ฝนตกในบ่ายวันหนึ่ง

 

สายฝนมากมายกี่สาย

กี่คนหนาวซ้ำแล้วซ้ำเล่า

กี่ครั้งคราวฝนซาลง

กี่ใบหน้าผ่านเข้ามา

รักใคร่เป็นหน่ายแหนง

รอยยิ้มของหญิงสาวน่าหนาวเย็น

ข้าแกะเนื้อตาย “สีดำ” ออกมาจากหัวใจ