กวีกระวาด/สมพงษ์ ทวี’

เรามีชีวิตอยู่เพื่อสิ่งใดกัน

 

เรามีชีวิตอยู่เพื่อสิ่งใดกัน

กาลเวลากัดกลืนแต่ละคนช้าๆ

ความชราทำลายฝันเสียสิ้น

 

เราสร้างกลุ่มชนขึ้นมาอย่างว้าวุ่น

แล้วค่อยสลายหายกลายเป็นอดีต

ในซากปรักหักพังของอารยธรรม