โดย ระกา บุญนำชัย

เธอไม่เห็นฉันหรอก… เพราะเธอพอกด้วยคำหวานการห้อมห่ม

ที่ผ่านตาจึงดูแปลกแยกอารมณ์ กิริยาคล้ายหมายข่มเพื่อเทียบเคียง

เธอไม่ยินฉันหรอก… เป็นนัยบอกเงื่อนแง่กระแสเสียง

ปากกับใจการกระทำบ่งลำเอียง จึงแค่เพียงเสียงผ่านไร้สำคัญ

เธอไม่จริงใจในคำตอบ… ถูกคลุมครอบจนกลืนกลายความหมายนั่น

เธออุปมาดั่งนิ้วมือเราไม่เท่ากัน ชี้ช่วงชั้นช่องว่างต้องต่างไป

เธอเข้าใจเอ่ยอ้างวางน้ำหนัก… รู้ทางดัก หลบหลีก ปลีกเฉไฉ

เห็นเส้นทาง สร้างท่าที เมื่อมีภัย พร้อมจะไปสนองจ้องเอออวย

เธอว่าเธอมีกรอบ… เพราะส่วนตัวชื่นชอบล้วนเห็นด้วย

เป็นนักอนุรักษนิยมบ่มรุ่มรวย มองโลกสวยเข้าใจยุคทุกสถานการณ์ ฯ