กวีกระวาด / สันติพล ยวงใย

นักอุดมคติ

หยุดเกรี้ยวกราดใส่ฉันสักห้านาที คลี่ยิ้มออกมาบ้างก็ได้
สปีดภาพดูผลิบานของดอกไม้ สต๊อปบางภาพไว้ให้นิรันดร์
กรุณาดึงที่อุดหูออก อย่าย้ำตอกอุดมคติผลิยิ้มหยัน
หลีกเลี่ยงการเหวี่ยงหมัดใส่กันและกัน อคติทั้งนั้นที่คุณใช้

โลกอาจดำรงอยู่ด้วยสิ่งนั้น โลกอาจจะต้องการมัน แต่ฉันไม่!
ความเกลียดชัง อาจเคลื่อนโลกให้เคลื่อนไป แต่ฉันขอห่างไกล มันไม่เข้าที
โปรดกลายร่างเป็นแมวหรือก้อนเมฆนุ่มนิ่ม เพื่อรอยยิ้มผลิแย้ม ที่โน่นที่นี่
สายรุ้งเอาไหม ดอกกุหลาบก็มี สิ่งเหล่านี้ได้ไหม มอบให้กัน

อุดมคติไม่ใช่รอยยิ้ม ไม่ต้องพิมพ์แจกจ่ายมาให้ฉัน
เราไม่ควรยัดเยียดอะไรให้ใครทั้งนั้น เพราะมีแต่จะฟาดฟันกันเรื่อยไป
หยุดตะคอกใส่ฉันเสียบ้างก็ดี คลี่ยิ้มออกมาบ้างก็ได้
สปีดภาพดูผลิบานของดอกไม้ สต๊อปภาพนั้นไว้ให้นิรันดร์