กวีกระวาด/สุธีร์ พุ่มกุมาร

รอยภาพ

 

เธอพยายามที่จะลบรอยขีด

ศิลปะอันประณีตของภาพถ่าย

ฉากหลังของภาพที่เธอระบาย

วางกระจัดกระจายอย่างสวยงาม

 

สวยงามโดยมิได้ตั้งใจแต่ง

ซึ่งอาจแฝงรอยจำทุกคำถาม

ประหวัดคิดบางคราเธอพยายาม

จะฝ่าข้ามนามรูปไหววูบสะเทือน

 

เพียงพอแล้วหรือไม่อันใดแน่

หรือเพียงแค่รอยทาบแห่งภาพเสมือน

ปล่อยให้วันเวลามาลบเลือน

สลับ-เลื่อนแต่งตามอำเภอใจ

 

เธอพยายามที่จะลบรอยขีด

ยิ่งลบกลับยิ่งกรีดขีดรอยใหม่

เมื่อมือเธอเผลอพลั้งลงครั้งใด

มือก็ไหวสั่นส่ายคล้ายทุกครั้ง

 

เธอจึงตัดสินใจฉีกภาพทิ้ง

ฉีกทุกสิ่งย้อนยามลบความหลัง

ภาพนั้นล่องลอยหล่นสู่วนวัง

กลับผุดพลั่งภายในดวงใจเธอ