คลิกอ่าน หญิงสาวคนนั้นกับความมั่นคงของอ้วน (ตอนแรก)

ผ่านไปสองวัน อาการปวดจากแผลเจาะเริ่มทุเลา กำลังกายของเขาดีขึ้น ทุกครั้งที่เข้าห้องน้ำอ้วนจะมองดูความมั่นคงของตัวเองอย่างภาคภูมิใจ หลายครั้งถึงกับหากระจกมาส่องมองความมั่นคงอันยิ่งใหญ่ เขาพร้อมแล้วสำหรับการมอบความสุขให้ใครต่อใคร อ้วนไม่รอช้า เทียวทดสอบความมั่นคงแก่หญิงสาวมากหน้า เขามีความสุขทุกครั้งเมื่อพวกหล่อนแปลกใจ เป็นความสุขอันล้นเหลือยิ่งกว่าช่วงเวลาใด และเขาจะมอบความสุขนี้ให้แก่หญิงสาวคนใหม่ในเวลาอันเหมาะสม

แต่เพียงผ่านไปไม่กี่วันทุกอย่างก็พลิกผัน ความมั่นคงของเขาเริ่มปวดบวมทุกครั้งที่จับต้องหรือแม้แต่ปัสสาวะ เขาคิดว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเพราะน้ำมันมะกอกไม่เพียงพอจึงฉีดเพิ่มเข้าไปอีก หากคราวนี้เหมือนตกอยู่ในนรก ความรู้สึกของเขาตกต่ำจนไม่กล้าเข้าหาใคร ไม่กล้าไปโรงพยาบาล ไม่กล้าทำงานตามปกติจนผู้คนสงสัย

ทางเลือกสุดท้ายมีเพียงน้อยนิด แม้จะคิดรักษาที่ต่างประเทศแต่มันก็เอิกเกริกเกินไป เขาจึงปรึกษาลูกน้องที่น่าไว้ใจและรับรู้เรื่องประเภทนี้มาบ้าง กระทั่งมาลงเอยที่คลินิกเล็กๆ ซึ่งมีชื่อเสียงทางใต้ดินว่ารักษาได้ดี ด้วยพวกเขารู้วิธีซ่อมแซมและศัลยกรรมความมั่นคงให้เหมือนใหม่

ผ่านพ้นนาทีแห่งการผ่าตัดครั้งแรกไปสองสัปดาห์ บาดแผลบริเวณความมั่นคงของอ้วนเริ่มยุบตัวลงแต่ยังไม่ตกสะเก็ดนัก เขายังไม่แกะผ้าพันแผลด้วยตัวเอง อีกทั้งไม่เคยเห็นแผลผ่าอย่างเต็มตามานับแต่เข้ารับการรักษา ได้แต่แวะเวียนเข้ามาให้คลินิกทำแผลเป็นระยะโดยไม่กล้ามอง ทุกครั้งที่ล้างแผลเขาเจ็บแสบจนเผลอร้อง บางครั้งถึงกับฝันร้ายว่าร่างกายของเขากำลังปริแยกสูญสลาย

กระทั่งถึงวันนัดผ่าตัดรอบสอง อ้วนจำต้องกลับขึ้นไปบนเตียงผ่าตัดอีกครั้ง เขาถอดกางเกงในแล้วแนบเท้าบนขาหยั่งราวกับหญิงท้องแก่ หมอหนุ่มแกะเข็มฉีดยาชาเล่มใหม่แล้วเจาะเข้าโคนขาด้วยความระมัดระวัง น้ำตาของอ้วนไหลหลั่งอย่างไม่อาจยับยั้ง หลังจากนั้นทุกอย่างก็ตกอยู่ในการกระทำของหมอผู้ชำนาญ เขาชาด้านจากฤทธิ์ยาที่ระงับอาการปวด แต่ในความเป็นจริงกลับรู้สึกว่าความมั่นคงของตนกำลังถูกหั่นเป็นชิ้นๆ

เพียงเปลือกตาลืมเหลือกมองเพดาน สังเกตโคมไฟดวงใหญ่ตรงจุดที่กำลังรักษา รูปเงาเบื้องหน้าผลักดันให้อ้วนไขว่คว้าความคิดที่กำลังประเดประดังนับแต่วันวาน โดยเฉพาะถ้อยคำที่หว่านโปรยจนระคายหูว่าความมั่นคงที่เขาได้มาอย่างไรเสียก็เป็นของปลอม เมื่อธรรมชาติไม่ยินยอมทุกอย่างจึงบานปลาย แต่เขาก็รู้ตัวดีว่าเมื่อล้ำถลำมาถึงขั้นนี้แล้วจะลงหลังเสือกลับไปก็มิอาจทำได้ แม้ส่วนหนึ่งจะหวั่นใจว่าความมั่นคงของเขาอาจไม่จีรัง รสรักกับหญิงสาวคนใหม่อาจไม่เหมือนกับที่เขาตั้งความหวัง เขาตรองคิดอยู่นานจนกระทั่งหมอและบุรุษพยาบาลเรียกสติกลับคืนมา

“การผ่าตัดเสร็จสิ้นแล้วครับ ความมั่นคงของคุณยังอยู่ในสภาพใช้งานได้ แต่ต้องระวังไม่ให้ติดเชื้อเดี๋ยวแผลจะลุกลาม” เขาหันมาให้ความสนใจคำพูดหมอ “ก่อนจะปิดผ้าก๊อซ อยากจะดูสภาพที่แท้จริงของมันหรือเปล่าครับ”

อ้วนขยับศีรษะพอสื่อสารว่าคราวนี้อยากเห็น ทั้งหมอและบุรุษพยาบาลอีกสองคนจึงจำเป็นต้องพยุงเขาให้ลุกยืน ความฝืดฝืนยังรัดรึงโดยรอบ แต่สิ่งที่ทำให้เขาตระหนกจนกระตุกหอบเมื่อพบว่าความมั่นคงของเขาหดเล็กเหลือนิดเดียว ภาพระหว่างเขากับสาวผู้ปราดเปรียวหม่นร้างจางหาย ความหวังที่จะมอบรสรักแก่เธอ หยิบยื่นความมั่นคงให้เธอดูดดื่ม ความสุขล้นที่คิดจะมีร่วมกันพลันปลาสนาการไป ทุกอย่างดับวูบราวกับโลกถล่มทลาย

“ทำไมมันเป็นแบบนี้ มันเหลือแค่นี้เองเหรอ”

“ความมั่นคงของท่านมันไม่เหมือนเมื่อก่อน มันเปลี่ยนไปแล้วครับ เราเองก็ช่วยได้แค่นี้เพราะเนื้อส่วนใหญ่เน่าเกือบหมดแล้ว อาจจะเน่ามาตั้งแต่ก่อนรักษาน่ะครับ”

“ไอ้บ้า! เพิ่งจะมาบอกอะไรตอนนี้ แล้วผมจะผ่าตัดไปเพื่ออะไร จะรักษาความมั่นคงของผมไปเพื่ออะไร”

“เพื่อชีวิตของท่านไงละครับ ถึงแม้ความมั่นคงของท่านจะไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว แต่มันก็ยังเป็นรูปเป็นร่าง ไม่โดนเฉือนเหมือนคนป่วยบางคน ผมคิดว่าท่านโชคดีนะครับ”

“ยังจะมาเถียงอีก!!! คุณก็รู้ว่าที่นี่คือสถานพยาบาล ถ้าคนป่วยอย่างผมมารักษาที่นี่ก็ต้องรักษาให้หายสิ ไม่งั้นผมจะมาที่นี่ทำไม ไม่งั้นผมจะมารักษาตัวทำไม”

“แต่ผมยังยืนยันนะครับ ผมมองออกแต่แรกแล้วว่าความมั่นคงของคุณมันย่ำแย่ตั้งแต่ฉีดน้ำมันมะกอกมาใหม่ๆ แล้ว ผมกลับคิดว่าโชคดีที่ของแปลกปลอมนั่นไม่ได้รั่วเข้าไปในเส้นเลือดใหญ่ ถ้าอย่างนั้นอาจจะเจอวิกฤตมากกว่านี้ก็ได้”

“นี่คุณขู่ผมใช่ไหม คุณก็น่าจะรู้ว่าผมเป็นใคร ตอนหนุ่มๆ ผมเคยจับอาวุธ เคยลงสนามรบ เคยควบคุมคนเป็นหมื่นแสน เรื่องแค่นี้ไม่ทำให้ผมตายหรอก คุณอย่ามาเถียงผมดีกว่า” หมอหนุ่มเริ่มอ่อนล้ากับบทสนทนาไร้เหตุผล ขณะที่อ้วนเริ่มสำรวจตัวตนและหันมองรอบด้าน

“ผมรู้ว่าที่นี่เป็นคลินิกเถื่อน รู้ตั้งแต่เข้ามารักษาวันแรก” อ้วนกล่าวด้วยน้ำเสียงแห่งอำนาจ “คุณต้องทำให้ความมั่นคงของผมกลับคืนมาเหมือนเดิม ไม่อย่างนั้นคุณก็น่าจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น อย่าลืมสิว่าคลินิกของคุณมันผิดกฎหมาย ผมจะเล่นงานคุณเมื่อไหร่ก็ได้” ทั้งหมอและบุรุษพยาบาลต่างยืนนิ่งเตรียมรับชะตากรรมที่อาจจะเลวร้าย “เอาเป็นว่าผมจะกลับบ้านไปรักษาแผลให้หายดีก่อนแล้วจะมาผ่าตัดครั้งที่สาม ขอย้ำว่าหน้าที่ของคุณก็คือนอกเหนือจากรักษาให้เป็นปกติแล้ว คุณต้องทำให้ทุกอย่างดีกว่าเดิมหรือใหญ่กว่าเดิม ทำให้ความมั่นคงของผมแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิมให้ได้”

“ครับ…ผมจะพยายาม…” หมอหนุ่มจำยอมรับคำ

หลังจากอ้วนหวนกลับมาผ่าตัดอีกเป็นครั้งที่สามตามนัดหมาย หมอหนุ่มและบุรุษพยาบาลต่างช่วยเก็บของกันมือแทบไขว้ พวกเขามองไปรอบด้านห้องพัก ห้องผ่าตัด และเคาน์เตอร์ผู้ป่วยซึ่งคงไม่มีโอกาสจะเปิดทำการอีกครั้งด้วยความเสียใจ

“เราต้องหนีจริงๆ เหรอครับ ทั้งๆ ที่เราก็ผ่าตัดซ่อมแซมให้ตามคำสั่งของเขาแล้ว” บุรุษพยาบาลไม่วายเอ่ยถาม

“ถ้ายังอยู่ ก็ไม่มีอะไรรับประกันว่าเราจะรอด” หมอหนุ่มกล่าวเสียงแห้ง “คุณก็รู้นี่ว่าเขาเป็นใคร และเราเพิ่งจะทำอะไรลงไป”

แล้วภาพจำในช่วงเวลาที่หมอหนุ่มพยายามผ่าตัดครั้งล่าสุดเพื่อช่วยเหลือความมั่นคงของผู้ป่วยก็เวียนกลับเข้ามา เขารู้แก่ใจว่าไม่อาจช่วยแก้ไขผลลัพธ์จากการผ่าตัดครั้งที่ผ่านๆ มาได้ แต่เมื่อได้รับคำสั่งแกมข่มขู่ก็คงต้องลงมือทำอะไรสักอย่าง เขาจึงตัดเฉือนความมั่นคงของผู้ป่วยจนกุดเกลี้ยงไปทั้งดุ้น ก่อนจะนำความมั่นคงแบบปลอมๆ เสียบดุนเข้าไปแล้วใช้เทคนิคศัลยกรรมให้ดูเสมือนจริง

“มันเป็นของปลอมก็จริง แต่มันไม่มีปฏิกิริยากับร่างกายเหมือนน้ำมันมะกอก แถมยังใหญ่โตและใช้งานได้เหมือนเดิมทุกอย่างนั่นแหละ ใช้ฉี่ได้ ใช้ร่วมรักได้”

“ต่อให้มันปลอดภัย แล้วมันทำให้ถึงจุดสุดยอดได้หรือเปล่า”

“ก็บอกแล้วไงว่าเป็นแค่ดุ้นพลาสติก เป็นความมั่นคงแบบปลอมๆ คุณก็น่าจะรู้ว่ามันทำได้ไหมล่ะ…”

อ้วนอวลอารมณ์สุขสันต์หลังการผ่าตัดครั้งสุดท้าย ภายหลังกวักมือเรียกหญิงสาวในหัวใจให้มาร่วมดำฤษณาบนสรวงสวรรค์ เอ่ยมอบของขวัญวิเศษล้ำให้แก่นางฟ้าคนใหม่ซึ่งเธอก็ยินยอมพร้อมนอนหงาย จากที่ความมั่นคงของเขาเคยระทดระทวยกลับแข็งแกร่งทนทานราวกับจะทะลุทะลวงทุกสิ่งในโลกได้ เพียงพบเห็นสีหน้าหล่อนมีความสุขเขาก็ปลื้มใจกับรางวัลชีวิต นับแต่อดีตหญิงสาวทั้งหลายมักจะเป็นคนคุมเกมมาโดยตลอด คราวนี้เขาจะเป็นฝ่ายคุมเกมบ้าง

เขารู้สึกถึงพลังแห่งความมั่นคง มันใหญ่โตสมประสงค์ไม่เคยหดเหี่ยวนับแต่หลังผ่าตัด ยิ่งเมื่อมีโอกาสกอดก่ายหญิงสาวที่เขาหลงใหล พลันรู้สึกได้ว่าอาการล่มปากอ่าวได้จบสิ้นลงไปแล้ว แต่เมื่อลงสนามเป็นเวลาอันเนิ่นนานกลับไม่แคล้วประหลาดใจ แม้อาจสมหวังไม่หลั่งไวแต่อ้วนกลับมองไม่เห็นปลายทาง เขานึกฉงนว่าเกิดอะไรขึ้นกับความมั่นคงของเขา ขณะที่หญิงสาวก็เริ่มตั้งคำถามว่าเหตุใดอ้วนยังไม่เสร็จกามกิจ จากที่คิดว่าจะสุขสมหวังเธอกลับเหนื่อยและรำคาญชายชราที่กำลังขย่มโขยกบนเรือนร่าง

อ้วนสบตามองใบหน้าอันบอบบางของเจ้าหล่อน ร่องรอยยิ้มอันฝืดฝืนมอบให้ เฉกเดียวกับเธอที่คล้ายจะเปี่ยมรสรักตามใจหมาย แต่ในความคิดของเธอกลับเริ่มไม่แน่ใจว่าเมื่อไหร่เกมรักอันยาวนานจะจบสิ้นลงเสียที