วรรณกรรม - เรื่องสั้น - หนังสือ
ทวีปที่สาบสูญ : เมื่อวานก่อนนี้ โดย การะเกต์ ศรีปริญญาศิลป์
ระริน... ได้ยินหรือเปล่า
บทเพลงเบาๆ ข้างในอกฉัน
ระริน...นางฟ้าของฉัน
...ขอให้ฉันคิดถึงเธอเถอะนะ แม้ฉันจะไม่รู้เลยว่า ตอนนี้เธออยู่ที่ไหนก็ตาม...
ประกวดเรื่องสั้น : เด็กหญิง
โดย : กล้วยไม้
ผมตัดสินใจแล้ว ทุกอย่างจะต้องจบลงในวันนี้ ทุกอย่างเกี่ยวกับตัวผมจะต้องหายไป จะไม่มีอะไรที่บ่งบอกถึงความเป็นผมหลงเหลืออยู่บนโลกใบนี้ ...
ทวีปที่สาบสูญ : วันหนึ่งวันใด โดย การะเกต์ ศรีปริญญาศิลป์
ระริน...ฉันยินคำกล่าว
แต่ละเรื่องราวตกหล่นร่วงราย
"เป็นยังไงบ้างวันนี้"
พร้อมเสียงฝีเท้าเดินขึ้นเรือนมา ก็เหมือนทุกวัน เป็นคำร้องทักของผู้หญิ...
ทวีปที่สาบสูญ : เราจะหยุดร้องไห้ได้ยังไง โดย การะเกต์ ศรีปริญญาศิลป์
ระริน... ฉันยินเสียงนั่น
ที่กรีดบาดฉันในฝันหลอกหลอน
อ้ายหมารอยเดินลิ่วๆ ไปข้างหน้า มองเห็นแผ่นหลังชุ่มเหงื่อ กับชายเสื้อที่โดนลมเป่าปลิว ฉันพยา...
ประกวดเรื่องสั้นวิทยาศาสตร์ : ระยะห่างที่ดีที่สุด
โดย ภู่มณี ศิริพรไพบูลย์
หลังจากภารกิจ Mars One ถูกยกเลิกไปเมื่อปี ค.ศ.2031 ด้วยเหตุผลสั้นๆ ไม่มีประโยชน์อีกต่อไป ใครจะไปคิดว่า 100 ปีให้หลัง ...
ประกวดเรื่องสั้น : ผู้ถูกบังคับให้สูญหาย
โดย : ปริญ บุญภูพิพัฒน์
"ถ้าหายไปสามวันให้ไปแจ้งความ ถ้าหายไปเจ็ดวันแสดงว่าตายแล้ว"
ชายตรงหน้ายื่นหนังสือเล่มเล็กให้คุณ คุณเปิดดู เป็นรายชื่อและประว...
ประกวดเรื่องสั้น : Eye to Eye
โดย suasuaa
ดวงตาคู่นี้สะกดผมให้ตกอยู่ในภวังค์ครั้งแล้วครั้งเล่า เธอมักพาผมหลุดเข้าไปในห้วงมิติแห่งกาลเวลา ผมอธิบายไม่ค่อยถูกนัก
ทว่า บรรยากาศรอ...
ทวีปที่สาบสูญ : มันเป็นเช่นนี้เองหรือ…เจ็บแทบขาดใจ โดย การะเกต์ ศรีปริญญาศิลป์...
ระริน...ฉันยินคำสาป
ฉันเป็นคนบาปที่ไร้ทางไป
นางฟ้าระรินหลับไปแล้ว ในยามดึกดื่นคืนดำ ยินเสียงหายใจแผ่วเบาเป็นจังหวะสม่ำเสมอ หลังจากฉันพูดออกไปมากม...
ทวีปที่สาบสูญ : วินาทีที่ฉันตัดสินใจเป็นครั้งที่สอง โดย การะเกต์ ศรีปริญญาศิลป์...
ระริน... ฉันเสียงเพรียก
ความมืดร้องเรียกให้ฉันตามไป
ถึงเวลากลางคืนอีกแล้วสินะ...ฉันล้มตัวลงนอน ท้ายทอยสัมผัสพื้น นอนหงายลืมตาดูฝ้าเพดาน ที่บ้านห...
ประกวดเรื่องสั้นทั่วไป : พลาสติก
โดย คนไทยคนที่สอง
ไอ้จ่อย
ไอ้จ่อยเป็นคนหนุ่มวัยสามสิบต้นๆ รูปร่างกำยำผิดกับชื่อของมัน ผิวหนังหยาบกร้านจากการทำงานกรำแดดกรำฝน ใครๆ ที่เดินผ่...
ทวีปที่สาบสูญ : งามผ่องใสดังเทพธิดา โดย การะเกต์ ศรีปริญญาศิลป์
ระริน...ฉันยินคำหล่น
ดุจดั่งสายฝนที่พร่างชุ่มใส
"เอาละๆ พอแล้ว"
เสียงห้ามมาจากคนตัวใหญ่ ทั้งที่ตัวเองก็เพิ่งหัวเราะจนหน้าดำหน้าแดง ข้างน...
เพ็ญศรี เผ่าเหลืองทอง : นักเขียนหญิงในศตวรรษที่ 18 ในมุมมองของ เวอร์จิเนีย วูล์ฟ...
หนังสือ A Room of One's Own หรือในภาคภาษาไทย "ห้องส่วนตัว" สำนวนแปลของ มาลินี แก้วเนตร ซึ่งผู้เขียนขอยกย่องให้เป็นเพชรในวงการนักแปลอีกคนหนึ่งนั้น
ห...