วันพุธที่ 24 เมษายน พ.ศ.2567

วรรณกรรม - เรื่องสั้น - หนังสือ

อนุสรณ์ ติปยานนท์ : ความหวังเอาชนะหมอกควัน

เมืองในหมอก (15) นายหมอกสีเทามองไปที่ท้องฟ้าเบื้องหน้า "หนึ่งปีผ่านไป หมอกควันอยู่กับเรา" เขาเอ่ย "แต่ชีวิตของเรายืนยาวกว่านั้น หากใช้ชีวิตอย่าง...

อาชญาสิทธิ์ ศรีสุวรรณ : “รักระหว่างรบ” 120 ปีชาตกาล เฮมมิ่งเวย์ และศรีเสนันตร์...

กรกฎาคมที่ผ่านมาเป็นเดือนที่มีวันคล้ายวันเกิดของนักคิดนักเขียนระดับโลกอยู่มากราย แน่ละ คนหนึ่งที่มิอาจละเลยการเอ่ยถึงก็คือ เออร์เนสต์ เฮมมิ่งเวย์ (Ern...

สัมพจนัยของคำว่า “ตีนหนาหน้าบาง” เรื่องสั้นของ ‘เสนีย์ เสาวพงศ์’...

ภาษาเป็นเครื่องมือที่ใช้ในการสื่อสารและสามารถทำให้ผู้รับสารมีความรู้สึกนึกคิด หรือจินตภาพได้ตามลักษณะที่ภาษาสื่อสารออกมา การใช้ภาษาในงานวรรณกรรมก็ม...

เรื่องสั้น | หนี้ที่ใช้ไม่หมด

เช้าแล้ว เสียงนกพิราบดังมาปลุกอยู่ตรงระเบียงเล็กๆ ให้ตื่นขึ้นมา ผมจำเสียงของพวกมันได้ดี เสียงแบบนี้ที่มันพลอดรักอยู่เป็นคู่ กำลังสร้างรวงรังสำหรับวางไ...

การะเกต์ ศรีปริญญาศิลป์ : ทวีปที่สาบสูญ …ความจริงที่เธอจะบอกกล่าว

"จําเป็นขายก็ต้องขาย!" ยายร่อยออกปากเสียงแข็ง ต่อหน้าพ่อและแม่ที่นั่งบนตั่งใต้ต้นลำไย แม่นั้นชักสีหน้าทันที ตั้งแต่ยายร่อยเริ่มเปิดฉากจาระไน แต่...

อนุสรณ์ ติปยานนท์ : เจ้าชายกับนกนางแอ่น

เมืองในหมอก (14) หลายปีต่อมา นายหมอกสีเทาเคยยืนมองต้นไม้จำนวนมากที่หน้าร้านหนังสือของเขา บางต้นสูงจนต้องแหงนคอจนสุด บางต้นออกดอกบานสะพรั่งจนแ...

เรื่องสั้น | ความฝันนั้นจบไป

ตอนที่ผมก้าวข้ามธรณีประตูเข้าสู่บ้าน จำได้ดีว่าลมเย็นๆ พัดผ่านตัวผมจากหลายทิศทาง พร้อมกับความรู้สึกหนึ่งลอยลมมา ทำให้นึกย้อนถึงตัวเอง ผมเคยพยายามอย่าง...

การะเกต์ ศรีปริญญาศิลป์ : ทวีปที่สาบสูญ ยังไม่ทันได้ตั้งเสาใดใด

เมื่อมีความสุข ความทุกข์ก็เหมือนเสื้อผ้าเก่าเก่า ถอดสลัดออกจากร่างเรา ปล่อยทิ้งได้ไม่ไยดี   เพียงแต่ไม่นานวัน บางสิ่งก็พลันแย้มคลี่ ...

อาชญาสิทธิ์ ศรีสุวรรณ : ปฏิวัติฝรั่งเศส ในร้านแพร่พิทยา

ฟังมาเรื่อยๆ ว่าร้านหนังสือเก่าแก่อย่างแพร่พิทยาปิดกิจการไปหลายสาขา กระทั่งสาขาสุทธิสารก็กำลังลดราคาหนังสือและอวลกลิ่นจะปิดตัวอีกไม่ช้าไม่นาน ในฐานะลู...

อนุสรณ์ ติปยานนท์ : กลิ่นกาแฟและต้นไม้ที่เพาะปลูก

เมืองในหมอก (13) เช้าวันนั้น นายหมอกสีเทานั่งรอผู้หญิงคนนั้นอยู่ในร้านหนังสือตั้งแต่เช้าตรู่ เมฆหมอกสีเทาครอบคลุมเมืองจนมืดมนเช่นเคย หากแต่เขากล...

ทราย เจริญปุระ | บันทึกวันที่แพ้-ชนะ “ซึมเศร้า”

ตอนที่แม่ฉันเข้ารักษาในโรงพยาบาลศรีธัญญาจนใกล้จะได้กำหนดกลับ ฉันก็เห็นคุณพยาบาลถือหนังสือมาเล่มหนึ่ง จริงๆ มันควรถูกเรียกว่าสมุดมากกว่า เพราะมีทั้ง...

เรื่องสั้น | แม่กับลูก (จบ)

นางแม่วัวและลูกของมันระหกระเหินซมซานเข้าสู่เขตวัดทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ ยังเช้าอยู่มาก แต่พระ-เณรบางรูปก็กลับมาจากการบิณฑบาตแล้ว เด็กนักเรียนเหงาๆ ห้าห...

บทความยอดนิยม