วันหนึ่งของเธอ (1) เบื้องหน้าห่างออกไป ซอมบี้ร่างป้อมตนนั้นหยุดชะงักกลางถนน ใต้แดดจ้าทารุณสาดส่องลงมา เขาเหยียดแขนซ้ายไปทางหนึ่ง มืออีกข้างยังยึดสา...

ฉันไอออกมาแรงๆ สองสามครั้ง พร้อมกับรู้สึกสะเทือนไปหมดทั้งอกใจ และเป็นเหตุการณ์นั้นเองที่ฉุดให้ลอยลิ่วออกมาพ้นจากความฝัน ผุดลุกขึ้นนั่ง สลัดหัว กลืน...

เรื่องนี้น่าจะเป็นความฝัน... ผมไม่ได้เข้าไปอยู่ในหัวของ "จอห์น มัลโควิช" เหมือนอย่างในหนังเรื่อง Being John Malkovich แต่นี่ก็แทบไม่ต่างกัน เ...

เป็นครั้งแรกที่การมาเสียมราฐของผมไม่ได้จบลงที่ทะเลสาบ สาม สี่ หรืออาจเป็นห้า ไม่แน่ใจในจำนวนครั้งที่มาเยือนเมืองเล็กๆ แห่งนี้ เพราะความทรงจำต่อเมือ...

เมื่อคราวการอภิปรายในสภากรณีถวายสัตย์ไม่ครบตามรัฐธรรมนูญของ พล.อ.ประยุทธ์ หนังสือของวิษณุ เรื่อง "หลังม่านการเมือง" ถูกหยิบนำมาเป็นส่วนหนึ่งในการอภิปร...

ทามกลับมาฮานอยแล้วหลังจากเรียนสำเร็จจากต่างประเทศ เธอไม่ใช่เด็กน้อยผอมบางขี้อายที่เคยขี่จักรยานไปโรงเรียนอีกต่อไป แต่เป็นคุณหมอสาวร่างสูงโปร่ง แม้รอยย...

หมายเหตุ : ส่วนหนึ่งจากหนังสือ ความสำเร็จ ดีใจได้วันเดียว : ธนินท์ เจียรวนนท์ วิกฤตเศรษฐกิจที่เกิดขึ้นกับประเทศไทยในปี พ.ศ.2540 ที่ใครๆ เรียกกันติด...

ฉันเดินอยู่ในทุ่งหญ้าฉ่ำน้ำค้าง ปลายหญ้ากำลังระข้อเท้าฉันอยู่ อากาศสดสะอาดเหลือเกิน และผืนดินใต้เท้าเปล่าเปลือยก็นุ่มนิ่มเสียกระไร แต่แปลกจัง เหมือ...

ผมเพิ่งกลับจากการเดินทางในเขมรหรือประเทศกัมพูชา ฝนตกตลอดเวลา ถนนเฉอะแฉะแต่นั่นไม่ใช่อุปสรรค สิ่งเดียวที่รบกวนผมในการเดินทางครั้งนี้คือความทรงจำ ...

โกสต์ไรเตอร์กับนักเขียนเรียงความรางวัลชนะเลิศ ลูกปิงปองสีขาวลอยเคว้งชั่วขณะ ก่อนร่วงหล่นลงมากระแทกกับแผ่นยางสีแดงที่บ่ายหน้าเข้ามาบรรจบ กระทั่งกระเ...

"น้องจันทร์เสี้ยว..." พี่ชุนเอ่ยปากเรียกชื่อฉัน เหมือนจะเรียกให้มีสติกลับมา แต่ทว่า นั่นกลับทำให้ฉันยิ่งรู้สึกมากมาย รวมถึงความละอายใจพุ่งวูบขึ้นอี...

วันก่อนเจอคำคมของรัฐมนตรีท่านหนึ่งเข้าไป ทำเอาฉันคาใจมาถึงตอนนี้ หนึ่งที่คาใจเพราะท่านเป็นถึงรัฐมนตรีเชียวนะ คิดอะไรแค่นี้จริงๆ เหรอ? อ่อ, ลืมไป เป็...