เรื่องสั้น | อรรถสิทธิ์ สมจารี หนาวแรก   จงฟัง...นี่คือเรื่องเล่าที่เกิดขึ้น เป็นเวลากว่าหนึ่งสัปดาห์ในทุกคืนประมาณตี 12 จะได้ยินเสียงร้อง...

หลังจากชีวิตการงานที่ปักกิ่งเข้าที่เข้าทางเรียบร้อย คือ หาคอนโดที่พักได้ใกล้ที่ทำงาน เดินไปทำงานห้านาทีถึง แถมข้างล่างคอนโดเป็นห้างสรรพสินค้าจับจ่ายซื...

เรื่องสั้น | นรเศรษฐ์ ทับทิมทอง ถนนของนักประชาธิปไตย   พวกเราพร้อมใจกันกู่ตะโกนด้วยความฮึกเหิม ขณะนี้บนเวที แกนนำกำลังไฮด์ปาร์กด้วยน้ำเสียงดุ...

เรื่องสั้น | กิตติศักดิ์ คงคา ดาวยังพรายศรัทธาเย้ยฟ้าดิน   พวกเขาบอกว่าทางรถไฟนี่จะนำความเจริญมาสู่บ้านเรา พวกเขาเรียกผู้ใหญ่บ้านไปประชุมแ...

เรื่องสั้น | ธารา ศรีอนุรักษ์ ดวงดาวของคนขาเป๋   ในยุคหนังสือสื่อสิ่งพิมพ์กระดาษทุกประเภทดิ่งลงอย่างไร้ที่สิ้นสุดแบบนี้ ผมกลับเลือกเรียนด้านว...

ใบหน้าของโจโฉ เรื่องสั้นรางวัลสุภาว์ เทวกุลฯประจำปี 2552           แผ่นดินที่ผมกำลังเดินย่ำต๊อกไปทำงานทุกวี่วันในเวลานี้คือ ดินแดนทางภาคเหนือขอ...

เรื่องสั้น | วัฒนพงษ์ แก้วนาพันธ์ เสียงของความห่วงใย...เพื่อพวกเรา   -1- เสียงของความห่วงใยกลัวผมไม่ได้ไปงานผ้าป่าห้องสมุดโรงเรียน ผมตอบอย...

เรื่องสั้น | ฉมังฉาย มื้อเที่ยงไม่เสร็จ   ผมบอกภรรยาหลายครั้งแล้วว่าผมไม่ได้เติบโตขึ้นมาพร้อมกับสภาพแบบนี้ ขณะที่พูดก็ชี้ไปตามพื้นครัว หล่อนช...

คนหยาบช้าสามานย์เช่นทุศศาสน์เหี้ยมโหดไม่แพ้ทุรโยธน์ที่จงใจทำให้นางเทฺราปทีอับอายขายหน้า "สงครามภารตคำกลอน" บรรยายว่าทุศศาสน์หรือทุหศาสัน "ตรงเข้ายึ...

สําหรับบางคน ทะเลเป็นมากกว่าทะเล ผมเป็นชาวอูแลตั้งแต่กำเนิด หมู่บ้านขนาดเล็กในหมู่เกาะท่ามกลางอ้อมกอดของอันดามัน สิ่งหล่อเลี้ยงชีวิตเรียบง่าย ประกอบด้...

ก่อนหน้านี้ ค่อนข้างเบื่อที่บุคคลสาธารณะหลายคนชอบเปรียบเทียบ "การเมืองไทยปัจจุบัน" กับ "สามก๊ก" แบบจับแพะชนแกะ ไม่ค่อยถูกฝาถูกตัว หรือบางรายอาจไม่เคยอ...

เรื่องสั้น | สุรวัฒน์ ชูผล ถามมันรึยังว่าอยากมีเพื่อนเป็นกะหรี่หรือเปล่า   เสียงเรือแล่นฝ่าน้ำดังมาแต่ไกล โอ๋เงยหน้าจากแผงขายเสื้อผ้าแล้วเดิน...