เรื่องสั้น / เขนน้ำ หลังเทา

 

ตัวสำรอง (จบ)

 

ราวกับโชคชะตาที่ลิขิตไว้ไม่มีผิดเพี้ยน ทั้งสองทีมหวนกลับมาพบกันในรอบชิงชนะเลิศอีกครั้ง เกมดำเนินไปอย่างอึดอัดไม่ต่างจากเกมแรก แต่พลังความสามารถในการเล่นลูกหัวของฝั่งตรงข้ามก็ดูจะแผ่วลง โดยเฉพาะผู้เล่นในตำแหน่งหน้าขวาและซ้ายที่เธอสร้างความหนักใจด้วยลูกเสิร์ฟที่รุนแรงและแม่นยำ ประกอบกับคู่หน้ารุ่นน้องสามารถโต้กลับได้อย่างทันท่วงทีและเด็ดขาด ในเซ็ตแรกพวกเธอก็เป็นฝ่ายเอาชนะไปได้ และแม้ว่าจะคล้ายกับก้าวขาข้างหนึ่งขึ้นเหยียบแท่นรอรับรางวัลไปแล้ว แต่ฝั่งตรงข้ามก็แก้เกมมาได้ดีและสร้างปัญหาได้มากพอในเซ็ตที่สอง ด้วยการจู่โจมรุ่นน้องในตำแหน่งหน้าขวาคู่หูของเธอ แม้การเสิร์ฟจะจงใจพุ่งเป้ามาทางนั้นและไม่ได้รุนแรงไปมากกว่าที่เขาเคยให้ฝึกซ้อมใช้หัวพักลูกเพื่อเล่นในจังหวะสอง แต่รุ่นน้องกลับโหม่งเสยออกหลังไปสามลูกติดต่อกัน และจากคะแนนที่เคยนำจึงถูกพลิกกลับขึ้นแซงไปในพริบตา ใบหน้าทั้งสามเริ่มถอดสีไม่มั่นใจ ท่วงท่าการยืนตำแหน่งคล้ายหมดเรี่ยวแรงและกระวนกระวายอย่างเห็นได้ชัด ฝั่งตรงข้ามย่ามใจและยังคงราวีด้วยวิธีการเดิมไม่เลิกรา กองเชียร์ที่ขนตามกันมาจากโรงเรียนเริ่มส่งเสียงอยากเห็นการเปลี่ยนแปลงก่อนจะสายเกินไป ทว่าเขาก็ไม่กล้าเสี่ยงดวงแก้ไขด้วยวิธีการเปลี่ยนตัวผู้เล่น เพราะเป็นผู้โยนคนเดียวที่รู้จังหวะการเหวี่ยงเท้าเสิร์ฟของเธอ และเธอเองก็เป็นฝ่ายผิดพลาดเสิร์ฟติดตาข่ายโยนคะแนนทิ้งไปอย่างง่ายๆ เช่นเดียวกัน เขาผุดลุกผุดนั่งรีบชูมือส่งสัญญาณขอเวลานอก พยายามกลบเกลื่อนความชุลมุนปั่นป่วนที่ส่งผลให้ความคิดตีบตัน ด้วยการให้กำลังใจและกระตุ้นความเชื่อมั่นกลับคืนมา กระทั่งกลวิธีสุดท้ายวาบขึ้นและโดยไม่ได้ขัดเกลาใดๆ เขาก็แนะนำให้ตอบโต้กลับไปในจังหวะเดียวประหนึ่งหลังพิงฝาเข้าตาจน และเมื่อลงสู่สนาม แต้มก็กลับมาเพิ่มยังฝั่งพวกเธออย่างน่าอัศจรรย์ ก่อนที่สุดท้ายจะพลิกกลับมาเป็นฝ่ายชนะไปได้อย่างปาฏิหาริย์ในแต้มดิวส์ ฝั่งตรงข้ามปิดหน้าปิดตาร้องไห้โฮด้วยความผิดหวัง ส่วนพวกเธอกระโดดกันตัวลอยที่สภาวะกดดันโถมทับได้ผ่านพ้นไปแล้ว เพื่อนๆ และผู้ปกครองที่ตามมาเชียร์แทบจะกรูลงในสนาม เสียงเฮคล้ายสัญญาณบอกว่าทุกสิ่งทุกอย่างได้จบสิ้นลงแล้วโดยสมบูรณ์

นับจากวันนั้นเป็นต้นมา เขาก็เริ่มมุ่งมั่นพัฒนาและส่งเสริมให้นักเรียนนักกีฬาได้ศึกษาต่อยังโรงเรียนที่ให้การสนับสนุนเซปักตะกร้อ เขาคิดการณ์ไกลว่านั่นจะเป็นบันไดทอดยาวไปยังเยาวชนทีมชาติ หรืออย่างน้อยๆ ก็ชีวิตที่ดีกว่าในอนาคต เขาจึงเริ่มเสาะหาข้อมูลให้เธอประหนึ่งเป็นการนำร่องบุกเบิกให้กับรุ่นน้องคนอื่นๆ แต่เมื่อประกาศประชาสัมพันธ์รับสมัครนักเรียนประจำปีการศึกษาใหม่เผยแพร่ออกมา เขาก็เริ่มเฉลียวใจในคุณสมบัติของผู้ที่จะทำการสมัครเข้าคัดเลือก เขาส่งข้อความถามไถ่ยังโรงเรียนเพื่อให้ได้คำตอบกระจ่างชัด กระทั่งทราบว่า โรงเรียนที่เขาหมายมั่นปั้นมือผลักดันเธอเข้าไปศึกษาต่อในระดับชั้นมัธยมต้นไม่มีนโยบายรับนักเรียนต่างสัญชาติเข้าทำการศึกษาต่อ

เขาเก็บความผิดหวังไว้โดยไม่ได้บอกกล่าวเล่าสู่กันฟังกับเธอแต่อย่างใด จะโชคดีอยู่บ้างก็ตรงที่เขาไม่ได้จุดประกายความฝันทิ้งเอาไว้ให้เกิดความหวังลมๆ แล้งๆ การดำเนินแสวงหาที่เรียนในระดับชั้นที่สูงขึ้นจึงล้มเหลวลงโดยไม่มีใครได้รับรู้ และในระหว่างที่เพื่อนๆ ของเธอกำลังหาที่เรียนกันจ้าละหวั่น เขาก็ถามเธอด้วยความเป็นห่วงเป็นใยแม้จะไม่ได้คาดหวังคำตอบเพราะคงไม่เกินเลยไปจากโรงเรียนขยายโอกาสข้างเคียง

 

น้องชายหิ้วเบียร์กลับมาแล้ว เสียงก๊อกๆ แก๊กๆ จากการกระแทกกระทบกันภายในถุงผ้าดิบทำให้เขาหลุดพ้นออกจากห้วงภวังค์ เขาลุกไปช่วยหยิบเบียร์โยกย้ายใส่ตู้เย็น ก่อนจะหยิบออกมาวางลงบนโต๊ะเสียขวดหนึ่ง พลางเปิดฝาด้วยไฟแช็กแล้วค่อยๆ บรรจงตะแคงแก้วเทเบียร์ให้รุ่นน้องซึ่งกุลีกุจอหาจานชามใส่เกาเหลาเนื้อ สายตาก็จดๆ จ้องๆ จอโทรทัศน์ ขณะฟุตบอลเริ่มเตะกันในครึ่งหลังมาได้สักพักหนึ่งแล้ว ต่างฝ่ายต่างก็ยังกุมเชิงไม่กล้าผลีผลามวู่วามทำเกมบุก รุ่นน้องสอบถามถึงผลการแข่งขัน ก่อนจะหัวเราะออกมาตามสไตล์เมื่อได้ยินคำตอบจากเขา

ความสามารถของเธอเป็นที่น่าชื่นชมและจดจำ ทั้งการเป็นนักกีฬายอดเยี่ยมกีฬาภายในของโรงเรียน (กีฬาสี) ถึงสามปีซ้อน รวมถึงปีสุดท้ายที่เธอได้รับเลือกให้เป็นหนึ่งในนักกีฬาวิ่งคบเพลิงในพิธีเปิดการแข่งขันกีฬากลุ่มโรงเรียน แต่เขาก็ไม่อยากจะต่อความยาวสาวความยืดประหนึ่งยัดเยียดให้รุ่นน้องจำต้องฟังเรื่องเล่าที่มีรายละเอียดปลีกย่อยค่อนข้างจะยืดเยื้อยาวนาน เขาจึงล้มเลิกและเลือกเล่าอีกเรื่องหนึ่งซึ่งกระชับหลุดพ้นไปไกลกว่าการคุยจ้อเรื่องราวในแวดวงกีฬาที่โม้กันมานักต่อนักแล้ว

นอกจากเขาจะเป็นครูพละสอนกีฬาหรือสุขศึกษา สุขภาพ ใครก็คงทราบกันดีว่าโรงเรียนขนาดเล็กมักขาดแคลนครูเสมอ เขาจึงได้รับมอบหมายให้สอนวิชาสังคมฯ เพิ่มเติม และนั่นก็เป็นโอกาสให้เขาได้ถ่ายทอดทัศนะบางประการที่จำต้องเก็บเงียบไว้เพราะอาจจะไม่ปลอดภัยหากสนทนากับผู้อื่นในวัยเดียวกันหรือแก่กว่า เป็นต้นว่า ในสาระการเรียนรู้แรกที่ว่าด้วยศาสนา, ศีลธรรม, จริยธรรมนั้น เขาเคยบอกเล่าเก้าสิบหลังการอภิปรายว่า มีบุคคลที่ไม่นับถือศาสนาใช้ชีวิตร่วมกันกับบุคคลที่นับถือศาสนากระจัดกระจายอยู่ทั่วทุกมุมโลก และเขายังจำได้แม่นเลยว่า ในสาระการเรียนรู้ประวัติศาสตร์นั้น นักเรียนพากันตกตะลึงเสียยกใหญ่เมื่อเขาเปิดสารคดีเหตุการณ์ความรุนแรงที่ประชาชนเป็นฝ่ายถูกกระทำย่ำยีโดยรัฐอยู่เสมอมา ไม่ว่าจะด้วยวิธีการข่มขู่คุกคาม ลอบสังหารหรืออุ้มฆ่า รวมไปถึงการล้อมปราบและใช้กระสุนสังหารไปจำนวนแสนกว่านัด ฯลฯ และเขาก็เพียรสร้างความตระหนักรู้อีกเช่นเดียวกันว่า อุปกรณ์การเรียนหรืออาหารนมเนยนั้น ไม่ได้มีเทวดาจากสวรรค์ชั้นไหนมาสงเคราะห์หว่านโปรยบริจาค ซึ่งก็เป็นไปตามสาระการเรียนรู้ที่ 3 เศรษฐศาสตร์ และเรื่องราวเหล่านี้เอง ก็เปรียบประหนึ่งบานประตูที่ถูกเปิดแง้มเอาไว้เป็นทางเลือกให้นักเรียนเดินออกมาจากกรงที่มีเจ้านายคอยบังคับชี้นิ้วสั่งสอนให้เชื่อเชื่อง และถึงแม้จะเข้าใจกันบ้างไม่เข้าใจกันบ้าง แต่ก็นับว่าเป็นนิมิตหมายที่ดีเพราะว่ามันเป็นโลกของพวกเขาไม่ใช่ของเทวดาองค์ใด

เขาจึงไม่ได้วนเวียนอยู่แต่กับสนามกีฬาเพียงอย่างเดียวเท่านั้น แต่วิชาสังคมฯ ก็ไม่ใช่วิชาที่เขาจะใช้ความเคยชินเหมือนดั่งวิชาพละหรือสุขฯ ที่แจกเกรดสี่ให้กับทุกคนอย่างเท่าเทียม นักเรียนจึงต้องพากันขานคะแนนให้เขาจดบันทึกลงในใบรายชื่อเพื่อนำไปสรุปผลเพื่อตัดเกรดตอนสิ้นเทอมอีกที

ถึงตรงนี้ รุ่นน้องยังคงฟังบ้างไม่ฟังบ้าง เพราะเกมการแข่งขันเริ่มจะเข้มข้นขึ้นทุกขณะแล้ว ส่วนเขาก็พยายามจะตามตื๊อไปอยู่เรื่อยๆ เพื่อให้บรรลุเป้าหมายจุดจบของเรื่องเล่า เขาพยายามเรียกรุ่นน้องสองถึงสามครั้ง หวังจะดึงความสนใจสักครึ่งหนึ่งจากสนามฟุตบอล และเมื่อรุ่นน้องแสดงท่าทีสอบถามประหนึ่งประสงค์ติดตามเพื่อสานฝัน

เขาก็รีบฉกฉวยและใช้โอกาสนั้นในทันที

 

ตอนนั้นเธอน่าจะอยู่สักประมาณ ป.5 นักเรียนคนอื่นๆ ขานคะแนนจากการประเมินผลตามที่พวกเด็กๆ ถูกสอนสั่งกันมาให้พูดจามีหางเสียงตามแต่ละเพศสรีระที่นำหน้าชื่อตัวเอง ทว่าเธอกลับแสดงสิ่งที่เขาคิดว่ากล้าหาญและท้าทาย เธอขานคะแนนแล้วลงท้ายด้วยคำว่า ครับ ขณะก้มหน้าจรดปากกาบันทึกคะแนน เพื่อนร่วมชั้นก็พากันส่งเสียงเอ็ดตะโรและซักไซ้ไล่เลียงกันอย่างสนุกปาก บ้างก็สงสัยว่าเธอเป็นผู้หญิงไม่ใช่หรือ บ้างก็กล่าวติดตลกว่าเป็นผู้ชายต่างหาก แต่นั่นก็เป็นเพียงแค่ก้าวแรกของจุดเริ่มต้น การเอ่ยคำว่าครับ เกิดขึ้นอีกไม่นานนัก เพราะมันได้ถูกเปลี่ยนโฉมเสียใหม่ ไม่มีใครสงสัยและยั่วโมโหเธอได้อีกต่อไป ทุกครั้งที่จำต้องขานคะแนน เธอจะเอ่ยออกมาโดยไม่มีหางเสียงใดๆ เป็นต้นว่า หากเธอได้หกคะแนน เธอก็จะเอ่ยแค่ว่า หก หากได้เก้าคะแนนเธอก็จะเอ่ยว่าได้ เก้า ทว่าใช่จะมีแต่วิชาของเขาเพียงอย่างเดียวเท่านั้น ในวันหนึ่งเธอก็ถูกต่อว่าต่อขานจากครูเจ้าระเบียบว่าควรพูดจาให้มีหางเสียงปิดท้าย

เกมการแข่งขันฟุตบอลดำเนินมาถึงช่วงทดเวลาบาดเจ็บแล้ว และเธอก็ออกไปวิ่งเหยาะๆ อบอุ่นร่างกายอยู่ข้างสนาม ต่างจากรุ่นน้องที่เริ่มลุกลี้ลุกลนเพราะมีความเป็นไปได้สูงที่จะมีการต่อเวลาพิเศษออกไปอีกสามสิบนาที เขาหวังลึกๆ ว่าจะเห็นเธอลงมาวาดลวดลายบนพื้นหญ้าสีเขียวแล้วกลายเป็นฮีโร่ทะลวงตาข่ายทีมชาติไทย รุ่นน้องหัวเราะเอิ๊กอ๊ากเสียยกใหญ่ หากเกิดขึ้นจริงๆ เธอจะมีท่าทีต่อการแสดงอาการดีใจหลังจากทำประตูอย่างไร

ทว่าไม่ต้องรอถึงช่วงเวลานั้น ไม่ต้องรอผู้ตัดสินเป่านกหวีดหมดเวลาการแข่งขัน ไม่ต้องรอให้เธอถูกส่งตัวลงมาในสนาม เขาก็มีคำตอบเด่นชัดอยู่ในใจแล้ว