ฉันแค่อยากปลอบใจชะตากรรมของกันและกันเท่านั้น ไม่มีใครในนี้เกินหน้าเกินตากันหรอก ดูสภาพของฉันสิ โต๊ะขาหักวางใกล้เก้าอี้ขาหัก สภาพไม่ต่างกันเลย พวกที่สภาพยังดีอยู่ก็อย่าเหลิงใจนะ ดูตัวอื่นเป็นบทเรียน อย่าหัวเราะเยาะคนอื่น เวลาตัวเองโดนเข้า จะเจ็บใจมากนา เขาหัวเราะทีหลังดังกว่านะโว้ย

ฉันว่าผู้ใหญ่คนนี้แกก็ขยันหาขยันสร้างอยู่นะ ตอนฉันยังสภาพดีอยู่ วันนั้นมาจากงานศพแห่งหนึ่ง หลายตัวในนี้น่าจะไปด้วยกัน บนรถวุ่นวายพอสมควร ไม่รู้ชิ้นส่วนของใครบ้าง วางทับถมปนเปกัน พวกเขาก็ไม่รีบขนลง ขับรถไปจอดแช่ไว้หน้าบ้านผู้ใหญ่เฉยเลย กระโดดลงจากรถได้ รีบวิ่งเข้าบ้านผู้ใหญ่ ไม่สนใจว่าพวกเราจะอึดอัด

เสียงประกาศจากหอกระจายข่าวได้ยินทั้งหมู่บ้าน เชิญประชุมทุกหลังคาเรือน มีเรื่องน่ายินดีจะปรึกษาทุกคน สังเกตอย่างหนึ่งคือ ผู้ใหญ่มีวาทศิลป์ในการชี้แจงเชิญชวนมาก ไม่ว่าจะเป็นเรื่องด่วน เรื่องดีหรือร้ายอย่างไร แกทำให้คนสนใจและเข้าใจได้อย่างดี ชาวบ้านจึงให้ความร่วมมืออย่างดี

“สวัสดีครับท่านพ่อ-แม่ พี่-น้องที่เคารพรักทุกท่าน ขออนุญาตใช้เสียงรบกวนแป๊บเดียวนะครับ ขอเชิญทุกท่านร่วมประชุมที่ศาลากลางหมู่บ้านวันนี้เวลาเก้าโมงเช้า กินข้าวกินปลาเรียบร้อยแล้ว ท่านที่ไม่ติดธุระนัก ผมขอเรียนเชิญครับ วันนี้มีเรื่องน่ายินดีจะแจ้งพวกเราชาวหมู่บ้านหนองหญ้างามให้ทราบ เป็นเรื่องที่พ่อ-แม่ พี่-น้องทุกท่านจะได้ ไม่มีเสีย ไม่มีการเรี่ยไรแน่นอน จะเป็นเรื่องอะไรนั้น ผมก็เรียนเชิญตามวันเวลาและสถานที่ที่ได้แจ้งนะครับ ขอขอบคุณครับผม”

พร้อมหน้าพร้อมตากันพอสมควรแล้ว ผู้ใหญ่แจ้งเรื่องปรึกษา “สวัสดีครับพ่อ-แม่ พี่-น้องทุกท่าน ผมอยากพูดสั้นๆ นะครับ ถ้าเข้าใจกันง่ายๆ จะไม่เสียเวลามาก ผมกับคณะกรรมการมีความคิดว่า เวลาพี่-น้องเราจัดงานทุกงานเลยครับ ไม่ว่าจะเป็นงานศพ งานบวช งานแต่ง หรืองานอะไรก็แล้วแต่ ถึงแม้งานเล็กๆ น้อยๆ เราก็ต้องจ้างเครื่องเสียงใช่ไหมครับ พวกผมเลยอยากเสนอซื้อเครื่องเสียงไว้เป็นของหมู่บ้านเราเลย ดีไหมครับ” เสียงเซ็งแซ่ขึ้น ยังจับใจความไม่ได้นัก

“เข้าใจครับว่าผู้เฒ่าผู้แก่บางท่านจะหนวกหู เรื่องนี้เราควบคุมได้ครับ ปกติมีการมีงานผมก็ว่าเสียงดังจริงๆ นั่นแหละ เมื่อเสนอมาอย่างนี้ พวกผมก็ต้องหามาตรการมาบริหารจัดการ ดีแล้วครับ ที่ท่านเสนออย่างนี้ จะได้รู้ปัญหา แต่จะห้ามงดเสียเลยคงเป็นไปได้ยาก เอาที่พอเหมาะพอควรก็แล้วกันนะครับ จำกัดเวลา จำกัดระดับเสียง ดีไหมครับ” หลายเสียงเห็นด้วย ส่วนมากแสดงสีหน้าคล้อยตาม คงไม่มีใครบ้าบอพอที่จะเปิดเพลงเสียงดังทั้งคืน เอาเป็นว่าหลายคนยินดีด้วยซ้ำ

ผู้ใหญ่อภิปรายต่อ “หลายเงินเหมือนกันนะครับ ใช่ไหมพี่-น้อง ต้องไปจ้างเขา แทนที่จัดงานจะได้มีเงินมาดูแลแขกเหรื่อเต็มที่ ก็ต้องเอาเงินไปจ่ายส่วนนี้”

ประชามติของหมู่บ้าน…เห็นด้วย

“ลูกหลานใครมีความรู้เรื่องนี้มาช่วยผมด้วยนะครับ ใครก็ได้ มาช่วยกำหนดสเป๊ก ขนาด ราคา ดูกำลังวัตต์กำลังแอมป์ เอาให้เหมาะสมกับระดับงานในหมู่บ้านของเรา ไม่มากเกินไม่น้อยเกิน เชิญนะครับ แยกประชุมแล้ว ให้มาหาผมเลย จะได้ดำเนินการทันที นี่ก็เดือนห้าเข้าไปแล้ว เผื่อเดือนหกมีลูกหลานบ้านเราบวชเข้าพรรษา จะได้มีไว้ใช้งานเลย”

ฉันได้ยินเขาคุยกันว่าตอนนี้เครื่องเสียงเป็นลูกรักของคนทั้งหมู่บ้าน เวลาเก็บก็ต้องเอาผ้าคลุมไว้อย่างดี กลัวฝุ่นจับ หยากไย่จับ กลัวเครื่องจะเสีย เพราะราคาหนักอยู่เหมือนกัน ไม่ได้เก็บไว้ในที่รกๆ มืดๆ อย่างพวกเรานะ โน่น…เก็บไว้บ้านผู้ใหญ่อย่างดี ผู้ใหญ่ลงทุนต่อบ้านอีกห้องให้เก็บไว้เป็นพิเศษเลย รู้สึกว่าพวกเขาจะบอบบางมาก กระแทกกระทั้นมากก็ไม่ได้ ถ้าเสีย หมดเงินหลายบาทซ่อมอีก

คะแนนนิยมผู้ใหญ่ยิ่งท่วมท้น ต่างคุยเกทับกันหลายคน ว่าเป็นผู้ใหญ่ที่พวกเขาเลือกเองกับมือ สายตาของฉันแม่นยำยิ่งนัก

ถึงไม่มีใครพูดออกมา อุปกรณ์ทุกตัวในนั้นก็สัมผัสได้ถึงรังสีของความอิจฉาริษยา ที่แผ่ซ่านทั้งห้อง ไม่รู้ว่าออกมาจากอุปกรณ์ตัวใดบ้าง ไม่ว่าจะเป็นสิ่งเล็กหรือใหญ่ ใหม่หรือเก่า

ผู้ใหญ่เขาบอกว่าจะขอเก็บค่าน้ำมัน ค่าซ่อมบำรุงนิดหน่อยเท่านั้น ค่าแรงถือว่าช่วยๆ กันไป แล้วแต่บ้านไหนจะเอื้อเฟื้อดูแลคนขับ งานส่วนใหญ่ก็ไม่มีใครแล้งน้ำใจหรอก อำนวยความสะดวกอย่างดี ทั้งอาหารการกินและเครื่องดื่มบำรุงสุขภาพ จัดหามาให้ไม่ได้ขาด หลายคนก็เข้ามาช่วยเปลี่ยนมือ

คนที่ได้รับสิ่งที่ดีแล้ว เขาก็พร้อมจะส่งต่อไปให้คนอื่น ที่เห็นแก่ตัวก็มีเหมือนกัน แต่ไม่มากมายจนทำให้เกิดปัญหาเสียสามัคคีเสียงแตก เพราะสิ่งที่ได้รับก็คุ้มเกินคุ้มอยู่แล้ว

ฉันไปไถนาที่ไหน ก็มีคนดูแลอย่างดี เช็ดถูอุปกรณ์ ดูน้ำมัน ใช้เสร็จแล้วก็ล้าง ทำความสะอาดดิบดีจึงเก็บ คนต่อไปก็บอกต่อๆ กัน ทำอย่างเดียวกัน

ท่านยังใหม่อยู่ก็พูดได้ ฉันทำนายไว้เลย ไม่นานหรอก ฉันว่าท่านต้องน้ำตาเช็ดหัวเข่าแน่ ยิ่งการใช้งานของท่านสมบุกสมบัน ไม่เชื่อ ฉันไม่เชื่อหรอก ว่าจะท่านจะยิ้มหวานตลอดไปอย่างนี้ ไม่นาน ใช้ไปบ่อยๆ อุปกรณ์ทุกอย่างนั้นแหละ ต้องมีสะดุดมีเสียบ้าง ท่านฟังคำของฉันไว้ อีกหน่อยก็น้ำมันไหลเยิ้มเหมือนเลื่อยอย่างฉัน

ฉันว่ารถไถอย่างฉันไม่มีวันนั้นเด็ดขาด อย่ามาสอนเสียให้ยาก เพราะสักพักคนก็จะมาขับออกไปทำงานแล้ว

น่าน…เห็นไหม ไปก่อนนะทุกอย่าง ไปทำงานที่รักก่อน ลั้นลันลา ลาลั้นหลั่น…

ทวดเต็นท์ที่อาวุโสอย่างฉันไม่อยากให้ทุกอย่างทะเลาะกัน รำคาญ ลำพังชิ้นส่วนของตัวเองที่ไม่สมบูรณ์ก็อิดหนาระอาใจพออยู่แล้ว ฟังเทศนาอีกสักกัณฑ์นะทุกอย่าง

ฉันรู้ว่าทุกอย่างที่อยู่ในห้องนี้ ไม่อยากอยู่อย่างนี้หรอก ต่างไม่พอใจกับสภาพของตัวเอง พวกคนเขาคุยกันว่าจะเอาพวกเรามาเก็บไว้ชั่วครั้งชั่วคราวทั้งนั้น แล้วมีหน้าไหนได้ไปอยู่ที่อื่นบ้าง ห้องนี้คงเป็นได้เพียงห้องเก็บของที่เสียแล้ว นานๆ จะมีของดีมาเก็บไว้ นั่นก็เหลือล้นจากที่อื่นแล้ว จึงเอามาไว้นี่ นับวันทุกอย่างเริ่มสุมกันเยอะจนจะไม่มีทางเข้าทางออกอยู่แล้ว เรื่องอย่างนี้ ฉันรู้ดี เพราะอยู่มาก่อนทุกอย่างไง ทุกอย่างบ่นไปเถอะ ทำอะไรไม่ได้หรอก โวยวายไปก็ไม่มีผลขึ้นมาหรอก

บางอย่างที่อยู่ในนี้ก็เป็นของดี แค่เสียหายเล็กๆ น้อยๆ พวกเขายังไม่ซ่อมเลย เก็บนานไป คงลืม กลายเป็นของเก่าไร้ค่าไปเลย อย่างฉันเหมือนกัน ตอนแรกก็ไม่ได้เสียหายมากมายหรอก จะซ่อมจริงๆ มันก็หมดไม่หลายเงิน

อยากให้พวกเขาดูแลรักษาพวกเราดีๆ หน่อย แต่ละอย่างกว่าจะได้มา ยากลำบากขนาดไหน ตอนที่โครงเหล็กโครงสร้างของฉันยังดีอยู่ก็ไม่ซ่อม แค่หักบางส่วน บิดเบี้ยวบางอย่าง ส่วนอื่นยังดีอยู่เลย ค่อยๆ แก้ไข ดัดแปลง เจียร เชื่อมต่อเสียใหม่ ค่อยๆ ซ่อมแซมฉันก็ได้ เสียดายมากกว่าเสียใจซะอีก ของเก่าบางอย่างไม่ใช่ของไม่ดีนะ อาจเป็นของที่เขาไม่เห็นความดีต่างหาก ถ้าจะทำให้ดีขึ้น มันก็ทำได้ ใช่…มันยากอยู่หรอก ไม่ใช่ง่าย แต่ไม่ใช่ว่าทำไม่ได้ นี่พากันเอามาโยนโครมครามไว้ที่เดียว นึกว่าเป็นการแก้ไขสิ่งที่พังได้ ชำรุดทำไมไม่ซ่อม เสียหายทำไมไม่ต่อเติม ซื้อใหม่ทำไม หรืออยากได้แต่ของใหม่ ไม่สนใจของเก่า ทั้งที่ยังดีอยู่เลย

คณะกรรมการหมู่บ้านก็ไม่ถามชาวบ้านก่อน มีใครซ่อมได้ไหม หรือจะเอาไปทำประโยชน์อย่างอื่นก็ได้ เอาไปดัดแปลงสร้างเป็นสิ่งใหม่ที่ใช้ประโยชน์ได้ อย่างเหล็กอย่างไม้ มันก็ไม่เสียเปล่า ลดงบฯ การซ่อมบำรุงได้อีก ในหมู่บ้านเรา แต่ละคนก็มีความรู้ความสามารถต่างกัน อาจมีใครออกความเห็นดีๆ หรือทำให้มันดีก็ได้

ฉันเศร้ามากเลยตอนนี้

ส่วนมากมีแต่คนพูด พูด และพูด ออกความเห็น บางความเห็นก็ออกจะขวางๆ พวกเราก็เลยกลายเป็นหมาหัวเน่าอยู่อย่างนี้ ไม่รู้ชาติไหนจะได้ผุดได้เกิดกับเขาสักที ตกลงกันก็แล้ว มอบหมายกันก็แล้ว สุดท้ายไม่มีใครทำอะไรเลย หายเงียบ ทั้งคนน้อยทั้งคนใหญ่ เท่ากันเลย

นี่มันอะไรนักหนาเนี่ย ขาก็หักไม่มีชิ้นดี ไม่มีรูปร่างจะเป็นเก้าอี้อยู่แล้ว ยังจะมาจับกันโยนอีก

ทุกอย่างๆ ได้ยินฉันไหม ฉันได้ยินเสียงคนกลุ่มใหญ่คุยกัน เสียงรถปิกอัพมาจอด คนขึ้นกระบะมาด้วยสองสามคน ถามราคา ตกลงอะไรกันสักอย่าง คนสนับสนุนก็มี คนคัดค้านก็มี ไม่ต้องตกใจขนาดนั้น เสียงลมพัดประตูเฉยๆ ข้างนอกเขาคุยกันได้ข้อสรุปแล้ว จะได้ไปอยู่ที่อื่นกันแล้วพวกเรา มีเครื่องไม้เครื่องมือมารับด้วย มีกระสอบป่านกระสอบปุ๋ยมาใส่ ไม่ต้องขนาดนั้นหรอก วางพวกฉันที่พื้นก็ได้ เกรงใจจังเลย เห็นไหม มีตาชั่งนุ่มๆ มารองรับพวกเราด้วย