เอย่าตามหาผม ผมจำเป็นต้องรีบช่วงชิงก่อนความเมามายในตัวจะสิ้น เราทักทายกันทั้งหมด ซึ่งรวมถึงเพื่อนรุ่นน้องที่ติดตามมาช่วยงานเพื่อสังคมของเธอช่วงเช้าแล้วตามมางานส่วนตัวบ่ายๆ ผมอ่านหนังสือของเอย่าแล้ว มันพูดถึงคนตัวเล็กตัวน้อย คนขาด คนไม่มีซึ่งตกติดอยู่ระหว่างสภาวะที่ถูกทำให้ปกติจนเข้าใจว่าเป็นธรรมชาติ ผมชอบความทำนองหนึ่งในหนังสือซึ่งเธอหยิบมาใช้ได้เป็นอย่างดี

“เราจะไม่กลับไปสู่ภาวะปกติ เพราะภาวะปกตินั่นแหละที่เป็นปัญหาและสร้างความทุกข์ยากเช่นทุกวันนี้”

เอย่าใช้ตัวอย่างเขื่อนในเอธิโอเปียทำอียิปต์ทุกข์ร้อน อารยธรรมชื่อดังกำลังจะแล้งแค้น ผู้คนทั่วไป (กำลัง) ยากจน ต่อให้เป็นผู้กำลังก่อร่างสร้างกำแพงลึกและสูง The Gaza border เมืองระหว่างทาง (ไวต์ไนล์) ที่เฝ้ารอความยุติธรรมจากฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ ติดอยู่ในสงครามแย่งน้ำ และประท้วงเรียกร้องประชาธิปไตยด้วยบทกวี ซึ่งก็นับว่าได้รับชัยชนะในขั้นหนึ่ง คล้อยหลัง UN ก็ออกมาเตือนว่าอนาคตของซูดานกำลังริบรี่ เป็น dim light ด้วยปราศจากความช่วยเหลือเร่งด่วนจากองค์กรระหว่างประเทศ

ความได้เปรียบทางภูมิศาสตร์ของเอธิโอเปียถูกหยิบขึ้นมาใช้จนมีคนกล่าวขานว่าพวกเขาเป็นจีนแห่งแอฟริกา ทวีปที่คนขาว (เคย) รุมทึ้ง พวกเขายังถูกสายตาชาวโลกมองว่ายากไร้ บางคนเห็นว่าพวกเขาถูกทำให้ตกทุกข์แสนสาหัส หลายคนเห็นว่าพวกเขาเหล่าเธอไม่พัฒนาเอง แม้จะหยิบยื่นความช่วยเหลือให้นับไม่ถ้วน

เฉกเช่นการปิดอ่าว พยายามควบคุมคลองขุดเชื่อมทวีป การทำให้เป็นรัฐวิศวกรรมอันต่างจากการเข้าครองชายขอบในนามการพัฒนา ตุรกีผันน้ำ ทรัพยากรที่มีค่าที่สุดของเขา ชาวเคิร์ดผู้เป็นศัตรูผู้ถูกพันธมิตรหักนับครั้งไม่ถ้วนจำเป็นต้องทิ้งบ้าน คนอยู่ หญิงไร้รัฐทางตะวันออกเฉียงเหนือต้องเผชิญกับความรุนแรงในครอบครัวและการคุกคามทางเพศมากขึ้นภายใต้วิกฤตต่างๆ นานา ซีเรียยิ่งช้ำ ซ้ำเติมสถานการณ์ ย้ำระลอกอพยพ ชาวโลกต่างวิตก อิรักระส่ำ แล้วยังต้องเผชิญกับความตึงเครียดระหว่างชาวเคิร์ดด้วยกันทางตอนเหนือ อิหร่านปิดช่องแคบก็พลังงาน ใครกระทบมากสุด หนำซ้ำความต้องการเป็นมหาอำนาจหลังกำจัดผู้ก่อการร้ายนิกายต่างๆ ก็กวาดเอาทุกสิ่งจากคนไม่มี

พื้นที่พิพาทระหว่างปากีสถานและอินเดียกำลังจะถูกกลืนจากอีกมือผู้รอฉวยชิงเหมือนเช่นเคยทำมาตลอด ก่อนหน้าอินเดียก็เผยแสดงถึง Israel Model ซึ่งรัฐบาลอินเดียพูดถึงชาวมุสลิมในพื้นที่เป็นชาวต่างชาติและผู้บุกรุก ล่วงถึงการเรียกร้องให้คว่ำบาตร ไม่ให้ซื้อข้าวของจากมุสลิม เพื่อทำให้เป็นฮินดูทั้งหมด เว้นที่ให้ชาวพุทธ ชาวซิกข์ และอื่นๆ บ้าง

ไม่ต่างจาก The Zionist Movement กระทำกับชาวอาหรับ

วกกลับ เอย่ากำลังสนุกอยากไปต่อ แต่จะเลยขอบเขตไป เธอว่าเอาไว้โอกาสหน้า ถ้ามี อย่างไรแล้วเธอก็จะเขียน The Have-Not ในที่อื่นอีก กับผม นางแมวเคลื่อนคล้อยเหมือนดั่งคำมั่นสัญญาซึ่งผูกไว้กับรัก ขณะที่เอย่าผู้ไม่มีใครกำลังครุ่นคิดกลืนน้ำลาย ภาพชีวิตเธอแทนที่นางแมว เธอคบชายหนุ่มมากหน้าหลากตา แวะเวียนสม่ำเสมอ มีอยู่รายหนึ่งถึงกับดั้นด้นแสนไกลมาดึกดื่นเลยเที่ยงคืนแล้วกลับไปแต่เช้าตรู่เพราะงานโรงงาน เธอว่าเธอเห็นใจเขาอย่างสุดซึ้ง ถึงกับมอบใคร่ที่ต่างไป

ผมมองเธอมอบยิ้ม น่านน้ำต้องเป็นของประชาชน ชาวประมงทุกคนต้องหาปลาด้วยเครื่องมือมาตรฐานเดียวซึ่งคำนึงถึงสิ่งอื่นด้วย แต่รัฐกลับให้เอกชนพาณิชย์กว้านทรัพยากรไปหมด จนหนทาง บ้างจำยอมเป็นโจรสลัด โจรสลัดที่อยู่ไม่ไกลสนามสงครามตัวแทน สนามกลางเมืองที่ยากจนที่สุดในโลกอีกแห่ง สุดท้ายอาจจะต้องแยกเมืองเป็นเหนือใต้ เมืองใต้ปากอ่าวอันอุดมซึ่งทรัพยากรต้องเป็นของคนใน มิใช่มหาอำนาจต่างด้าว

ในที่นั้นไม่มีใครคาดคิด เขาก็ไม่คาดคิดว่าจะมีคนทำ เพราะถ้าคิดมาดิบดี เขาจะไม่ทำในสิ่งที่เขาทำมันลงไปแล้ว ปรากฏชายหนุ่มโพล่งขึ้นทันทีหลังเอย่าพูดจบ เขาแนะนำตัวเองด้วยสีหน้าคับแค้น หนุ่มนักเขียนที่มีผลงานตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์นี้ สำนักพิมพ์ที่พิธีกรเฒ่าเป็นเจ้าของ เราเหลียวมอง พบความเลิ่กลั่กบนหน้าซีดเผือก นักเขียนหนุ่มทวงถามถึงค่าต้นฉบับ ชูสัญญาที่ต่างมอบให้แก่กัน เป็นสิทธิ์ของคนหนุ่ม เป็นเรื่องของทุกคน แทนที่เขาจะได้เงินเป็นค่าตอบแทน แต่เขากลับได้รับหนังสือของตัวเองหนึ่งกล่อง ส่งตรงถึงบ้าน หนำซ้ำค่าแปลบทความพิเศษที่แทรกอยู่ในหนังสือก็ไม่ได้รับค่าตอบแทนสักแดงเดียว คนหนุ่มหลบฉาก กล่องกระดาษหนักอึ้งสำแดง

“ไม่มีสักบรรทัดในสัญญาที่ระบุแบบนี้ ไม่มีตรงไหนระบุว่าคนเขียนต้องขายหนังสือตัวเองแทนค่าแรงค่าเรื่อง” … “เคยอ่านไหม เสมียนจนจนที่โดนขโมยโค้ตตัวเดียวที่มีไป” … “พบกันอีกครั้งที่ศาล แทนที่จะเป็นห้องทำงานเพื่อสร้างสรรค์สิ่งใหม่ให้กับโลก” นักเขียนจบความในใจไว้แค่นั้น ผมกลัวเหลือเกินว่าเขาจะโดนกระทำและทำเช่นเสมียนคนในเรื่องแต่ง

หลังจากเลิกระแวงหนุ่มขายหนังสือ ผมก็ได้อ่านหนังสือเล่มเชื่อมร้อยไปแล้วสามร้อยหน้าจากหกร้อยกว่าอย่างเป็นสุข มากเกินสองร้อยหน้า มีแค่ภาพเธอไหวหวาม ได้ยินสุ้มเสียงท่วงท่าอากัปใคร่ทุกครั้งที่ปรากฏชื่อตัวเอกสาวหลากหลายคน ซึ่งต่างคนต่างมีชุดคิดเกี่ยวกับความลับเป็นของตน เรื่องราวเหลื่อมซ้อนทาบทับราวกับบ่งว่าโลกถูกถักทอเป็นผืนแน่นแคบเล็ก เขาทำได้ลงตัว การเขียนของชายอินเดียทำให้เราร่วมกันตอบโต้ เธอแย้ง ผมเถียง เขายกประเด็นขึ้นมาถามจนเราลงใจ

ตลอดห้าปีที่เราใช้ชีวิตร่วม วูบไหว ทกท้าน ราบรื่น และหยามเหยียด สองปีแรกหวือหวา มองข้ามคิดเล็กคิดน้อยด้วยถูกทบจากการเห็นไปรยาแต่งตัวเป็นใครต่อใคร คนในฝัน ภาพในจินตนาการ อวัตถุใส่เรื่องใหม่สู่หน้ากระดาษ กระดาษจริงกระดาษเสมือน แล้วถูกถอด ถ่ายลงเป็นวัตถุ ช่างละมุนกรุ่นในเพียงเพราะผมได้ใช้ด้วย ไอบางปกปิด หยดเย็นโอบหน้า ไม่เห็นว่าหญิงสาวกำลังเฝ้าเติม

พร้อมกันนั้นเราก็หลุดหลงไปกับการตัดแต่งและความจริงในหน้าที่แล รู้สึกยะเยิ้มทุกครั้งกับการหายใจเอื้อนเอ่ยประหนึ่งเปียกปอนเหล่าถ้อยคำ บางชุดบางเสียงไม่อาจถอดวงใคร่คล้องคอระอกลงง่าย คล้ายมือเยาว์ถือไถรถของเล่นขณะเคลื่อนผ่านเมืองที่เสียเวลาไปอย่างเปล่าดาย ไม่ดีขึ้น มีแต่ถูกยึดครอง ถูกกลืนกิน กองกำลังธุรกิจติดอาวุธขับไล่ชาวบ้าน คุมตำรวจ เปลี่ยนภาษารายทาง เปลี่ยนทุกอย่างให้เป็นเมืองซึ่งโลกกล่าวขานว่าเห็นแก่ตัวที่สุดในโลก

Black Cat ver. ยังคงเป็นชุดโปรดของเรา ยิ่งเธอละปืน ห่างดึกดื่นเพราะทำอาวุธเพิ่ม แล้วหันมาจับหนังสือโทรศัพท์มั่น นี่ยิ่งเร้าให้จบลงแบบเดิมบนการปรับเปลี่ยน ถุงน่องที่เคยคิด อยากฉีก ได้ฉีกอย่างดิบเถื่อน ซื้อแล้วซื้อเล่าหลายร้อยหนกลายเป็นถนอมผ้าหรูหราโอนอ่อน ให้อ่อนโยนแข็งกร้าวบรรจงแยกผ้าตาข่ายถี่ยิบออกจากกันเป็นทางยาวโดยไม่ชำรุดผุพัง เพราะความหมกมุ่นของเรือนลิ้นและเรียวขาเฝ้าฝันแต่หมาดชื้น

ยังไม่พอ จำเจมาเร็วเกินคาด เราบันยะใคร่คาวไว้ไม่ไหว มิอาจเก็บงำตามลำพัง ต้องออกหาถ่ายทอดราวกับผู้แสวงสุนทรียะ ตะกร้าอาหารขวดไวน์ตั้งกลางลานหญ้าเขียวชอุ่มพุ่มดอกไม้ ทำให้เป็นของเรา แล้วทุกระริกไหวก็สะกิดโหยหาเกิด ระเร่าขึ้นสูงแต่แรกเริ่ม เต้นตุกทุกนาที ทะเทิ้มทุกโมงยาม และประทับเป็นภาพติดผนัง ฉายไฟส้มส่องยามค่ำคืน อวดโฉมให้แต่คนชิดเชื้อเชยชม โดยไม่คิดว่ารสนิยมจะนำพามาซึ่ง

ถ้าเธออนุญาต ผมถึงสามารถทิ้งสายสัมพันธ์โสมมบนตัวเธอได้ หลายต่อหลายครั้งที่รับรู้ถึงท่าทีรังเกียจเดียดฉันท์ การหันหนี ซึ่งผมจำใจต้องกุมกำไปปล่อยทิ้ง คล้อยหลังเธอก็ประโลมปลอบ ยื้อยึด ไร้คงเส้นคงวาคล้ายว่าเรากำลังป่วย ไข้จากโลก (ของสรรพสิ่ง) จะบรรเทาก็ด้วยเร่งหนักถึงขั้นวางเนื้อดิบบนยอดอก หยอกล้อไร้เคารพ กินเอร็ด ตะกละกาม ไม่รู้ว่าถูกกลืนหรือผสมผสานทางค่านิยม แต่เขาขายได้ เป็นเราที่ต้องซื้อ รับแจก มูลค่าแห่งการได้รับนั้นสามารถคงความงามได้ ถ้าสามารถจัดการจากหลังม่านแห่งความไม่รู้

เรายังสร้างตัวละครเช่นคนอื่นทำ ซึ่งพึงระวังจาก “ใครๆ เขาก็ทำกัน” เรื่องราววนซ้ำ แม้รายละเอียดปลีกย่อยจะต่างจากชุดและสิ่งที่อ่านเปลี่ยนผ่านช้าๆ สลับกับความวุ่นวายร้อนใจ เช่น เรื่องราวจิกกัดให้ฉงนสงสัยจนตั้งคำถามแต่หาคำตอบไม่ได้ ชุดซ่อนเร้นเปิดแง้มหลังเลิกเรียนทำรายได้เป็นกอบเป็นกำในแต่ละคืนเชียร์ไม่ต่างจากรูปคอสฯ ของเธอแต่ละใบราคาพอๆ กับค่าแรงขั้นต่ำ งานบริการต้องฉะฉาน สนุก ใช้ภาษาเก่ง รวมถึงเผยความนุ่มนวลในน้ำเสียงชวนเชื้อ

ไปรยาเติมแต่งดวงหน้าที่สองกลางตัวด้วยผลทับทิมครึ่งใบแดงปลั่งเหนือชั้นในเว้าลึก วนวายกระหายอยาก โบดำเล็กๆ ร่วงหล่นพร้อมดวงใจแก้วตา แต่เนื้อหวานจนต้องกักขฬะกลืนกินสายใยไม่ทิ้งให้เหลือขาด นั่นดวงตากับหยดน้ำเบาบาง จบสิ้นแล้ว คำขอโทษครั้งที่ร้อยไม่ช่วยอะไร การปาดความรู้สึกหนักอึ้งขึ้นมาดูไม่มีความหมาย หมดสิ้น

พวกเธอมีทางเลือกอื่นซึ่งง่ายกว่านี้ไหมในชีวิต ไปรยาเอ่ย ยิ่งถ้าพวกเธอมีพ่อ-แม่ป่วยไข้ด้วยโรคราคาแพง ราคาในการมีชีวิตอยู่ก็สูงลิ่ว มันไม่ปกติเสียเท่าไหร่กับการทำเรื่องปากท้อง ความเป็นอยู่ที่ดี และการศึกษาหาความรู้ให้สมดุลด้วยตัวเองตลอดช่วงชีวิต เพราะที่ว่ามาต้องดีอยู่แล้ว หญิงสาวดึงเสื้อผม ให้รู้ว่าตัวเองลุ่มหลงตนขนาดไม่สน ไม่นึกถึงความรับผิดชอบ เสมือนหนึ่งอภิมนุษย์ฝันล้น คว้ามาครอง เอาให้ได้ในทุกทาง แม้แต่การเป็นอื่นของคนอื่น เลือกคนตนเป็นอภิสิทธิ์ชนคนต่อๆ ไป ต่อให้บางมุมทำให้รู้เช่นเห็นชาติจนเกิดความเห็นอกเห็นใจ เข้าใจผู้อื่นโดยไม่นับคนพวกนี้ร่วมเป็น แต่ผมกลับมองไม่เห็น

ผมว่าการที่ไปรยามองผมอย่างเสียมิได้นั้น แค่เพราะผมมองไม่เห็นการพยายามทำความเข้าใจเพื่อนมนุษย์ (ไม่มากก็น้อยเป็นสิ่งอวดได้) ด้วยวิธีการของเธอ เลวร้ายกว่านั้นผมกลับเห็นว่าเธอทะยานอยากจะเป็นคนที่ใครๆ ต่างสนใจ

“ขออย่าเรียกร้องมากไป” … “ขอร้องอย่าเรียกร้องมากนัก” ผมพูดกับตัวเองอย่างเคย เปล่งเสียงบนเตียงเล็กแคบ เตียงหลังเดียวที่ผมใช้มาชั่วชีวิต และมีแต่หมาจรจัดไร้ฝูงเท่านั้นที่คุดคู้อยู่ได้ “สายไปแล้ว” ผมนึกถึงคำนักเขียนหนุ่มคนนั้น ซึ่งผมอยากยัดคำพูดของผมเมื่อครู่ลงในความรู้สึกของเจ้าสำนัก ให้มันรู้ดำรู้แดงกันไป

ผมอยู่ตรงไหนในความเป็นจริง หรือผมไม่เคยแม้แต่ได้รับการอนุญาตให้เข้าไป แย่กว่านั้น ยังจำได้ดี ลุกออกไป ที่ตรงนี้ไม่ใช่ของผม

แน่นอน เขาจำเราได้ในงานหนังสือปีถัดๆ มา แม้ไปรยาจะไม่ได้แต่งคอสฯ ประกวดอีกแล้วในปีหลังๆ เพราะอ้อมกอดผม และถ้าเธอจะปกปิดความกระหายอยากไว้ลึกๆ ผมว่าเธอก็ทำได้ดีมาก แต่ไม่น่าเป็นไปได้ เราไม่ได้ต้องการเยาะพ่อหนุ่มผู้เปิดเผยด้วยการโฉบไปหาและเดินเคียง เขาคงไม่ได้คิดในทางร้าย ควรจะดีใจเสียมากกว่าที่รักษาและขยายฐานลูกค้าไว้ได้ เราเข้าใจในกัน แข่งขันกันในเกม เคารพการเลือกและตัดสินใจ ตลอดจนการเปลี่ยนใจได้ หวงคำนึกคิดที่เขามีต่อเธอ ผมรับได้ แม้นไม่ง่ายเลยจะลืมหรือหักห้าม ผมทำมันได้ดี

จากนักศึกษา นางแมว เธอกลายเป็นผู้ผลิตหนัง ในเทศกาลหนังและหนังสือปีหนึ่ง ผมไปดูหนังสั้นของเธอซึ่งฉายให้เห็นหญิงสาวนั่งอยู่ในห้องมืด หน้าจอแล็บท็อปเธอเคลื่อนไหวเป็นแสงฟ้าพาดผ่านดวงหน้า ชื่อหนังที่ปรากฏทำให้นึกถึงมือเบสสาวสายดาร์กและเซ็กซี่ด้วยการแต่งตัวสไตล์โกธิก คอร์เซ็ตมือเบสคล้าย Black Cat ver. วงของเธอมีความเป็นมาจากการกวาดล้างคนพื้นเมืองเดิมให้สูญหายและตายจากโดยน้ำมือผู้มาใหม่ เรื่อยมาถึงสมาชิกวงที่ลงสมัครเป็นตัวแทนทางการเมืองเพื่อต่อสู้กับผู้จะครอบครองเอาทั้งหมด ซึ่งใช้อิทธิพลอำนาจเถื่อนแต่เดิมครอบงำจนไม่เหลือที่ให้ความเป็นมนุษย์และสรรพสิ่ง

หนังโน้มน้าวให้คนดูดิ่งสู่ห้วงลึกอันเสื่อมทราม เต็มไปด้วยความลับของกลุ่มคนอัปรีย์จัญไร ซึ่งถูกบันทึกไว้เป็นตับ ตั้งแต่ทหารเด็กชาย-หญิงเดินสวนสนาม ค่ายกักกันปลูกฝังความเชื่อใหม่ในนามการฝึกอบรมการงานอาชีพ ห้องซ้อมทรมานลบล้างอัตลักษณ์วัฒนธรรม และเด็กผู้ใช้สีเทียนเก็บตกเขียนภาพสงครามโดยมีเพื่อนหรืออาจเป็นตัวเองกำลังลุกไหม้ด้วยระเบิดซึ่งทิ้งจากเครื่องบิน ไม่ต่างจากกลุ่มแพทย์ พยาบาลกำลังถูกจ่อยิงเผาขนด้านข้าง ทันใดเงาทะมึนร่างชายสามสี่คนก็จู่โจมเธอจากด้านหลัง ไม่ทันได้ตั้งตัว ปากตาถูกปิด คลุมด้วยถุง และถูกฉุดอุ้มไปจากหน้าจอที่เราดู เหมือนหนังสยองขวัญ ภูตผีลักพาไปยังแดนลี้ลับ เหลือเพียงแสงสลัวเป็นความหวัง ทอดรอ จากนั้นไม่มีภาพเธออีกเลย สิ่งสุดท้ายที่ได้เห็น ชื่อบัญชีผู้ใช้ของเธอถูกปิดไป

หนังจบลง คาดเดากันได้ มีให้เห็นดาษดื่น ต่างเล็กน้อยกับความขาดยามหลับเกือบสิ้นก่อนตื่น แถมทิ้งเศษซากไว้ให้ดูต่างหน้า เขา ชายผู้ขายหนังสือหอบดอกไม้ช่อใหญ่แสนอัปลักษณ์อย่างที่ผมไม่เคยคิดทำ มันตรงดิ่งเข้าหาเธอ มาดมั่น มิกริ่งเกรงความผิดหวังแล้ว แล้วท่าทีทั้งสองก็เผยชัดว่าเข้าอกเข้าใจกันชนิดใคร่อาย พวกมันมักคุ้นกันนานนมราวกับห้าปีที่ผ่านไม่มีผม การสวมบทบาทคงจบลงเท่านี้ ตรงนี้ ตรงที่ที่เธอยืนรับความรักและหวังดีในมุมเล็กๆ ซึ่งมีคนน้อยนักจะมองเห็น

ความสุขจากการรัก ได้ดูแลใครสักคนแบบคนรัก และอื่นๆ นั้นยากเย็นแสนเข็ญสำหรับใครหลายคน การมีได้ ไม่ใช่เรื่องง่าย ไม่รู้ว่าการรักษา ทำดีที่สุดจะช่วยไหม คงแค่ ทำรักให้เป็นรัก ในวันหนึ่งจะได้ไม่เจ็บปวดร้าวรานกับการจากจร ผมรู้เลยว่าไม่มีสายตาใดเห็นผมคล้อยหลังหรือเห็นย่างก้าวสวนทางคู่รักหอมกรุ่นกลิ่นดอกอวล

ท่ามกลางซุ้มหนังสือดวงไฟส้ม ลมเย็นเฉียบ มีหนังสือมากมายหลายเล่มไม่ได้รับความสนใจ ฉากหนังสั้นเรื่องใหม่ดำเนินต่อไป ผมนั่งลงตรงบาร์ใต้ไม้ใหญ่ดวงไฟพราวในสวนกว้าง อกยังระส่ำด้วยแผลระบมจากแส้เพ้อพก ดิ้นรนขลุกขลักไม่ต่างจากปลาตัวเขื่องในถังพลาสติกเกือบไร้น้ำฐานแน่นซึ่งถูกครอบด้วยตะกร้าตาถ่างแล้วทับด้วยหินหนักอีกครั้งเพราะผู้ได้มาไม่กล้าทุบหัวให้แดดิ้น หนำซ้ำยังมีลมบางหอบฝนผอมเพรียวตกลงให้มีหวัง ราวกับหนังแช่ผมไว้ ครุ่นคิด ควรเก็บโบดำเล็กๆ จากขอบชั้นในเธอไว้ในความทรงจำแบบไหน ทั้งยังหวังในส่วนลึกสุดว่าชุดที่ผมแอบทำจะมีคนสวมใส่ ใครสักคน ต่อให้เธอคนนั้น (ในฐานะเพื่อนที่ดี) อยากจะช่วยด้วยสมเพชก็ตาม

“ปรสิตเวร ขออภัยค่ะ เกลียดอีไวรัสอีโรคระบาดชอบเข้าทางเผด็จการ ดูดเกาะแต่ชาวบ้านตาดำๆ” คำเอย่าทำผมขำขืน

สิ้นสุดแล้ว สงครามตัวแทนบนตัวเธอ สนามรบของผมกับเขา “เธอ ทำไมหนังสมัยนี้ต้องพูดถึงความเป็นอื่นตลอดเวลา เราเป็นอื่นอยู่เสมอ ลื่นไหลนั่นน่ะ” ชายหนุ่มเอ่ยถามสาวคนรัก

“มีคนไม่รู้เรื่องเพียบ ไม่ได้เข้าไปอยู่ในความสนใจเลยด้วยซ้ำ ถ้าพูดแบบไม่จริงจัง ไม่ได้ดูถูกนะ ก็เป็นแฟชั่นทางความคิดทางวิชาการอะไรก็ว่าไป เหมือนการมัด ชิบาริ การแต่งตัวรับบทอื่น ถึงปัญญาประดิษฐ์ คือย้ำให้คนใส่ใจในกันเพราะเห็นว่าสำคัญกับชีวิต เล่นกับชีวิตเปล่าดาย Becoming ไม่ Being ตลอดเวลา”

“บร่ะ”

ยังมีคนอีกไม่น้อยที่ไม่เคยไปจาก The Have Not ผมร่ำ พร่ำเพียงลำพังระหว่างความรกและร้างของเมือง เงียบสงัดตาว่าง ผมคิดถึงเธอ หลุดล่อง จะยินดียิ่งถ้าวันดีคืนดีเธอจะลุกขึ้นมาแต่งชุดที่ผมทำ เธอจะเป็นคนสำคัญในประวัติศาสตร์ที่ใครสักคน คนสักกลุ่ม อยากให้ลืม ขณะเดียวกันเธอจะถูกจดจำ มีใครสักคนคิดถึงอยู่ทุกปี เหมือนที่คนรักของเธอมี