จดหมาย ฉบับประจำวันที่ 1 – 7 ตุลาคม 2564

 

จดหมาย

 

ธรรมศาสตร์ (1)

เรื่อง ยืนหยัดในหลักการ 6 ตุลา ต้องได้จัดงานภายในมหาวิทยาลัย

6 ตุลาคม 2519 ถือเป็นวันสำคัญต่อประชาคมธรรมศาสตร์อย่างยิ่ง

การจัดกิจกรรมภายในพื้นที่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ จึงเป็นสิ่งที่สมควรด้วยประการทั้งปวง

กิจกรรมทั้งหมดที่จะจัดขึ้น ล้วนแล้วเป็นกิจกรรมที่เน้นย้ำไปถึงการรำลึกถึงเหตุการณ์การต่อสู้ของวีรชนนักศึกษา ประชาชน และแนวร่วม

ที่ล้วนต้องแลกมาด้วยความวิปโยคและความสูญเสียอันเหลือคณานับ

ในทางกลับกัน

20 มีนาคม 2564 ได้มีตำรวจชุดควบคุมฝูงชนเข้ามาใช้พื้นที่ในมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ท่าพระจันทร์

เพื่อพักผ่อน จอดรถ และทำกิจกรรมต่างๆ ทั้งภายในและนอกมหาวิทยาลัย

เมื่อตระหนักด้วยความสำนึกในฐานะผู้ร่วมประชาคมธรรมศาสตร์

จึงไม่มีเหตุผลใดๆ ที่จะปฏิเสธการใช้พื้นที่เพื่อจัดกิจกรรมรำลึก

เราจึงขอยืนหยัดในหลักการร่วมกันว่า มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ต้องอนุมัติพร้อมอำนวยความสะดวกให้คณะผู้จัดงานได้ใช้พื้นที่ภายในมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ เพื่อจัดงานในวันที่ 6 ตุลาคม 2564 ที่จะถึงนี้

สภานักศึกษามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์

คณะกรรมการนักศึกษา คณะพาณิชยศาสตร์ และการบัญชี

คณะกรรมการนักศึกษาวิเทศคดีศึกษาอาเซียน-จีน หลักสูตรนานาชาติ

คณะกรรมการนักศึกษา คณะศิลปศาสตร์

คณะกรรมการนักศึกษา คณะรัฐศาสตร์

 

แถลงการณ์นี้ เป็นความเห็นของประชาคมธรรมศาสตร์ส่วนหนึ่ง

แถลงการณ์ของกลุ่มนี้ มีขึ้นหลังจากผู้บริหารธรรมศาสตร์

แจ้งขอให้มีการจัดกิจกรรมรำลึก 6 ตุลาคม 2519

ผ่านระบบออนไลน์ เนื่องจากปัญหาโรคระบาดโควิด-19

นำไปสู่ท่าทีไม่เห็นด้วยจากคณะกรรมการจัดงาน 45 ปี 6 ตุลา 2519

ที่ประสงค์ให้มีการจัดงานในสถานที่จริง

วันที่ปิดต้นฉบับ ยังไม่ชัดเจนว่าผลสรุปจะเป็นอย่างไร

แต่หวังว่าน่าจะมีทางออกร่วมกันได้

คงไม่มีภาพปิดประตูและการอารยะขัดขืนเพื่อเข้าไปจัดงาน

ธรรมศาสตร์จะได้งดงาม ดังจดหมายฉบับต่อไป

 

ธรรมศาสตร์ (2)

เรารักธรรมศาสตร์

เพราะธรรมศาสตร์สอนให้เรารักประชาชน

ในที่นี้หมายถึงมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ของชนชั้นประชาชน

ประศาสน์การโดยท่านอาจารย์ปรีดี พนมยงค์ เลือดเนื้อเชื้อไขชาวกรุงเก่าเช่นเดียวกับกระผม

บทกวีนี้ ซุกหายไปกับกองหนังสือนับหมื่นๆ เล่มเมื่อปี 2538 นานกว่า 25 ปี

เร็วๆ นี้ปลวกรุกกินหนังสือ จึงรื้อกองหนังสือ

พบบทกวีสำนวนนี้ ดีใจมาก อ่านดูแล้ว ทันยุคทันสมัย และสร้างสรรค์

ขอนำเสนอสู่คอลัมน์ จดหมาย ดังนี้

 

เวทีการเมือง

โดมงามตระหง่านฟ้า         ผงาดดิน

โดดเด่นเหนือธานินทร์       แห่งนี้

 

กำราบหมู่ทมิฬ               หมายกร่าง

ยึดหลักธรรมศาสตร์ชี้       เชิดด้าวแดนสยาม

 

เวทีชีวิตไทย                  เกียรติเกริกไกรใช่วางก้าม

ตื่นตาน่าติดตาม             สถิตมั่นถิ่นการเมือง

 

ม.ธ.ก.ถ่องแท้                 มิผันแปรความปราดเปรื่อง

จารึกโดมรุ่งเรือง             พร้อมพลีชีพประกาศชัย

 

การเมืองมีเข็มมุ่ง            ปลุกไทยมุงสะท้อนสมัย

เรียนรู้เหตุเช่นไร             สำนึกในผลเช่นนั้น

 

มากมีนักการเมือง             ชนลือเลื่องชื่อลือลั่น

ศิษย์เก่าเหล่าเดียวกัน        ล้วนก้าวหน้าและก้าวนำ

 

อำนาจสามฝ่ายนี้              สามคนดีชวนดื่มด่ำ

ภูมิใจไว้จดจำ                  ครบวงจรเห็นชัดเจน

 

มากมีความสามารถ          เมื่อรู้ชาติก็รู้เช่น

หลอมเบ้ามิเบี่ยงเบน         พิสูจน์ค่าไร้ราคิน

 

งามล้ำงามพิลาส              ธรรมศาสตร์ ธรรมศิลป์

คู่โดมคู่แผ่นดิน                คงคู่คนคู่สังคม

 

ชื่อเสียงโลกแซ่ซ้อง          ดั่งคันฉ่องที่เฉิดฉม

เหลืองแดงแกร่งอุดม        แผ่ความดีไปทั่วแดน

 

รักชาติรักมวลชน            อยู่ทุกหนทุกแห่งแหน

รุกก้าวถึงแก่นแกน          ให้ข้อมูลรู้การเมือง

 

สิทธิขั้นพื้นฐาน              สร้างตำนานได้หนุนเนื่อง

ประเทศจึงประเทือง        เป็นประชาธิปไตย

 

ลานโพลานพราวพร่าง     ลานแบบอย่างลานยิ่งใหญ่

ลานธรรมพิทักษ์ไท         ลานเรียกร้องสิทธิ์เสรี

 

ลานเกิดของผู้กล้า          ผู้อาสาสมศักดิ์ศรี

ผู้นำเพื่อธานี                จุดประกายอุดมการณ์

 

คนแล้วและคนเล่า         จากหย่อมเหย้ารวมเป็นย่าน

จากร้อยรวมเป็นล้าน      เหมือนลำน้ำไหลบ่านอง

 

พลังอันเลอเลิศ              ก่อกำเนิดผลสนอง

เรียนรู้ตามครรลอง          ธรรมศาสตร์และการเมือง

 

ประวัติการเคลื่อนไหว       ครั้งใดใดนามกระเดื่อง

ปลูกฝังทุกจักรเฟือง         คือต้นแบบยากบิดเบือน

 

เลือดหลั่งลงโลมหล้า         แม้เหนื่อยล้ามิลั่นเลื่อน

ภาพลักษณ์มิลบเลือน        ยังติดตรึงซึ้งติดตรา

 

กระแสการต่อสู้                ถูกข่มขู่ถูกเข่นฆ่า

แน่วแน่ในเจตนา              เพื่อสืบทอดวิถีธรรม

 

ชูธงแห่งศรัทธา                เผยทีท่าอุปถัมภ์

สืบหน่อสืบต่อนำ              หยุดทมิฬวิสัยมาร

 

มีปากใช้ร้องป่าว               มีจิตห้าวใช้เหิมหาญ

มีเชิงใช้เชี่ยวชาญ              มีสติใช้กับตน

 

ยอดโดมสูงโดดเด่น           มิหลบเร้นมิถอยร่น

เทิดค่าคนทุกคน              เป็นเวทีการเมืองไทย

 

สมบัติ ตั้งก่อเกียรติ