จดหมาย

 

0 ประเทศจริง

 

ผมขอส่งคำกลอน ชิม ช้อป ใช้ เพื่อพิจารณาลงในหนังสือมติชนสุดสัปดาห์

ตามแต่จะพิจารณาเห็นสมควร

เหตุที่ผมเขียนขึ้นมาเพราะผมเกิดมาขณะนี้ ผมอายุ 86 ปีแล้ว

เพิ่งจะเห็นผู้บริหารประเทศส่งเสริมให้คน กิน เที่ยว เพื่อใช้เงิน

ไม่เหมือนคนสมัยก่อน ที่สอนให้คนขยันทำมาหากิน

เมื่อได้เงินมาให้รู้จักแบ่งใช้ แบ่งเก็บ

เพื่อใช้ในยามจำเป็น

และเพื่ออนาคตที่มั่นคง

หวังว่าคงได้รับการพิจารณาด้วยดี

ขอขอบคุณ

ชิม ช้อป ใช้

 

ชิม ช้อป ใช้ จ่ายเงินให้ ไปกินเที่ยว

มีแห่งเดียว ในโลกนี้ เศรษฐีใหญ่

ได้เงินฟรี มีหรือ ไม่ถูกใจ

ต่างรีบไป แสดงตน จนคอมฯพัง

เงินเข้าแอ๊ป “เป๋าตัง” นั่งยิ้มได้

สามารถไป ชิม ช้อป ใช้ ตามใจหวัง

แถมหลวงใจดี มีแคชแบ็ก คืนสตังค์

ล่อใจหวัง จีดีพี เพียงอย่างเดียว

โครงการนี้ มีแต่จ่าย ทั้งราษฎร์-รัฐ

วิธีการขัด หลักออม น่าหวาดเสียว

มองด้านดี มองจีดีพี ด้านเดียว

กลับจากเที่ยว กระเป๋าแห้ง หมดแรงใจ

สงสาร ดวงวิญญาณ ท่านสุนทรภู่

ถ้าล่วงรู้ คงชอกช้ำ น้ำตาไหล

สอนไว้ มีน้อย ใช้น้อย ค่อยเป็นไป

อย่าเหลวไหล จ่ายลงมาก จะยากนาน

ขอแสดงความนับถือ

นายบุญทิศ ดวงจันทร์

ต.ในเมือง อ.เมือง บุรีรัมย์

 

ตัวอย่างที่ยืนยันว่าสังคมไทย

ก้าวสู่สังคมผู้สูงอายุ

ไม่ต้องไปดูที่ไหน

ดูที่ผู้อ่านที่เขียนจดหมายมาถึง “มติชนสุดสัปดาห์” ก็รู้แล้ว

ผู้อาวุโสแซงหน้าคนหนุ่ม-สาว

ในระดับหลายเท่าตัว

แต่ถามถึง “คุณภาพ” ต้องบอกว่า สูสี

อ่านกลอน ชิม ช้อป ใช้ ก็น่าจะยืนยันได้

ถึงการติดตามข่าวสารบ้านเมือง

แถมมีมุมมองให้บรรดาน้องนุ่งในทำเนียบ

ที่ภูมิใจในการ “แจก” (ที่ตัวเองเคยค้านและด่าเขาไว้แหลก)

แต่ตอนนี้ติดอกติดใจ

จะคลอด ชิม ช้อป ใช้ ภาค 3 แล้วคุณปู่!!

 

0 ประเทศสมมุติ

 

เรียน คอลัมน์จดหมาย

ผมมีโอกาสไปทำธุรกิจส่วนตัวที่ประเทศด้อยพัฒนาทางด้านการปกครอง

กล่าวคือ ประเทศนั้นมีการรัฐประหารมาแล้ว 19 ครั้ง

ส่วนใหญ่มีผู้นำเป็นทหารบกถึง 80%

ทั้งนี้ ผู้นำคนปัจจุบันเป็นทหารบก

ปรารภกับผมว่า บริหารงานรัฐบาลมา 5 ปี

ช่วง 2 ปีหลังนี้ถูกประชาชนด่ายับ 3 เวลาหลังอาหาร

ผมจึงแนะนำให้ลาออกเถอะ

อยู่บ้านเลี้ยงหลานดีกว่า

กลับถูกตะคอกว่า อย่าเสียมารยาทมาก เหมือนไม่มีการศึกษา

ผมเสียใจ จึงขอระบายความในใจ

ดังนี้

 

นายกรัฐมนตรีบริหาร

คนตกงานนับแสนแร้นแค้นยิ่ง

อาชญากรอาชญากรรมตำตาจริง

เศรษฐกิจดิ่งลงเหว ล้มเหลวแล้ว

ให้ร้องแรกแหกกระเชอเผลอถูกโทษ

เจ็ดชั่วโคตรในครอบครัวหัวใจแป้ว

ทุกปัญหาสารพัดชัดทุกแนว

ผู้รับผิดชอบบ้องแบ๊ว แจวเรือเกลือ

เรือดีดีมีไว้ไม่ใช่ข้าม

เอาเรือที่เลวทรามมาข้ามเผื่อ

เรือรั่วซ้ำเติมเพิ่มน้ำเรือ

เชื่อไม่เชื่อเหยื่อโชว์โง่ทุกวัน

คนโง่อวดฉลาด ขาดเฉลียว

หลงตัวไปคนเดียวเที่ยวขยัน

คุณภาพมองแค่สองชั้น

บันไดขั้นหนึ่งสองของเจว็ดภูมิ

บ่นเหนื่อยนักพักเถอะเดี๋ยวเจอะศอก

เชิญลาออก อยู่บ้านหลานร้องบู้ม

ดีใจปู่คู่ย่ามาตื่นตูม

ถ่ายรูปซูมใส่กรอบแขวนรอบทิศ

อย่ากังวลความคิดที่ผิดพลาด

ผู้สำเร็จดื่นดาษเคยพลาดผิด

ทรหดบทเรียนนี้หลากชีวิต

ถือเป็นมิตรเรือนใจใกล้ขึ้นเมรุ

สมบัติ ตั้งก่อเกียรติ

กวีศรีแผ่นดินอโยธยา

 

กล้าไล่ให้ผู้นำกลับไปเลี้ยงหลาน

เลยเชียวหรือ

ขนาดเป็นประเทศสมมุตินะเนี่ย

ฟังแล้วยังเสียวสันหลังแทน-ฮา

แม้ท่านผู้นำจะบอกว่ามาจากประชาธิปไตยแล้ว

ไม่ได้มาจากการยึดอำนาจของใคร

แต่อดีตที่เพิ่งไปหมาดๆ

อดหวาด-หวาด ไม่ด้ายย…