ที่มา | มติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 25 - 31 ตุลาคม 2562 |
---|---|
คอลัมน์ | จดหมาย |
เผยแพร่ |
จดหมาย
0 วงเวียนชีวิตที่ขาดตอน
ตี3 เตี่ยปั่นจักรยานไปตลาดสด
จัดหาเนื้อหมู ลูกชิ้น เส้นก๋วยเตี๋ยว บะหมี่ ต้นหอม ผักชี และอุปกรณ์ในการปรุง
ตี 5 หอบสัมภาระจากตลาดสด
จัดแยกประเภท เตรียมใส่รถสามล้อแดงปั่น
เมียและลูกชายอีก 2 คนช่วยกันพร้อมหน้า
น้ำต้มซุปลวกเส้นในถังใหญ่ ถูกช่วยกันยกขึ้นรถ เป็นรายการสุดท้าย
7 โมงเช้าเตรียมตัวออกจากบ้าน
โดยมีเตี่ยเป็นสารถี ลูกชาย 2 คนนั่งท้าย
ตามติดไปช่วยเตี่ยเสิร์ฟ และล้างชาม
เร่ไปตามจุดชุมชนที่เคยขายประจำ จนบ่าย จวนเย็น ก็พากันกลับบ้าน
ซึ่งเป็นห้องเช่าเล็กๆ ที่แออัด
ชีวิตจะวนเวียนอยู่แบบนี้ตลอดมา ตั้งแต่ลูกชาย 2 คนยังไม่เกิด
แล้ววันหนึ่ง
วงเวียนของชีวิตก็ขาดตอนไป
ขณะที่พ่อและลูกชายคนโตช่วยกันเข็นรถเพื่อจะข้ามสะพานข้างหน้า
โดยมีลูกชายคนเล็กเดินล่วงหน้าไปรอพ่อและพี่อีกฝั่งหนึ่งของสะพาน
รถเมล์ประจำทางที่ขับแข่งกันมาเป็นพายุบุแคม ก็แซงกันบนสะพาน คันที่แซงหักหลบรถที่สวนมา
เบียดเครื่องมือทำมาหากินของ 3 พ่อลูก แหลกยับกลางสะพาน
แล้ววงเวียนชีวิตก็ขาดตอนไป
เหลือเพียงลูกชายคนเล็กและเมียที่บ้าน ต้องเผชิญกับชะตากรรมอันโหดร้ายกันต่อไป
ตากล้อง : ปิยพงศ์ (เมืองหละปูน)
โลเกชั่น : สะพานข้ามคลองบางซื่อ บนถนนลาดพร้าวตัดใหม่ ช่วงหน้าแยกลาดพร้าวไปบางกะปิ เมื่อปี 2512
ปิยพงศ์
(เมืองหละปูน)
50 ปีผ่านมา ดูภาพแล้ว
ก็ยังเศร้า
สำหรับวงเวียนชีวิตที่ขาดตอน
ไม่ว่าของ “บุคคล” ที่ไม่คาดฝัน
รวมทั้งของครอบครัวเตี่ยขายก๋วยเตี๋ยวนั้น
แต่ที่เศร้ากว่า
วงเวียนชีวิต ประชาธิปไตยของประเทศนี้
ที่ขาดตอนมาหลายครั้ง
และคงจะขาดอีก
ด้วยมีวงจรอุบาทว์
ฉวยจังหวะและโอกาสเข้ามาเชื่อมต่อ
ไม่เคยยอมให้ขาดตอน