ให้รอด-รึไม่รอด

ปีระกาฟ้าใหม่ให้สุขศานต์

มติชนทุกท่านงานศักดิ์ศรี

เพื่อมนุษย์ด้วยรักถักไมตรี

เทิดเสรีแห่งประชาธิปไตย

มติชนนำแสงแห่งยุติธรรม

เป็นหลักนำมวลชนทนหวั่นไหว

มติชนจงอยู่รอดตลอดไป

เป็นสื่อหลักพักใจไปแสนนาน

ไม่อยากเขียนอะไรเลย

รู้สึกสิ้นหวัง สิ้นฝัน สิ้นเสรี สิ้นศักดิ์ศรี ของมนุษย์ชอบกล

แต่ก็อยากอวยพรอ้าย บ.ก. และคณะ เนื่องในเทศกาลปีใหม่บ้าง

เพื่อให้คุ้มค่าสแตมป์ ตั้ง 3 บาท ในขณะที่กระเป๋าทั้งขาด ทั้งถูกล้วง ถูกลด ด้วยฝีมือของพวกเทวดาเทียม ที่ทำยังไง้ยังไงก็สามัคคีกันวางกฎกติกาใหม่ เพื่อเอาชนะให้ได้

กะว่าจะไม่ตายกัน

พวกตัว รุ่งเรืองดี๊ด๊า แต่ประเทศฝ่อลงไปทุกวัน

ไม่ยักรู้ตัวว่าเป็นฝีมือตน ยังชี้นิ้วใส่เขาไม่เลิก

ออกมาลีลาไหนก็หมดหล่อทุกท่านั้นแหละ

น่าชังเต็มทน

แต่ถ้าเลือกตั้งชนะก็อยู่ไปเฮอะ ชังน้ำหน้าแค่ไหนก็ไม่ออกไปไล่หรอก

ถึงเวลาเลือกตั้งทีก็จัดการที แล้วก็ด่ากันไป ไม่มีการชัตดงชัตดาวน์ ด่าราวกับอีกฝ่ายไม่ใช่คนอย่างที่พวก “คนดี-ผู้ดี” ทำกัน

ซึ่งเป็นสาเหตุสำคัญที่สุดที่นำความแตกแยกเกลียดชังอย่างรุนแรงมาสู่สังคมไทย

ไม่ใช่เพราะเหตุทักษิณเลวแต่อย่างใด แต่เหตุมาจากอยากชิงอำนาจเขาให้ได้เท่านั้น

มันน่าจะมีคนออกมาบอกให้เลิกชี้นิ้วกันเสียที

แต่ละคนล้วนไม่ดีไปกว่ากัน

จะทาสียังไงก็รับได้แต่ฝ่ายเดียวกันเท่านั้น

อึดอัดอึมครึมเหลือเกิน ไม่รู้อะไรจะเกิดขึ้นอีก

กลัวการใช้อำนาจกำจัดกัน จะนำไปสู่ความรุนแรงมืดมนทั้งประเทศ เข่นฆ่าทั้งบนดินใต้ดิน รู้สึกใจไม่ดียังไงก็ไม่รู้

คนที่ควรทำให้เย็น ก็ดูเหมือนทั้งกิริยาวาจาแทนที่จะน้อมนำให้เกิดความร่มเย็น ก็ร้ายกาจเป็นฟืนเป็นไฟทุกครั้งที่เอ่ยถึงฝ่ายตรงข้าม

เค้าไม่รู้วิธีแห่งความสงบเลยหรือยังไงนะ

รู้แต่วิธีสุมฟืนใส่ไฟ ไม่รู้วิธีดับไฟ

ผิดบทบาทหน้าที่แท้ๆ

ดูแต่อ้าย บ.ก. แต่ละสัปดาห์ยังตะล่อมฝ่ายนั้นที ฝ่ายนี้ที

น่าจะเอาอย่างอ้ายบ้างนะ แต่ดูท่าจะอ่านหนังสือไม่เป็นซะก็ไม่รู้

ชอบ อ.นิธิ ชอบพี่คำ ผกา ชอบเอี้ยก่วย ลงเต็มหน้าเลยได้บ๊อ

เขากระโดง อีสานใต้

 

อวยพร “ให้อยู่รอดตลอดไป”

อยู่แหม็บๆ

แต่ไฉนตอนท้ายบักน้อง “เขากระโดง อีสานใต้” เอา “ถ่านแดงๆ” มาใส่มืออ้าย บ.ก. เสียเล่า

เที่ยวเอาไปเปรียบกับใครต่อใครเขา

เดี๋ยวก็ถูกเคืองเอาหรอก

ยุคนี้ เขาให้มองเป็นสะพานข้ามคลอง

อย่าเห็นเป็น ตะเข้ ขวางคลอง ฮู้บ่ บักน้อง!!

ปล่อยไม่ไป

“ประชาชนยังถูกนักการเมืองหลอกอยู่ร่ำไป ยังคิดเองไม่ทันเล่ห์กลนักการเมือง”

คำพูดประมาณนี้

ทำให้เรานึกย้อนหลังไปสมัยพระพุทธเจ้าหลวง

ทรงประกาศเลิกทาสใหม่ๆ ยังมีคนคิดเช่นนี้เหมือนกัน

คิดเองว่า ตัวเองไม่พร้อม ที่จะปลดปล่อยตัวเอง เพราะไม่เคยเป็นอิสระมาก่อน

แม้จะได้ทรัพย์สิน เงินทอง และที่ดินทำกิน จากนายทาสแล้วก็ตาม

ก็ยังไปไม่เป็น

ยังขออยู่เป็นทาสต่อ เพื่อรอความพร้อมและความกล้าพอที่จะไปต่อสู้ดิ้นรนด้วยตัวเอง

ทั้งๆ ที่มีพระราชารับประกันอยู่แล้วก็ยังครั่นคร้ามอยู่นั่นเอง

ความไม่รู้ ทำให้ไม่กล้าที่จะเดินหน้าด้วยตัวเอง

แต่เมื่อผ่านยุคสมัยนั้นมาแล้วทุกคนรู้เท่าทันกัน มีตัวอย่างมากมาย ทั้งที่ต่างความคิด ต่างผลประโยชน์ จนเกิดเรื่องทะเลาะเบาะแว้งและเราก็รู้เท่าทันในเรื่องที่เกิดขึ้นโดยทั่วไป

แต่กิเลสใหญ่ๆ 3 ตัว โลภะ โทสะ โมหะ ไม่เคยล้าสมัย

แม้อยากจะแย่งเอาลูกคนอื่นเค้ามาเลี้ยงเองก็แย่งเอามาดื้อๆ เห็นๆ กันอยู่

แม้จะมีคนปรามแล้วก็ตาม

ผู้เป็นแม่ก็ต้อมยอม ให้เค้าเอาสายเลือดแท้ๆ ของตัวเองไปเลี้ยง เพราะถ้าขัดขืนลูกก็อาจจะมีอันเป็นไป

ไม่รู้เค้าคิดยังไงอยากได้เด็กไปเลี้ยงซะจริงๆ

แม้คนอื่นจะเลี้ยงไม่ดีเท่าตัวเองก็ตาม ก็ยังดีกว่าที่ลูกจะต้องมาตายไปต่อหน้าต่อตาโดยไม่มีโอกาสได้เห็นความเจริญเติบโตของลูก

แม้จะถูกเลี้ยงโดยไม่สมบูรณ์ก็ยอม เพื่อจะได้รอเวลาที่ลูกเจริญวัยพอที่จะบอกความจริง

กมล ธงชัยขาวสะอาด

เออ อันนี้ จะหมายรวมถึง

เขาให้เลือกตั้งแล้ว

แต่ไม่ยอม “กระสัน” เสียที (ฮา)

จะขอปฏิรูปก่อนท่าเดียว รึเปล่า น้อ (ฮา-ฮา)