จดหมาย/ฉบับประจำวันที่ 14-20 กันยายน 2561

จดหมาย

ยอกย้อน (1)

ผมมีเรื่องที่ติดใจมานานแล้ว
วันนี้ได้โอกาสบอกกล่าวกันเสียที
1) ขอชมเชยรัฐบาลชุดนี้ ที่สามารถนำนักลงทุนจากจีนมาออกทีวี เป็นหลักฐานได้
และได้กระทำกันเยี่ยงการต้อนรับผู้นำประเทศ
รัฐมนตรีที่เกี่ยวข้อง มีใบหน้าอิ่มเอิบ และนอบน้อมถ่อมตนอย่างที่ไม่ค่อยได้พบเห็นมากนักจากคนชั้นสูงในประเทศ
ซึ่งท่านควรรับได้ว่าเป็นวีรบุรุษของชาติโดยแท้
ทำให้ผมจุกคอเพราะความตื้นตันมาโดยตลอด
2) หัวหน้าพรรคประชาธิปัตย์ บอกว่าเหตุที่เหตุการณ์บ้านเมืองผันแปรไปสู่การปฏิวัติ
พรรคไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง
แต่เป็นเพราะคนไม่ชอบพรรคเพื่อไทยภายใต้การนำของอดีตนายกฯ ทักษิณ
ผมก็เห็นด้วย
รวมทั้งการไม่ส่งผู้สมัครเข้ารับเลือกตั้ง ซึ่งท่านเชื่อว่าสู้พลังซื้อเสียงไม่ได้ อันเป็นเหตุให้พรรคต้องไปร่วมกับกลุ่มอื่นๆ ไปเล่นการเมืองตามถนนหนทาง ที่ท่านใช้เป็นสภาชั่วคราว
3) ในขณะที่ ป.ป.ช.ชี้มูลความผิดไปยังข้าราชการประจำและนักการเมือง ซึ่งทวีจำนวนมากขึ้น
หากเป็นข้าราชการประจำ ผู้ถูกชี้มูลอนาคตดับวูบ และต้องไปร้องขอหาความยุติธรรมเพื่อพิสูจน์เอง
หากเป็นนักการเมืองก็จะต้องถูกตั้งข้อกล่าวหาถึงขั้นติดคุกติดตะราง และถูกยึดทรัพย์จนหมดเนื้อหมดตัว
แต่ไม่มีใครบ่นสักแอะ
คุณสุเทพ เทือกสุบรรณ ก็พยายามดิ้นรนทุกวิถีทาง เพื่อมิให้ถูกกล่าวหากรณีทุจริตการสร้างโรงพัก
ผมเพียงจะแนะนำคุณสุเทพว่า ไม่ต้องร้องแรกแหกกระเชอไป
ให้ใช้สิทธิทางศาลฟ้อง ป.ป.ช.ให้เป็นคดีตัวอย่าง
หากฟังได้ว่า ป.ป.ช.ชี้มูลโดยมิชอบ
องค์กรนี้จะได้เพิ่มความระมัดระวังในการชี้มูลความผิดของคนอื่นๆ ให้มากยิ่งขึ้น
4) รัฐบาลชุดนี้บอกว่า หลังการปฏิวัติ ทุกอย่างดีขึ้นโดยภาพรวม มีใครบอกได้ไหมว่า จริงเท็จอย่างไร
ส่วนผมเชื่อในคำบอกกล่าวนั้น
แต่ไม่มีเหตุผลสนับสนุนเพราะมิได้ติดตาม
ขอเรียนว่า นี่เป็นความเห็นของคนแก่ ที่อยู่ดูโลกได้อีกไม่นาน
แสวงหากันเข้าไปเถิดครับ แล้วท่านจะได้ในสิ่งนั้น
แต่อย่าลืมคิดถึงกรรมการตัดสิน ที่ชื่อว่า “กรรม” กันนะครับ
เยี่ยม ย่างชรา

มาทั้ง
1) ผมชมเชย
2) ผมเห็นด้วย
3) ผมเห็นว่า
และ 4) ผมเชื่อในคำบอกกล่าวนั้น
แต่อ่านแล้ว
1) ใครรู้สึกถึงการชมเชย
2) ใครรู้สึกเห็นด้วย
3) ใครคล้อยตาม
และ 4) ใครเชื่อในคำบอกกล่าวนั้น
นี่ย่อมเป็น Irony–การแฝงนัย
จาก เยี่ยม ย่างชรา โดยแท้

ยอกย้อน

เรียน บ.ก.มติชนสุดฯ
หลังจาก 22 พฤษภาคม 2557 จนถึงขณะนี้
เราถูกปกครองโดย คสช. กี่ปีแล้ว
ไม่อยากนับ
แต่ทำให้นึกถึงเหตุการณ์ ก่อนจะได้ยินคำพูดของ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ว่า
“เมื่อตกลงกันไม่ได้ ผมขอยึดอำนาจ”
ก่อนหน้านั้น หัวหน้า กปปส. ได้พูดบนเวที และออกอากาศทางช่อง… ว่า เมื่อไหร่…จะออกมาซักที วะ กรูเหนื่อยเต็มทีแล้ว
เขียนมาให้อ่านเล่นๆ ตามประสาคนชอบพอกัน (คิดเอาเอง) อย่าซีเรียส
นับถือเสมอ
อำแดงตุ่ม

จาก “ยึด” อำนาจวันนั้น
มาเป็น “ยืด” อำนาจวันนี้
จะโยกโย้ให้อ่านเล่นๆ ชิลๆ ได้อย่างไร
หรือใจคออำแดงตุ่ม จะให้รอฉลอง
“100 ปี ชาตกาลประชาธิปไตยไทย”