เดี๋ยวจะโดนข้อครหาอีกว่า

เป็นพวกชอบสนใจอะไรแบบจุดพลุประเดี๋ยวประด๋าว

เลยพยายามติดตามหาความคืบหน้าว่าด้วยการแก้ไขปัญหาอภิมหาโกลาหล อันเนื่องมาจากการประกาศใช้กฎหมายแรงงานต่างประเทศฉบับใหม่ ที่สุดท้ายต้องออกมาตรา 44 มาระงับการใช้

พร้อมยืดเวลาเส้นตายการใช้กฎหมายไป 6 เดือน

ว่าไปถึงไหนแล้ว

คุณพันธุ์ศักดิ์ ศรีเทพ นักกิจกรรมสังคม นำข้อมูลของมิตรสหายที่อยู่ในแวดวงแรงงานต่างประเทศ มาลงเอาไว้ในเฟซบุ๊ก

ขออนุญาตนำมาถ่ายทอดต่อตรงนี้

เพราะเห็นภาพชัดเจนดี

ดังนี้ครับ

“วันนี้อยู่แรงงานเขตครึ่งวัน เลยได้รู้ขั้นตอนหมดเลย จะอธิบายให้อ่าน สำหรับใครที่มีลูกจ้างต่างด้าว

ผมบอกเลยเราทำเองไม่ได้ ขั้นตอนมันยุ่งยากมาก ต้องหาเอเยนซี่

จะบอกว่าวันที่ 24 ที่เค้าเปิดลงทะเบียนจากที่ขอคำแนะนำมา พาไปลงทะเบียนก็เท่านั้น อนุญาตให้อยู่ในไทยปีเดียวและทำใบอนุญาตทำงานก็ได้แค่ปีเดียว

ปีหน้าไม่ต่อใบอนุญาตทำงานให้ ถ้าไม่มีพาสปอร์ต

จะมาใช้บัตรชมพูต่อใบอนุญาตทำงานก็ไม่ได้ เพราะเค้าไม่เปิดต่ออายุบัตรหมดแล้วจบ

เสียเวลาพาไปลงทะเบียนเปล่าๆ

ค่าใช้จ่ายลงทะเบียน ตรวจโรคนู่นนี่นั่น น่าจะประมาณ 5,000 บาท ใช้ได้ปีเดียว

ต้นมกราคมเริ่มจับ ออกนอกเขตก็จับ ใบอนุญาตคือใช้พักอาศัยแถวที่ตั้งสถานประกอบการเท่านั้น

ปีหน้าแรงงานทุกคนจะทำงานในไทย สะดวกสุดคือ ทำแบบ MOU คือไทยไปทำข้อตกลงกับ 3 ชาติ กัมพูชา พม่า ลาว ว่าประเทศเค้าจะเป็นผู้ส่งออกแรงงานเอง

หมายถึง

สมมุติเราไม่เคยมีลูกจ้างเลยนะ เปิดกิจการใหม่ เราต้องไปทำใบโควต้าขอนำเข้าแรงงานจำนวนกี่คนๆ (แบบที่ผมทำวันนี้)

จากนั้นไปจัดหาแรงงานที่มีพาสปอร์ต วีซ่าท่องเที่ยวเดินทางเข้ามาถูกต้อง

แล้วค่อยมาจับคู่กันเพื่อทำใบอนุญาตทำงานในไทย

ต้องรอให้ฝั่งเค้าอนุมัติให้ข้ามมาทำงานในไทยเป็นรายคนด้วย

ถ้าฝั่งเค้ายังไม่อนุญาตก็ไม่มีสิทธิมาทำงาน มาก็คือลักลอบมา

เรานายจ้างผิดเหมือนเดิม

เราต้องส่งแรงงานกลับไปเพื่อทำพาสปอร์ต เดินทางกลับมาใหม่อย่างถูกต้อง

แรงงานที่ได้รับอนุญาตจากประเทศเค้าข้ามมาทำงานต้องผ่านการอบรมก่อน

นายจ้างต้องไปรับตัวที่ชายแดน เซ็นเอกสารรับตัวตรงนั้น

ถ้าเราส่งแรงงานเรากลับไปทำแล้วแต่ประเทศบางประเทศช้ามาก

6 เดือนถึงได้ทำพาสปอร์ต”

“กรมแรงงานเค้าถึงแนะนำว่าให้เราทำผ่านเอเยนซี่

คือบริษัทที่วางเงินไว้กับกรมแรงงาน 5 ล้าน เพื่อทำเรื่องพวกนี้ให้เรา

ผมถามมาแล้ว ลาว 22,000 บาท จัดการให้เราทุกอย่าง เซ็นมอบอำนาจกับใบโควต้าที่เราต้องทำมาไว้ก่อนให้เขา

เขาจัดการทุกอย่างให้เอง ใช้เวลาเดือนกว่า ทุกอย่างเสร็จ

เห็นพวกเอเยนซี่พวกนี้เต็มกรมแรงงาน เอาเอกสารมาเป็นตั้งๆ

ผมมองแล้วยังไงนายจ้างก็ทำเองไม่ได้ มันต้องผ่านนายหน้า เพราะฝั่งนู้นก็ต้องวิ่งเต้นเหมือนกัน

เขาบอกคนเป็นล้านกว่าจะได้ทำพาสปอร์ต กว่าจะได้พิสูจน์สัญชาติทางนู้นอีกนาน ไม่น้อยกว่า 4 เดือน

แรงงานขี้เกียจข้ามกลับมาหรือไปทำที่อื่น เสียเงินเราฟรีอีก

เอเยนซี่ที่คุยกับผมบอก 22,000 รวมทุกอย่าง จนได้พาสปอร์ต ได้วีซ่า 5 ปี ได้ใบอนุญาตทำงาน 2 ปี

ครบกำหนดก็แค่มาต่อ เขาบอกนัดวันพาแรงงานกลับไปวันเดียว

ถ่ายรูปทำพาสปอร์ต วิ่งเต้นฝั่งนู้นระบุตัวไว้ให้เลย

ปัญหาคือผมจะเชื่อใจเอเยนซี่ได้ยังไง 5 คนแสนกว่าบาท อันนี้ต้องหาข้อมูลก่อน

เจ้าหน้าที่วันนี้บอกว่า หัวหน้าจะแนะนำเอเยนซี่ให้ มาพรุ่งนี้อีกที

นี่มันเป็นแบบนี้ พอเข้าใจนะ

“เงินทั้งนั้นเลย…”

ข้อมูลแบบนี้

คนที่ไม่เคยประกอบกิจการเอง ไม่เคยไปติดต่อแรงงานเอง นั่งรอรับรายงานอยู่บนหอคอยงาช้าง

อ่านแล้วฟังแล้ว พอจะเข้าใจไหมว่า

นี่ “นาทีทอง” ของใครบางคนชัดๆ

แต่เป็นนรกของคนอีกนับล้าน

และคือจุดเริ่มต้นของความล่มสลายทางเศรษฐกิจ

รวมทั้งอื่นๆ ต่อไป

เจริญพร