เสรีนิยมประชาธิปไตย คืออะไร?

คำถามนี้หลายคนถามเข้ามา ว่า “เสรีนิยมประชาธิปไตย” ที่ผมชอบพูดถึงคืออะไร? ประชาธิปไตยที่ผมอยากเห็นเป็นยังไง?

เดี๋ยววันหลังจะมาลงรายละเอียดในแต่ละอย่างที่ผมจะพูดถึงข้างล่าง แต่วันนี้ผมขอพูดแค่ภาพรวมของความคิดผมก่อน

“เสรีนิยมประชาธิปไตย” เป็นระบอบที่ไม่ได้มีแค่การเลือกตั้งหรือการเข้าสู่อำนาจอย่างประชาธิปไตย แต่ต้องมีการใช้อำนาจและบริหารประเทศอย่างประชาธิปไตยด้วย

“เสรีนิยมประชาธิปไตย” เป็นอุดมการณ์ที่ผมและพรรคประชาธิปัตย์ยุคใหม่จะผลักดัน เป็นอุดมการณ์ที่เราเชื่อว่าประเทศไทยยังไม่เคยไปถึง และเป็นอุดมการณ์ที่เราคาดว่าจะพาประเทศก้าวข้ามความขัดแย้งเดิมๆในช่วง 10-15 ปีที่ผ่านมา และนำไปสู่ประชาธิปไตยที่ยั่งยืนได้

เสรีนิยมประชาธิปไตย ในความคิดผม เปรียบเสมือน 4 ขาของ เก้าอี้ หรือ ประชาธิปไตย ที่มั่นคง

ขาที่ 1
การยอมรับเสียงข้างมากจากการเลือกตั้งที่เสรีและเป็นธรรม ซึ่งจะทำให้ลดความขัดแย้งและความรุนแรงบนท้องถนน

ขาที่ 2
การเคารพสิทธิมนุษยชนของประชาชนทุกคน ความเท่าเทียมทางเพศและศาสนา เสรีภาพในการแสดงความคิดเห็น เสรีภาพของสื่อ

ขาที่ 3
การกระจายอำนาจไปสู่ท้องถิ่นอย่างเต็มรูปแบบ (การเลือกตั้งผู้ว่าฯทุกจังหวัด เพื่อให้ทุกจังหวัดได้จัดการตัวเอง) ที่ต้องควบคู่ไปกับความโปร่งใส

ขาที่ 4
การตรวจสอบและถ่วงดุล จากองค์กรอิสระ ศาล และ (ที่สำคัญสุด) จากภาคประชาชน ที่ต้องสามารถเข้าถึงข้อมูลและร่วมตรวจสอบได้ เพื่อให้ประเทศปราศจากการทุจริตคอร์รัปชั่นและการใช้อำนาจโดยมิชอบ

ถ้าขาดขาใดแค่ขาหนึ่ง เก้าอี้ตัวนั้นก็จะล้ม และประเทศก็จะไม่เป็นประชาธิปไตยที่สมบูรณ์แบบ

ประเทศไทยมีแค่ประชาธิปไตยที่สมบูรณ์แบบแล้วก็พอ?

ต้องตอบว่าไม่พอ

แค่เป็น “เสรีนิยมประชาธิปไตย” หรือ “ประชาธิปไตยที่สมบูรณ์แบบ” ไม่พอสำหรับประชาชน เพราะไม่ว่าประเทศจะถูกปกครองในระบอบไหน ประชาชนทุกคนก็ต้องมีกินมีใช้ แล้วรัฐบาลก็ต้องมีนโยบายที่ตอบโจทย์ปัญหาโลกสมัยใหม่ ไม่ว่าจะเป็น ปัญหาปากท้องที่มาจากค่าครองชีพที่สูงและราคาพืชผลที่ต่ำ ปัญหาความเหลื่อมล้ำทั้งในเชิงรายได้และในโอกาสทางการศึกษา ปัญหาสิ่งแวดล้อมและพลังงาน หรือ ปัญหาเกี่ยวกับสังคมสูงวัยที่จะส่งผลกระทบต่อโครงสร้างแรงงานและระบบสาธารณสุข เป็นต้น

เพราะฉะนั้น การต่อสู้เพื่อ “เสรีนิยมประชาธิปไตย” ก็เป็นเสี้ยวสำคัญ แต่ไม่ใช่ทั้งหมด ของสิ่งที่ผมอยากช่วยสร้างใหม่ในสังคมไทย